Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Το τέλος ας έρθει μια ώρα αρχύτερα


Χειρότερο απ' το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απ' τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απ' το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.
Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί ν' απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ' αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θ' αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια;

Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σ' εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ' όλα είναι το δικό μας σενάριο;

Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θ' αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θ' αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ' αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ' ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.

Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θ' αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.

Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και ν' αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή.

Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ' αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.

Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες ν' αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θ' απολυθούν κάποιοι απ' αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ' αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.

Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι.

Γι' αυτό θέλω να τελειώνουμε......

Του Κώστα Βαξεβάνη

Να συμπληρώσουμε εμείς απλά,τα λόγια του μεγάλου Έλληνα,Θανάση Βέγγου:
"Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα… και πεθαίνουμε...

Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα! Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο."

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Το μνημόνιο περιέχει πρόστιμο αν αναπτυχθεί η Ελλάδα;

Ο χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου αναφέρει σε άρθρο του: "Η Ελλάδα έχει δανειστεί με όρους που σημαίνουν ότι αν αρχίσει η χώρα μας να αναπτύσσεται θα πρέπει να "τιμωρηθεί" με αύξηση του επιτοκίου δανεισμού" Διαβάστε αναλυτικά τι γράφει:

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η πιθανότητα προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ, η ελληνική πολιτική ηγεσία φρόντισε να περάσει το μήνυμα πως το επιτόκιο των δανείων θα ανερχόταν κοντά στο 3% και ίσως και χαμηλότερα απ' αυτό. Στην πορεία η κοινή εντύπωση που σχηματίστηκε και ισχύει μέχρι και σήμερα είναι πως το επιτόκιο διαμορφώνεται στο 3,15%. Η πραγματικότητα, όμως, μάλλον είναι αρκετά διαφορετική.
Η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε, αρχικά, δάνειο ύψους 30 δις ευρώ υπογράφοντας μία “Συμφωνία Διακανονισμού” (Stand – By Agreement) με το ΔΝΤ. Η συγκεκριμένη μορφή συμφωνίας έχει μία δεδομένη φόρμα καθορισμού του επιτοκίου που χρεώνεται ο δανειολήπτης η οποία και συνδέει τη διάρκεια και το μέγεθος του δανείου με το ύψος του επιτοκίου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέχει το ίδιο το ΔΝΤ, το πρώτο βήμα για τον υπολογισμό του επιτοκίου μεγάλων δανείων, όπως του ελληνικού, είναι η προσαύξηση του βασικού επιτοκίου του ΔΝΤ κατά 200 μονάδες βάσης. Το βασικό, αυτό, επιτόκιο είναι κυμαινόμενο και σήμερα διαμορφώνεται στο 1,16%. Η προσαύξηση του κατά 200 μονάδες βάσης φέρνει το επιτόκιο του ελληνικού δανείου, σε πρώτο στάδιο, στο 3,16%.
Στο δεύτερο στάδιο, το ΔΝΤ χρεώνει 'τέλος δέσμευσης' στα δάνεια που αναμένεται να αντλήσει η χώρα μέσα στο επόμενο 12άμηνο και το οποίο στην περίπτωση της Ελλάδας ανέρχεται στο 0,60%.
Στο τρίτο στάδιο, το ΔΝΤ επιβάλλει 'χρέωση υπηρεσιών', η οποία σε μεγάλα δάνεια, όπως το ελληνικό, ανέρχεται στο 0,5% κάθε δόσης που καταβάλλεται.
Στο τέταρτο στάδιο, αν η αποπληρωμή του δανείου ξεπεράσει τα τρία έτη, όπως θα συμβεί στην περίπτωση της Ελλάδας από τα μέσα του 2013, το ΔΝΤ προσθέτει επιπλέον 100 μονάδες βάσης στο συνολικό επιτόκιο που χρεώνει, ώστε να 'αποθαρρύνει την μακροπρόθεσμη και παρατεταμένη χρήση των πόρων του'.
Έτσι, το επιτόκιο που τελικά καταβάλλει η Ελλάδα για τα δάνεια της απ' το ΔΝΤ ήταν απ' την πρώτη στιγμή πιο κοντά στο 4% παρά στο 3% ενώ από το Μάιο του 2013 και μετά θα αυξηθεί κοντά στο 5%.
Το βασικό επιτόκιο του ΔΝΤ – πάνω στο οποίο γίνονται όλες οι προσαυξήσεις που είδαμε - είναι κυμαινόμενο και σύμφωνα με στοιχεία από το ΔΝΤ ανερχόταν στο 3,73% τον Ιανουάριο του 2009, μόλις ενάμιση χρόνο πριν την προσφυγή της Ελλάδας. Αν η χώρα είχε ζητήσει δάνειο τότε, το επιτόκιο θα διαμορφωνόταν, μαζί με τις χρεώσεις, πάνω από το 6%. Το Σεπτέμβριο του 2007 το βασικό επιτόκιο του ΔΝΤ είχε αναρριχηθεί στο 5,55% ενώ σε άλλες χρονικές περιόδους είχε βρεθεί ακόμη υψηλότερα. Αν σκαρφαλώσει σε αντίστοιχα με του 2007 επίπεδα κάποια στιγμή στα επόμενα χρόνια, τότε το επιτόκιο των ελληνικών δανείων θα αυξηθεί στο 9,50%. Παρόμοιες καταστάσεις με μεγάλες αυξήσεις επιτοκίων έχουν προκαλέσει την πτώχευση κρατών στο πρόσφατο παρελθόν.
Όταν η Ελλάδα προσέφυγε στο ΔΝΤ, το Μάιο του 2010, τα επιτόκια του αμερικανικού δολαρίου και του ευρώ βρίσκονταν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα τιμών. Αυτό συνεπάγεται πως μια πιθανή εξέλιξη στα επόμενα χρόνια είναι τα επιτόκια αυτά να αυξηθούν.
Στην περίπτωση της Ελλάδας το επιτόκιο θα ήταν κάπως μικρότερο αν τα ελληνικά δάνεια δεν ήταν τόσο μεγάλα αλλά όπως περήφανα δήλωσε και ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας “το δάνειο απ' το ΔΝΤ είναι το μεγαλύτερο που έχει δοθεί ποτέ.”

