Δημοκρατία στην Ελλάδα του 2012 και το αύριο της Ευρωζώνης

Υπάρχουν δύο άξονες στην ανάλυση της εκλογικής αναμέτρησης. Ο ένας έχει να κάνει με το πολιτικό σκηνικό και τη δημοκρατία και ο άλλος με τη μέρα που ξημερώνει για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις το άρθρο σου ζητώ ή να ζωστείς με αντικειμενικότητα ή να μη κάνεις το κόπο να χαλάσεις πέντε λεπτά να το αναγνώσεις.

Ας ξεκινήσουμε με τη λέξη που πρωτογεννήθηκε στην Αθήνα, αυτό που αναφώνησε ο Σόλωνας πριν τόσους αιώνες και από τότε οι λαοί κυνηγάνε το όνειρο να το κάνουν πράξη. Τρία στοιχεία συνθέτουν το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και επιτρέψτε μου να μη στρουθοκαμηλίσω. Δε θέλω να δικαιολογήσω τους νοσταλγούς του Χίτλερ που έσφαξε εκατομμύρια ανθρώπους αλλά θα σε εγκαλέσω προ των ευθυνών σου.

Γιατί η ευαισθησία σου για Δημοκρατία κλονίστηκε τόσο πολύ με την εμφάνισή μόνο της Χρυσής Αυγής; Πριν λίγες μέρες ήταν η μαύρη επέτειος των τεσσάρων νεκρών της Marfin που κουκουλοφόροι αριστεριστές δολοφόνησαν. Αν εξισώνεται αυτό με ξυλοδαρμούς μεταναστών; Ίσως. Οι ειρηνικές πορείες του κόσμου που διαδήλωνε τα τελευταία δυο χρόνια έξω από τη Βουλή κατέληξαν με απροκάλυπτες επιθέσεις εναντίον τους από τις δυνάμεις καταστολής. Αν το εξισώνω με φασισμό; Ίσως. Μπορεί κάποιοι να είναι νοσταλγοί του Χίτλερ και του Νταχάου, υπάρχουν όμως και νοσταλγοί του Στάλιν και των Γκουλάγκ. Αν εξισώνω τέλος, προπηλακισμό καθηγητών που πάνε στα Πανεπιστήμια να δώσουν διαλέξεις (μη ξεχνάμε το νομπελίστα στη Πάτρα) ,καθώς και τα τσεκούρια που βγαίνουν στα Πανεπιστήμια μεταξύ δημοκρατικών φοιτητικών παρατάξεων με τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής; Σίγουρα. Ο φασισμός είναι ίδιος και δε πρέπει να υποθάλπτεται σε κανένα πολιτικό χώρο.

Φασισμός δεν είναι επίσης, όταν για αστεϊσμό αναφέρεις πως θα κλειδώσεις τη γιαγιά και το παππού σου για να μη πάνε να ψηφίσουν; Η Δημοκρατία στην Ελλάδα έσβησε πριν καν ξεκινήσουμε να μετράμε το χρόνο με την ένδειξη μ.Χ.

Τεράστια είναι η απήχηση  πλέον του Τσίπρα στην ελληνική κοινωνία. Είπε ότι θα κυβερνήσει, σε αντίθεση με το ΚΚΕ και τον στήριξαν. Ένας άνθρωπος που έχει τη δυναμική του Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος ανέλαβε στο τέλος της χούντας, καλείται να διαχειριστεί το τέλος της δικής μας χούντας, της μεταπολίτευσης. Όλοι ευχόμαστε να μη κάνει τα λάθη του προκατόχου του, αλλά να μη ξεχνάμε πως μέχρι πρότινος οι θέσεις του άλλαζαν πιο γρήγορα και από τα ελληνικά spreads, μέχρι πριν λίγο καιρό για παράδειγμα κανείς δεν ήξερε αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπερ της Ε.Ε. ή υπερ της εξόδου από αυτήν και της δραχμής.

Κλείνοντας το πολιτικό σκέλος, όλα δείχνουν πως οι κουρασμένοι Σαμαράς και Βενιζέλος, όσους άσους και αν είχαν στο μανίκι τους, ως τα καλά παιδιά του συστήματος, δε μπορούν, ο κόσμος τους έχει καταδικάσει ,καταδικάζοντας όλο το διαφθαρμένο σκηνικό του παρελθόντος, χωρίς όμως να είμαι τόσο αισιόδοξος πως και ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να αλλάξει τις κακές του συνήθειες και πως δε του αρέσει συνεχώς να του χαϊδεύουν τα αυτιά οι υποψήφιοι.   