Επιτόκια & Ανάπτυξη
Δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό από την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια (όπως υποστηρίζεται σε πληθώρα εκθέσεων του ΔΝΤ, της Τράπεζας της Ελλάδας και της ΕΕ), οι πιθανότητες η χώρα να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά θα αυξηθούν όταν το διεθνές οικονομικό κλίμα θα αρχίσει να βελτιώνεται.
Καθώς, όμως, το διεθνές οικονομικό κλίμα θα βελτιώνεται τα επιτόκια του δολαρίου και του ευρώ θα πάρουν την ανιούσα επηρεάζοντας αυξητικά και το βασικό επιτόκιο του ΔΝΤ και έτσι το τελικό επιτόκιο που το τελευταίο χρεώνει στα κράτη.
Αν και εφόσον, λοιπόν, κάποια στιγμή στα επόμενα χρόνια η Ελλάδα καταφέρει να βγει απ' την ύφεση και να μπει σε φάση ανάπτυξης, επηρεαζόμενη θετικά και από μία βελτίωση της διεθνούς οικονομίας, θα έχει ως τροχοπέδη το αυξανόμενο επιτόκιο των δανείων της προς το ΔΝΤ. Όσο περισσότερο θα βελτιώνεται η διεθνής οικονομία αυξάνοντας τις πιθανότητες ανάπτυξης και στην Ελλάδα, τόσο θα αυξάνεται το επιτόκιο των δανείων της χώρας εμποδίζοντας τις προοπτικές ανάπτυξης.
Συνδεδεμένο με αρνητικό τρόπο με την ανάπτυξη, όμως, είναι και το επιτόκιο των νέων δανείων της Ελλάδας απ' την Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι ώστε και σε αυτήν την περίπτωση η ανάπτυξη να τιμωρείται με πρόστιμο.
Ο συνδυασμός των παραπάνω δημιουργεί ένα διπλό φρένο στην οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης της Ελλάδας εξαιτίας των ίδιων ακριβώς των επιτοκίων των δανείων που υποτίθεται πως δίνονται ώστε να τη βοηθήσουν να ξεπεράσει την κρίση και την ύφεση που την ταλανίζει . Επιπλέον, ιδιαίτερα τα δάνεια του ΔΝΤ απειλούν με πτώχευση τη χώρα στην περίπτωση που αναφέραμε παραπάνω.
Συμπερασματικά, αν το πρώτο δάνειο απ' την Ευρωπαϊκή Ένωση είχε συνοδευτεί με πολύ μεγάλο επιτόκιο εξαιτίας της επιμονής της Γερμανίας και της παθητικής αποδοχής της ελληνικής κυβέρνησης προκαλώντας δριμεία βλάβη στην Ελλάδα βαθαίνοντας και παρατείνοντας την κρίση (διεθνείς εκθέσεις τραπεζών όπως της JP Morgan επέμεναν απ' την αρχή πως τα επιτόκια ήταν υπερβολικά μεγάλα και θα προκαλούσαν τελικά βλάβη στη χώρα, όπως και έγινε), τα δάνεια του ΔΝΤ και του δεύτερου 'πακέτου στήριξης' απ' την ΕΕ συνοδεύονται από επιτόκια που θα λειτουργούν ως φρένο στην οποιαδήποτε απόπειρα της Ελλάδας να βγει απ' την ύφεση και να περάσει στην ανάπτυξη ενώ κάτω από συγκεκριμένες, πιθανές, προϋποθέσεις θα μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε πτώχευση.
Αν, λοιπόν, ξένοι και Έλληνες πολιτικοί ηγέτες ενδιαφέρονται, πράγματι, για την ανάπτυξη της Ελλάδας, όπως διατείνονται, τότε θα πρέπει να φροντίσουν να την απαλλάξουν από τα πρόστιμα ανάπτυξης τα οποία της έχουν επιβάλλει. Αν ενδιαφέρονται η Ελλάδα να αποφύγει την πτώχευση τότε θα πρέπει να ακυρώσουν τα κυμαινόμενα και άκρως επικίνδυνα επιτόκια των δανείων της και να της παράσχουν δάνεια μεγάλης διάρκειας με πολύ χαμηλά και οπωσδήποτε σταθερά επιτόκια, ώστε η χώρα να έχει το χρόνο αλλά και τη σταθερότητα και την οικονομική ασφάλεια που χρειάζεται για να μπορέσει να αναδιαρθρώσει την οικονομία της.
* Ο Πάνος Παναγιώτου είναι Χρηματιστηριακός Τεχνικός Αναλυτής
Πηγή: tvxs.gr

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Όλα όσα πρέπει να αρνηθούμε ως Έλληνες


Εκείνη τη νύχτα,5 Νοέμβρη του 1999 ένα αυτοκίνητο διέσχισε με ιλιγγιώδη ταχύτητα τους δρόμους της πόλης. Κάποιοι είπαν ότι στο αμάξι δεν υπήρχε οδηγός. Αυτό, κινείτο αυτόνομα και ξαφνικά, έπεσαν από μέσα του πλήθος  προκηρύξεων..
Η υπογραφή ήταν: ¨Άνεμος Σωτηρίας από τα ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ¨

Ίσως το γεγονός να είναι αληθινό, ο Αντώνης Σαμαράκης θα ορκιζόταν πως είναι, ίσως όμως και να μην ισχύει στο ελάχιστο. Ας κρατήσουμε την ουσία και ας προβληματιστούμε από το βιβλίο, ας αφήσουμε τον Άνεμο Σωτηρίας να μας παρασύρει, έναν Άνεμο Σωτηρίας που αρνιέται όλα αυτά τα ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ:




Αρνιέμαι να δεχθώ πως κάθε μέρα αυτοκτονεί κατά μέσο όρο ένας συμπολίτης μου και το καταγράφω σαν ένα αριθμό, ένα απλό γεγονός.
Αρνιέμαι να δεχθώ πως κάθε μέρα δολοφονείται ένας συμπολίτης μου για να του κλέψουν ελάχιστα χρήματα.
Αρνιέμαι να δεχθώ πως κάποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του και διοχετεύθηκαν χιλιάδες καλάζνικοφ στο οργανωμένο έγκλημα.
Αρνιέμαι να δεχθώ πως η αξία της ζωής κοστολογείται από κάποιους στα 30€.
Αρνιέμαι,μιας και μιλάμε για αξίες, να έχει χαθεί η αξία της εργασίας και όλοι να θέλουμε να βρούμε μια δουλειά με μηδέν μόχθο, μηδέν όφελος για τη κοινωνία μας, αλλά και απολαβές Υπουργού. 
«Ἡ Ἑλλὰς μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς δανεικά, δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ ζεῖ χωρὶς ἰδανικά»
Αρνιέμαι να ζω σε μια κοινωνία που οι μοναδικές μου πιθανές επιλογές στις κάλπες,είναι ένας ανίκανος προδότης κωλοτούμπας,ένας ανθέλληνας τυχοδιώκτης που τάζει ότι θέλει να ακούσει ο λαός, ένας φασίστας, ένας διεφθαρμένος ,ένας ξεμωραμένος και μία γυναίκα που οραματίζεται ένα ουτοπικό άυριο και που όταν της δίνεται η ευκαιρία φωνάζει:¨Δε θέλω να αναλάβω να το πραγματοποιήσω...¨
Αρνιέμαι να έχω ανθρώπους στη χώρα μου που διέσχισαν τη μισή υφήλιο για ένα καλύτερο αύριο και να τους στριμώχνω σε στρατόπεδα σαν το Νταχάου των φασιστών και τα Γκουλάγκ των κομμουνιστών.
Αρνιέμαι όμως και όταν σα κράτος καταρρέω, να δέχομαι κάθε ημέρα 300 πεινασμένους που δε μπορώ να θρέψω και το μόνο που θα καταφέρω,είναι να τους μετατρέψω σε εγκληματίες.
Αρνιέμαι πλέον να διαβάζω αρχαίους φιλοσόφους. Δεν αντέχω να νιώθω τη πίεση ότι οι πρόγονοί μου ήσαν τόσο σπουδαίοι και εγώ το μόνο που λέω για αυτούς όταν τους σκέφτομαι και διαπληκτίζομαι με ξένους, να είναι το κλασικό:  «Ναι αλλά εμείς όταν φτιάχναμε Παρθενώνες,εσείς ήσασταν στα δέντρα» Να που αντιστράφηκαν οι ρόλοι και εμείς ανεβήκαμε στα δέντρα
Αρνιέμαι να δεχθώ πως σα κοινωνία τα τελευταία 40 χρόνια δεν κάναμε κάτι καλό σε οποιαδήποτε κλάδο.
 Υγεία,Παιδεία,Δημόσια Διοίκηση,Κοινοβουλευτισμός,Οικονομία,Ασφάλιση.Σε ολα καταφέραμε να πατώσουμε μα κυρίως αυτό. Καταφέραμε να κάνουμε τους πολίτες παθητικούς παρατηρητές της ιστορίας που είχε σαν αποτέλεσμα,τη δημιουργία μιας πλειοψηφίας, που θα γινόταν πολυ πιο απολυταρχική και από τη χούντα για να υπερασπιστεί το μικροσυμφέρον της.
Αρνιέμαι να ψηφίζω το πρώτο κόμμα με διαφορά 2% από το δεύτερο και αυτό να έχει θεσπίσει νόμο που στη πράξη να του δίνει 50 επιπλέον έδρες.Τόση Δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα.
 Αρνιέμαι να λέω ότι η θέση μου είναι στο ΝΑΤΟ γιατί είμαι εντελώς ανίσχυρος να υπάρξω μόνος.Δε θεωρώ συμμάχους τους δολοφόνους των εθνών, δε θεωρώ συμμάχους τους ανθρώπους που είχαν στόλο έξω από τη Σμύρνη και όταν κολύμπαγαν Έλληνες και Αρμένιοι στα πλοία τους για να σωθούν, τους έριχναν καυτό νερό,διότι τα συμβόλαια με το Κεμάλ τους έκαναν πιο συμμάχους με τον εχθρό του συμμάχου τους.
Αρνιέμαι να δεχθώ σαν άνθρωπος ότι ένας παππούς ζητιανεύει δίπλα μου και εγώ δε μπορώ να τον βοηθήσω.
Αρνιέμαι να φοβάμαι να πω ότι θα πέθαινα για την Ελλάδα γιατί θα με πουν φασίστα.
Αρνιέμαι να φοβάμαι να δώσω φαγητό σε έναν λαθρομετανάστη γιατί θα με πουν Ανθέλληνα.
Αρνιέμαι να μου λένε:¨Ώχου μωρέεε,εσύ θα τον αλλάξεις το κόσμο;¨  Αν δε θες να βοηθήσεις,πρόβλημά σου,μη μου δηλητηριάζεις όμως τα όνειρα. Αν όχι εγώ,τότε ποιός. Αν όχι τώρα, πότε;
Αρνιέμαι να έχω περάσει εμφυλίους, γενοκτονίες, φασισμό, 400 χρόνια σκλαβιά, και να τρέμω μια Μέρκελ και έναν Ερντογάν.
Αρνιέμαι να λέω πως για όλα φταίνε οι άλλοι(όπου άλλοι, βάλε γερμανοί, αλλοδαποί, κερδοσκόποι, εβραίοι, εξωγήινοι) αλλά ποτέ να μη κάνω αυτοκριτική επειδή ΕΓΩ παίρνω φακελάκι,ΕΓΩ παρακαλάω να "βολευτώ",ΕΓΩ δε πηγαίνω να ψηφίσω.
Αρνιέμαι να δεχθώ πως η χώρα μου από επανασύστασής της, ήταν, είναι και θα παραμένει αποικία με το ρόλο Δούρειου Ίππου να τον έχουν κάθε λογής διαχρονικοί Ηρόστρατοι και Εφιάλτες.
Για όλα αυτά τα αρνιέμαι και για άλλα πολλά που ανεβάζουν πυρετό στη ψυχή μου, που σκοτώνουν το μέλλον μου και το μέλλον των παιδιών μου μίλησε καλύτερα, κάποιος πριν πολλά χρόνια: Ήθος, ανθρώπω δαίμον. Ηράκλειτος(μτφ. Ο Χαρακτήρας δημιουργεί τη μοίρα του ανθρώπου)

Νεοελληνική κοινωνία έπλασες το πεπρωμένο που ήθελες.Δε διδάχθηκες τραγωδία για αυτό είσαι αναγκασμένη να ζήσεις το σχήμα ΎΒΡΙΣ ΑΤΗ ΝΕΜΕΣΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣΙΣ

Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη από τον Αντώνη Σαμαράκη αν επικαλέσθηκα απόψεις που ίσως να μη τον εξέφραζαν 

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Η ΤτΕ τους ενημέρωσε με FAX ότι έχασαν 54.000.000€ !!