Ο οικονομολόγος Ρουμπινί έγραψε όσον αφορά τα αποτελέσματα των εκλογών σε Ελλάδα και Γαλλία: "Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα είναι πολύ σοβαρότερο από αυτό της Γαλλίας, καθώς οδηγεί σε χάος, η κόπωση από τη λιτότητα στην περιφέρεια της Ευρωζώνης συγκρούεται με την κόπωση διάσωσης στο πυρήνα της Ευρωζώνης".

Στη τελευταία φράση συμπυκνώνεται όλη η σοφία. Ο γερμανός εργαζόμενος έχει χρόνια να δει αύξηση στο μισθό του και βλέπει πως από τις οικονομίες του η Μέρκελ δανείζει τους χρεωμένους κατοίκους του Νότου και πως αυτοί έδιωξαν τους πολιτικούς που προσπαθούσαν να τους εξυγιάνουν.
Δυστυχώς το κλίμα στην Ευρώπη είναι εξόχως κρίσιμο, όχι για το αν θα αποφασίσει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ, αλλά αν αυτό θα συνεχίσει να υφίσταται.
Οι εταίροι της Μέρκελ παύουν να είναι υποτακτικοί και υψώνουν λάβαρο ανεξαρτητοποίησης από το δεσποτισμό της σιδεράς κυρίας, βλέποντας πως η λιτότητα δεν οδηγεί κάπου και ότι ουσιαστικά η εξαθλίωση των λαών θα επιφέρει κέρδη στις μεγάλες μόνο τράπεζες και πάλι το χρέος δε μπορεί να τιθασευθεί . Την ίδια στιγμή κοιτάζουν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στην οποία τύπωσαν νέο χρήμα, να βγαίνουν με βήμα ταχύ από τη κρίση , της οποίας τη σπίθα οι ίδιοι άναψαν.

Η ουσία είναι η εξής: Οι γερμανοί εργαζόμενοι κατηγορούν τους Έλληνες ως τεμπέληδες και δε βλέπουν ότι ουσιαστικά από το πακέτο στήριξης απειροελάχιστα χρήματα πάνε στην ελληνική οικονομία. Αλλά και για να χτυπήσουμε στη ρίζα του προβλήματος, οι αμερικάνοι που τύπωσαν νέο χρήμα, αργά ή γρήγορα θα το βρουν και αυτοί μπροστά τους μιας και μια κρίση χρέους θα μεταπηδήσει πίσω στη Γη της Ελευθερίας και τότε η συζήτηση για αναμόρφωση του καπιταλιστικού μοντέλου θα είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική.

Σε μακροοικονομικό επίπεδο η ουσία του προβλήματος συμπυκνώνεται στην εξής φράση, αγαπημένη της αριστεράς μα και αληθινή: «Κρατικοποίηση των χρεών και ιδιωτικοποίηση του κέρδους» και όσο φιλελεύθερος και αν τάσσεται ο κάθε ένας, δύσκολα να απορρίψει την αντικειμενική της αλήθεια.

Θα κλείσω με μια προτροπή, πάντα ένα κείμενο πεσιμιστικό πρέπει να βρίσκει ικμάδες φωτός και ελπίδας. Αν στην Ελλάδα επικρατήσει η Δικαιοσύνη, η Εργατικότητα, η Συλλογικότητα και η Υπευθυνότητα δε θα πρέπει να φοβόμαστε ούτε το ευρώ, ούτε τη δραχμή, ούτε τη Μέρκελ, ούτε το Μιχαλολιάκο. Ο ελεύθερος, καλός καγαθός πολίτης κατά τα αρχαία πρότυπα θα βοηθήσει την Ελλάδα να μεσουρανεί. Αν πάλι δεν αλλάξουμε εμείς πρώτα, όλο το χρέος να μας σβήσουν, με τίποτα δε σωζόμαστε και πάλι οι εχθροί μας θα γίνουν οι τράπεζες, οι ευρωπαίοι ,οι μετανάστες ή ακόμα και ο ίδιος ο καθρέφτης ως αντικείμενο, μα ποτέ το είδωλο που κατοπτρίζει.

Νικόλαος Γ. Σαμπάτης
email: nikossabatis@hotmail.com