Ανακοίνωση της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ
Συνάδελφοι,

Με μια πρωτοφανή κίνηση, η οποία αποτελεί κόλαφο για το Σύνταγμα, τους Νόμους και τη Δημοκρατία στη χώρα μας, η Τράπεζα της Ελλάδος, κατ’ εντολή της «υπηρεσιακής κυβέρνησης της Τρόïκα» έδωσε τη χαριστική βολή στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας και τον ΕΔΟΕΑΠ. Με πραξικοπηματικό τρόπο, κούρεψε (κουρσεύοντας) τα αποθεματικά μας, τα χρήματα που με κόπους ζωής χιλιάδες εργαζόμενοι στον τομέα της Ενημέρωσης συγκέντρωσαν και συγκεντρώνουν δεκαετίες τώρα, διαχειριζόμενοι το Ταμείο τους χωρίς καμία επιχορήγηση ή οικονομική βοήθεια από το κράτος. 

Ο υγιέστερος Ασφαλιστικός Φορέας της Ελλάδας, ο ΕΔΟΕΑΠ, ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, απειλείται με κατάρρευση εξαιτίας και του περιβόητου PSI, αλλά και των απαράδεκτων, πολιτικών μεθοδεύσεων στο πλαίσιο του βάναυσου Μνημονίου.

Ενδεικτικός της βαναυσότητας είναι ο τρόπος που συνετελέσθη η εγκληματική πράξη:Στις 9 Μαρτίου 2012 το σύνολο των καταθέσεών μας, που είχε ενταχθεί στο Κοινό Ασφαλιστικό Κεφάλαιο, ανερχόταν στα 115.312. 441,47 ευρώ.Στις 12 Μαρτίου το "κούρεμα" μείωσε το ποσό αυτό και η ονομαστική του αξία διαμορφώθηκε στα 59.097.624,42 ευρώ.
Τώρα, χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση, μας ενημερώνουν ότι στις 7 Ιουνίου το υπόλοιπό μας στην ΤτΕ ανέρχεται σε μόλις 5.618.934,25 ευρώ (!), όταν οι ετήσιες ανάγκες του ΕΔΟΕΑΠ για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επικούρηση ανέρχονται σε περίπου 60.000.000 ευρώ! Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους και η ψυχρή λογική τους καταδεικνύει πως όχι απλά είμαστε στο «κόκκινο», αλλά μέσα στη "μαύρη τρύπα" του χάους και του χρέους που δημιούργησαν άλλοι! Με πρωτοφανή και απαξιωτικό τρόπο και με την ψυχρότητα «οικονομικού δολοφόνου», η Τράπεζα της Ελλάδος μέσω fax (!) στις 7 Ιουνίου 2012, επιχειρεί να ολοκληρώσει την αυθαίρετη, παράνομη και αντισυνταγματική δήμευση των αποθεματικών μας, τα οποία υποχρεωτικά βάσει νόμου καταθέταμε στη συγκεκριμένη τράπεζα. Προειδοποιούμε τους πάντες ότι η λεηλασία που μεθοδεύουν δεν θα περάσει!Ο ΕΔΟΕΑΠ είναι και θα παραμείνει όρθιος! Όλες οι Ομοσπονδίες, όλες οι Ενώσεις, όλοι μαζί οι άνθρωποι της Ενημέρωσης, θα δώσουμε μέχρι τέλους αγώνα για την επιστροφή των χρημάτων ΜΑΣ. 
Θα απαιτήσουμε αυτό που οι πολιτικοί ταγοί της χώρας αγνοούν προκλητικά: 
Την τήρηση των νόμων! Είπαμε ΟΧΙ στο ληστρικό "κούρεμα". Προσφύγαμε, ήδη, στην Ελληνική Δικαιοσύνη.Θα προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και στο Διεθνές Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν πρόκειται να αφήσουμε αναξιοποίητη καμία νόμιμη, αγωνιστική και ηθική οδό και κινητοποίηση, εντός και εκτός των συνόρων. Σ' αυτό τον αγώνα, προσβλέπουμε και στη δική σας βοήθεια, που για μας είναι η σημαντικότερη όλων. Γιατί αυτή δεν είναι μάχη χαρακωμάτων. Είναι πόλεμος επιβίωσης! Ένας πόλεμος που δεν κηρύξαμε, αλλά οφείλουμε να δώσουμε αμυνόμενοι στις επάλξεις με την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, αφού, θύματα κι αυτοί των «σωτήρων», είδαν τον περασμένο Μάρτιο να "κουρεύονται" οι κόποι της ζωής τους για να σωθούν οι τράπεζες και οι πιστωτές των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης! 

- Έχουμε αποφασίσει να πορευθούμε σε πανστρατιά με όλες τις Ομοσπονδίες και Ενώσεις, δημοσιογράφων και διοικητικών υπαλλήλων, από όλη την Ελλάδα σε αυτό τον κοινό αγώνα για την επιβίωσή μας. Κατά τη διάρκεια έκτακτης συνεδρίασής του, το ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ εξουσιοδότησε με ομόφωνη απόφασή του την πρόεδρο του Οργανισμού, κα Ελένη Σπανοπούλου: • να επιστρέψει ως απαράδεκτο το «ενημερωτικό» σημείωμα της ΤτΕ.• να υπογράψει επιστολή διαμαρτυρίας προς τον κο Γ.Προβόπουλο. • να υπογράψει εξώδικη διαμαρτυρία, στην οποία αντικρούεται ο ισχυρισμός για το ύψος του υπολοίπου του λογαριασμού μας, 5.618.934,25 ευρώ στην ΤτΕ .• να συγκαλέσει επειγόντως σύσκεψη των προέδρων όλων των Ενώσεων και Ομοσπονδιών μας.• να υπογράψει επιστολή γνωστοποίησης του προβλήματος προς τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων.• να αποστείλει κάλεσμα εγρήγορσης στο θέμα και στους 90 υποψήφιους βουλευτές δημοσιογράφους - μέλη μας.• να εκδώσει την ανακοίνωση αυτή προς όλα τα μέλη και τους ασφαλισμένους του ΕΔΟΕΑΠ και, τέλος, ως άμεσο αντίμετρο • ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΕΦΕΞΗΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, η οποία αντί για θεματοφύλακας των κόπων των εργαζομένων έγινε αμείλικτος διώκτης και εξολοθρευτής τους. 
Συνάδελφοι,
Έχουμε υποχρέωση απέναντι σε όλους εσάς, στο νόμιμο και ηθικό καθήκον μας, στις οικογένειές μας, στη νέα γενιά, στους γέροντες, τους αρρώστους και τους ανέργους μας να παλέψουμε! Και θα το κάνουμε με όλους σας δίπλα μας! ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑ σαφές και ξεκάθαρο προς όλους, εχθρούς και φίλους: Υπερασπιζόμαστε το ιερό δικαίωμα στην Κοινωνική Ασφάλιση και την Αξιοπρέπεια, στη ΖΩΗ και τη ΔΟΥΛΕΙΑ μας.Όποιος απειλεί αυτά τα θεμελιώδη αγαθά, μας βρίσκει απέναντι και όρθιους!

Ποιοι στήνουν μυστικά το σχέδιο GREXIT


Ένας άγριος τζόγος παίζεται σε διεθνές επίπεδο με το ελληνικό πρόβλημα και το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας. Παιχνί­δια στρατηγικής μαζί με ένα κερ­δοσκοπικό όργιο συνθέτουν το ελληνικό δράμα, μιας χώρας που έγινε πειραματόζωο των αγορών αλλά και όχημα για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε Αμερική και Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μεγάλοι πρωταγωνιστές στο παι­χνίδι που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα -άλλωστε κανείς δεν επιθυμεί να λήξει σύντομα γιατί τα κοράκια των αγορών θησαυρίζουν καθημερινά, διαμορφώνο­ντας με βάση τις εξελίξεις στην Ελλάδα ισοτιμίες ανάμεσα σε ευρώ και δολάριο επιτόκια δανεισμού για πολλές χώρες και κόλπα με τα παράγωγα- είναι η ηγέτης της ευρωπαϊκής υπερδύναμης Άνγκελα Μέρ­κελ και ο αρχηγός ενός μικρού κόμματος στην Ελλάδα που έκανε την έκπληξη στις πρόσφατες εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας. Ποιος θα πατήσει πρώτος το κουμπί για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, διε­ρωτάται ο Economist, η Άνγκελα ή ο Αλέ­ξης. Ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει και τρελαίνεται στην κυριολεξία. Το ερώ­τημα που τίθεται είναι πώς είναι δυνατόν ο διεθνής Τύπος να εξισώνει μια ηγέτη του ισχυρότερου ευρωπαϊκού κράτους με τον αρχηγό ενός μικρού κόμματος από διάφο­ρες συνιστώσες.

Ποιο είναι το ειδικό βάρος της Μέρκελ και ποιο του Αλέξη Τσίπρα; Είναι δυνατόν να πέφτει η Wall Street επειδή ο Λαφαζάνης δήλωσε ότι θα κρατικοποιήσει τις τράπεζες στην Ελλάδα ή να καταρρέει το ευρώ γιατί ο Τσίπρας είπε ότι θα καταγγείλει το μνημόνιο; Όλα αυτά που ήταν σενάρια επιστημονικής φαντασίας πριν από λίγο, τώρα αποτελούν πραγματικότητα γιατί κάποιοι επιδιώκουν να παίζουν το παιχνίδι με αυτούς τους κανό­νες. Η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τον Τσίπρα για να επιβάλλει τις δικές της λύσεις στο ευρωπαϊκό πρόβλημα. Το Λονδίνο βρίσκει την ευκαιρία μέσα από τη μπαχαλοποίηση της Ελλάδας να πραγματοποιήσει το μεγάλο του στρατηγικό στόχο, που δεν είναι άλλος από τη διάλυση του ευρώ. Οι ακραίοι συ­ντηρητικοί στη Γερμανία, όπως ο Σόιμπλε, για δικούς τους λόγους, επιδιώκουν να πε­τάξουν την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Οι κερδοσκόποι στο Σίτι βολεύονται γιατί θη­σαυρίζουν από τα παράγωγα και γι’ αυτό παίζουν ανοιχτά υπέρ της μπαχαλοποίησης της Ελλάδας.

Αλλά οι μεγάλοι κερδισμένοι από το ελληνικό δράμα είναι οι λεγόμενες αγορές, που κατάφεραν να εκτινάξουν στα ύψη τα επιτόκια στις περισσότερες ευρω­παϊκές χώρες με πρόσχημα την Ελλάδα. Οι δυνάμεις που επιδιώκουν με κάθε τρόπο το μπάχαλο στην Ελλάδα είναι υπαρκτές και πανίσχυρες. Είναι αυτές που επιχείρησαν και κατόρθωσαν να απαξιώσουν το ελληνι­κό πολιτικό σύστημα όταν εκβίασαν να υπογράψουν το μνημόνιο και οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Γνώ­ριζαν πολύ καλά ότι η κίνηση αυτή δεν είχε πρακτικά κανένα αποτέλεσμα και το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να κα­τακερματίσει το τραυματισμένο, έτσι κι αλλιώς, πολιτικό σύστημα και να απαξι­ώσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Κάποιοι έπαιξαν και συνεχίζουν να παί­ζουν με τη χώρα. Είναι αυτοί που ανέλα­βαν εργολαβικά την προβολή του Αλέξη Τσίπρα από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης που συνδέονται με τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Είναι αυτοί που με τις δη­λώσεις τους πριν από τις εκλογές εξόργι­σαν τους Έλληνες και τους έστειλαν στα άκρα. Είναι αυτοί που προεξοφλούν ότι η Ελλάδα σύντομα θα γίνει Βόρεια Κο­ρέα, αγνοώντας επιδεικτικά τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλή­νων να παραμείνουν στο ευρώ και στην Ευρωζώνη. Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας είναι το όχημα και το πρόσχημα για να συνεχιστεί η κρίση στην Ελλάδα. Και η ευθύνη γι’ αυτό βαραίνει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που έπρεπε να είχε κινητοποιηθεί για να διαμορφώσει μια ισχυρή πλειοψηφία ικανή να κρατήσει ζωντανή την Ελλάδα στη μεγάλη ευρω­παϊκή οικογένεια και να αφαιρέσει κάθε άλλοθι απ’ όλους εκείνους που θέλουν τη χώρα μας στον Καιάδα.

Ακόμα και στο παραπέντε οι πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν μια ευρωπαϊκή Ελλάδα, θα πρέπει να κινητοποιηθούν. Το ίδιο και ο λαός, γιατί αυτός είναι που αποφασίζει. Αν την επόμενη Κυριακή η χώρα δεν έχει μία ισχυρή κυβέρνηση βασισμένη σε ένα πραγματικό πλειοψηφικό ρεύμα, είναι καταδικασμένη και θα συρθεί άμε­σα στην πτώχευση. Μια τέτοια εξέλιξη ονειρεύονται οι ξένοι κερδοσκόποι, αλλά και το λόμπι της δραχμής στη χώρα μας, το οποίο δυστυχώς γίνεται ισχυρό γιατί εμείς οι πολίτες δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.

To απόρρητο σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ 

Η «Ισοτιμία» σας παρουσιάζει την τεχνική διαδικασία που αναμένεται να ακολουθηθεί, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα ξεπεραστούν όποια νομικά προβλήματα προκύψουν, σχετικά με την περίπτωση εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη.

ΑΝΑΛΥΣΗ 
Πάνος Παναγιώτου, 
Χρηματιστηριακός Τεχνικός Αναλυτής, 
Διευθυντής GSTA Ltd, WTAEC Ltd

Ισχυροποιείται κάθε μέρα η αίσθη­ση πως ο «σκληρός πυρήνας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης συγκλίνει στην αποπομπή της χώρας μας από το ευρώ, στην περίπτωση που η νέα ελλη­νική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν τηρήσει τους συμφωνηθέ­ντες όρους της τελευταίας δα­νειακής σύμβασης. Η «Ισοτιμία» σας παρουσιάζει βήμα-βήμα την τεχνική διαδικασία που αναμέ­νεται να ακολουθηθεί, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα ξεπε­ραστούν μια σειρά από νομικά προβλήματα, που έχουν να κά­νουν κυρίως με την ανυπαρξία κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με την περίπτωση εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη.

Άρνηση εφαρμογής των όρων του 1ου και 2ου πακέτου στήριξης: 

Η άρνηση από την Ελλάδα, και όχι η αδυναμία εφαρμογής των όρων των πακέτων στήριξης, θα αποτελούσε το πρώτο βήμα προς μια έξοδο από την Ευρωζώνη. Οι όροι που τίθενται στην Ελλάδα είναι σε τέτοιο βαθμό σκληροί, που η αποτυχία πιστής εφαρμογής τους, τουλάχιστον σε ένα βαθμό, θεωρείται δεδομένη τόσο από την τρόικα όσο και από τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε. Και, φυσικά, από την ίδια. Έτσι, μια απλή μερική αποτυχία υλοποίησης των δεσμεύσεων της Ελλά­δας κατά πάσα πιθανότητα δεν θα απο­τελέσει λόγο αρκετό για να υποχρεωθεί σε έξοδο από την Ευρωζώνη.

Τόσο για νομικούς, όσο και για πο­λιτικούς, νομισματικούς και οικονομι­κούς λόγους, μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα πρέπει να δικαι­ολογηθεί από την πλευρά της Ε.Ε. ως αποτέλεσμα της μονομερούς απόφασης της Ελλάδας για αποχώρηση, παρά την προσπάθεια της τρόικας για το αντίθετο. Η εγκατάλειψη του ευρώ θα πρέπει να φανεί πως γίνεται εθελοντικά, ασχέτως αν αυτό ισχύει ή όχι. Ας μη λησμονού­με ότι ως εθελοντική προτάσσεται και η διαδικασία αναδιάρθρωσης του ελ­ληνικού χρέους, αλλά στην πράξη δεν είναι. Η Ε.Ε. θα έπρεπε να ωθήσει την Ελλάδα στα όριά της, ζητώντας συνεχώς τη λήψη νέων μέτρων και παράλληλα να υποδείξει «διακριτικά» μία σειρά πλεο­νεκτημάτων που θα είχε η έξοδός της από το ευρώ και η παραμονή της μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Διακοπή παροχής ρευστότητας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα από την ΕΚΤ: 

Αν η Ελλάδα φτάσει στο σημείο να αρνηθεί την εφαρμογή των μέτρων που θα της ζητηθούν, τότε το βάρος θα πέ­σει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία μπορεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο σταματώντας τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών μέσα από το Ευρωσύστημα.

Διακοπή παροχής δανείων από την τρόικα: 

Ευρωπαϊκή Ένωση και Διεθνές Νο­μισματικό Ταμείο θα διακόψουν την παροχή δανείων, αφήνοντας τη χώρα να πτωχεύσει και αναγκάζοντάς τη να ζητήσει η ίδια την αποχώρησή της από το κοινό νόμισμα.

Το δημόσιο χρέος θα παραμείνει σε ευρώ: 

Δεδομένου ότι η συμφωνία για το PSI συμπεριλαμβάνει τον απαράβατο όρο της υπαγωγής των νέων ομολό­γων που θα αντικαταστήσουν τα παλιά στο Αγγλικό Δίκαιο, μετά την ολοκλή­ρωσή της και αφού πραγματοποιηθεί και η ανακύκλωση των ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ μέσω του EFSF και των Κεντρικών Τραπεζών του Ευρωσυστή­ματος, σχεδόν το 100% του ελληνικού χρέους θα υπάγεται στο Αγγλικό Δίκαιο. Έτσι, ακόμη και με την αποβολή της Ελ­λάδας από το ευρώ, το χρέος της δεν θα μπορεί να μετατραπεί σε δραχμές και η χώρα θα μείνει εκτεθειμένη απέ­ναντι σε επίσημους και ιδιώτες δανει­στές. Ακόμη και σε αυτή την περίπτω­ση, ωστόσο, υπάρχουν νομικές επιλογές για την Ελλάδα, ώστε να επιδιώξει την αποπληρωμή του χρέους σε δραχμές ή τη μερική ή πλήρη διαγραφή του. Αλλά οι δυσκολίες που θα προκύψουν και οι συνέπειες που θα υπάρξουν θα είναι πολλές και επώδυνες.

Εταιρικό, ιδιωτικό χρέος και οφει­λές Ελλήνων προς ξένους: 

Οι υπαγόμενες σε ελληνικό Δίκαιο υποχρεώσεις ελληνικών εταιρειών και ιδιωτών προς ξένους πιστωτές θα μετα­τραπούν στο νέο εθνικό νόμισμα. Λύση υπάρχει ακόμη και για τις υπαγόμενες σε διεθνές δίκαιο υποχρεώσεις, η οποία για τις εταιρείες συνδέεται με την κήρυ­ξη πτώχευσης αμέσως μετά την έξοδο από το ευρώ και για τους ιδιώτες με την άρνηση πληρωμής λόγω αδυναμίας.

Κατεπείγουσα ψήφιση μιας σειράς νόμων από το ελληνικό κοινοβούλιο:

Την επομένη της απόφασης για έξο­δο από το ευρώ, η Ελλάδα θα ψηφίσει ένα νέο νομισματικό νόμο με κατεπεί­γουσες διαδικασίες, ορίζοντας μία ισοτι­μία ένα προς ένα της νέας δραχμής με το ευρώ. Στη συνέχεια, θα προχωρήσει στην ψήφιση μιας σειράς νόμων όπως περιγράφηκαν νωρίτερα, ρυθμίζοντας μεταξύ άλλων την πληρωμή των δανεί­ων, των υποχρεώσεων ιδιωτών και κρά­τους στη νέα δραχμή, το πάγωμα των λογαριασμών, τον έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων. Η μετατροπή θα ισχύ­σει για κάθε υποχρέωση που υπάγεται στο ελληνικό Δίκαιο. Για παράδειγμα, ένα στεγαστικό ή καταναλωτικό δάνειο σε ευρώ θα μετατραπεί σε δραχμές.

Πιθανές δύο διαφορετικές ισοτιμί­ες για τη νέα δραχμή: 

Σύμφωνα με μελέτη της Citi, η Ελ­λάδα θα μπορούσε να υιοθετήσει δύο επίσημες ισοτιμίες για τη νέα δραχμή, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ανα­τολική Γερμανίας μετά την επανένωσή της με τη Δυτική το 1990, όταν υιοθε­τήθηκε μία ισοτιμία 1 προς 1 με το μάρ­κο για την πληρωμή μισθών, συντάξεων και τη μετατροπή των χρημάτων στους τραπεζικούς λογαριασμούς μέχρι του ύψους των 4.000 μάρκων κατ’ άτομο και μία άλλη ισοτιμία 2 προς 1,15 για τις χρηματοοικονομικές υποχρεώσεις, όπως επιχειρηματικά και στεγαστικά δά­νεια και τα χρήματα σε λογαριασμούς πάνω από το ποσό των 4.000 μάρκων (τα πρώτα 4.000 μάρκα μετατράπηκαν με ισοτιμία 1 προς 1).

Οι ισοτιμίες αυτές θα αλλοιωθούν αμέσως μετά την υιοθέτησή τους σε μία ανεπίσημη αλλά οργανωμένη αγορά συναλλαγματικών ισοτιμιών με τα υπό­λοιπα νομίσματα του κόσμου.

Μέτρα ελέγχου της κίνησης κε­φαλαίων: 

Τα μέτρα ελέγχου της κίνησης κε­φαλαίων σε περίπτωση ελληνικής εξό­δου από το ευρώ αναμένεται να είναι σκληρά, όπως συνέβη και σε άλλες πε­ριπτώσεις πτώχευσης όπως στην Αργε­ντινή και τη Ρωσία. Η Ελλάδα θα χρη­σιμοποιήσει τα άρθρα 46, 347, 348 και 352 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για να δικαιολογήσει την επιβολή των μέ­τρων, σύμφωνα με τα οποία κάτω από έκτακτες και αδύνατο να προβλεφθούν συνθήκες και υπό την απειλή σοβαρών εσωτερικών διαταραχών το κράτος μπο­ρεί να επιβάλει ελέγχους στη ροή των κεφαλαίων.

Αυτές θα πάρουν τη μορφή που περι­γράφηκε παραπάνω στη σχετική ενότητα για την έξοδο μιας χώρας από το ευρώ.

Πάγωμα λογαριασμών Ελλήνων καταθετών μόνο στην Ελλάδα ή και στην Ε.Ε.;

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω στη σχετική ενότητα, μετά από έξοδο από το ευρώ θα υπάρξει πάγωμα των τραπεζικών λογαριασμών. Αυτό θα γίνει και στην Ελλάδα όπου, ωστόσο, κάποιοι νομικοί υποστηρίζουν ότι, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το Μνημόνιο 1 και το Μνημόνιο 2, η Ελλά­δα θα πιεστεί να παγώσει τους τραπεζι­κούς λογαριασμούς όλων των Ελλήνων πολιτών εντός της Ευρωζώνης και όχι μόνο εντός της χώρας.

Υπό αυτήν την ερμηνεία, η Ελλάδα θα απαιτήσει από τις υπόλοιπες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης τα στοιχεία των καταθετών που έχουν ελληνική υπηκο­ότητα και αν είναι και κάτοικοι Ελλά­δας, θα προχωρήσει στο πάγωμα των λογαριασμών τους.

Δεν υπάρχει σχετική βιβλιογραφία ή μελέτες ως προς τη συγκεκριμένη δυ­νατότητα της Ελλάδας, αλλά όσα ανα­φέρονται σε αυτή την παράγραφο απο­τελούν εκτιμήσεις νομικών.

Πάγωμα λογαριασμών Ελλήνων κα­ταθετών και εκτός Ε.Ε.; 

Είναι σχεδόν αδύνατο, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, και μάλλον απίθα­νο να υπάρξει δυνατότητα της ελληνι­κής κυβέρνησης ή να ασκηθεί πίεση σε αυτήν για πάγωμα λογαριασμών Ελ­λήνων καταθετών σε χώρες εκτός της Ευρωζώνης και πόσο μάλλον εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, για παρά­δειγμα, λογαριασμοί στις ΗΠΑ ή στην Ελβετία, τον Καναδά κ.λπ. δεν θα μπο­ρούν να παγώσουν.

Υπάρχει κίνδυνος κατάσχεσης θυ­ρίδων;

Στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει το σενάριο περί κατάσχεσης του περι­εχομένου των θυρίδων μετά από μια πτώχευση της χώρας. Αν η ελληνική κυβέρνηση φτάσει σε σημείο να κατα­σχέσει το περιεχόμενο που φυλάσσεται σε θυρίδες, τότε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορεί να κατασχέσει και άλλα περιουσιακά στοιχεία των ιδιωτών. Σε τέτοια περίπτωση, ωστόσο, θα πρέπει να φανταστούμε μια κατάσταση χαοτική, όπου το κράτος θα κατάσχει γενικότερα οτιδήποτε επιθυμεί. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει με τα κατασχεθέντα περιουσιακά στοιχεία. Θα τα πουλήσει για να μειώσει το χρέος ή για να εξασφαλίσει ρευστότητα ή για να καταβάλει μισθούς και συντάξεις. Όπως είναι κατανοητό, τέτοιου είδους σενάρια στερούνται οπωσδήποτε επιχειρηματολογίας και νομικής βάσης.

Αυτό που μπορεί να συμβεί, ωστό­σο, είναι να κατασχεθεί το περιεχόμενο θυρίδων στην περίπτωση χρεών προς το Δημόσιο. Έτσι, αν μια κρατική πτώ­χευση ή μια έξοδος από το ευρώ οδη­γήσει σε αδυναμία καταβολής χρεών προς το Δημόσιο και το θέμα φτάσει στη δικαιοσύνη, τότε υπάρχει αυτή η πιθανότητα, αλλά πρόκειται για διαφο­ρετική περίπτωση.

Πιθανή η σύνδεση της νέας δραχ­μής με το δολάριο; 

Έχει διαδοθεί ένα σενάριο, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα εγκαταλείψει το ευρώ για να συνδεθεί με το δολά­ριο, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας ζώνης δολαρίου στα Βαλκάνια. Η επιλογή αυτή εξετάστηκε σε σχετική μελέτη του Strattfor. Ωστόσο, η εγκατάλειψη του ευρώ για την επιστροφή στη δραχμή θα συνεπάγεται την ανά­γκη οξείας υποτίμησης του νέου εθνι­κού νομίσματος και το πιθανότερο εί­ναι να εμποδίσει τα όποια σχέδια για άμεση σύνδεσή του με ένα άλλο νόμι­σμα, και εν προκειμένω το δολάριο. Η σύνδεση με ένα νόμισμα έχει κάποιες προϋποθέσεις. Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει συναλλαγματικά αποθεματικά, ώστε να μπορεί να προστατεύσει τη νέα σταθερή ισοτιμία της με το δολάριο από επιθέσεις των αγορών, να αντέχει να συνδέσει τη νομισματική της πολιτική με αυτήν των ΗΠΑ κ.λπ.

Αν φτάσει η Ελλάδα να εγκαταλεί­ψει το ευρώ. ώστε να γεννηθεί η επι­λογή σύνδεσης της νέας δραχμής με το δολάριο, θα συνεπάγεται πως έχει πτωχεύσει και ότι έχει βρεθεί σε δρα­ματική οικονομική θέση. Το τελευταίο πράγμα που θα θέλει σε μια τέτοια πε­ρίπτωση θα είναι άλλη μία σύνδεση με ένα σκληρό νόμισμα.

Με προοπτική πολλών ετών, όμως, η σύνδεση με το δολάριο θα μπορούσε, αν κρινόταν επιθυμητό, να επιτευχθεί, με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε να επιτευχθεί και η σύνδεση με το ευρώ ή οποιοδήποτε άλλο νόμισμα.

Ο παρασκηνιακός πόλεμος για την νομισματική κυριαρχία 

Οι ΗΠΑ ενισχύουν την απειλή διάσπασης του ευρώ, για να αναγκάζουν τη Γερμανία να αποδέχεται όλο και περισσότερο από το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό βάρος

Το 2012 μας έχει φέρει σε μία δραματι­κή κρίση της Ευρωζώνης που ταλανίζει πρωταρχικά όλες τις ‘φτωχές’ χώρες του Νότου, απειλώντας με διάσπαση το γαλ­λογερμανικό νομισματικό οικοδόμημα. Μετά από μία αρχή στη νέα χιλιετία, όπου το ευρώ έφτασε να γίνει το δεύτερο σημαντικότερο αποθεματικό διεθνές νόμισμα προσελκύοντας τρισεκατομμύρια σε κρατικό και ιδιωτικό επενδυτικό ενδιαφέρον στη νεοϊδρυθείσα ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων και επιτρέποντας, μεταξύ άλλων, στη Γερμανία να χρηματοδοτεί με το χαμηλότερο δυνατό κόστος το υπό εξέλιξη πρότζεκτ της επανένωσής της (υπό ολοκλήρωση το 2020), ο στόχος της αντιμετώ­πισης της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ μέσω της αποκαθήλωσης του δολαρί­ου από το ρόλο του στο επίκεντρο του διεθνούς νομισματικού συστήματος έφτασε πιο κοντά από ποτέ το 2008.

Τότε, Γερμανία και Γαλλία, με τη στήριξη της ανασυγκροτημένης Ρωσίας και της αναδυόμενης υπερδύναμης, Κίνας, πέτυχαν την κατάθεση πρό­τασης από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την αλλαγή του διεθνούς νομισματικού στάτους κβο, με την αντικατάσταση του δολαρίου ως κύριου νομίσμα­τος του διεθνούς εμπορίου και των χρηματοοικο­νομικών συναλλαγών από ένα καλάθι νομισμάτων όπου το ευρώ θα διαδραμάτιζε αποφασιστικό ρόλο.

Μετά το Ιράκ, χώρες όπως το Ιράν, η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Τουρκία κ.ά. ανακοίνωναν τα σχέδιά τους να προχωρήσουν στη διεξαγωγή του εμπορίου πετρελαίου και άλλων ειδών όχι πλέ­ον σε δολάριο αλλά σε ευρώ, και προχωρούσαν στην υλοποίηση των προθέσεών τους με συγκε­κριμένες συμφωνίες.

Κίνδυνος απώλειας της νομισματικής ηγεμονίας από τις ΗΠΑ 

Οι ΗΠΑ, γονατισμένες από τη μεγαλύτερη οι­κονομική τους κρίση από το 1930, με την αξιο­πιστία τους καταρρακωμένη, την οικονομία τους διπλά ταλαιπωρημένη από την παρατεταμένη στρα­τιωτική εμπλοκή τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και με τη διεθνή κοινότητα να τις κατηγορεί για τη μετάδοση του μολυσματικού ιού της κρίσης σε ολόκληρο τον κόσμο και την αποτυχία της οικο­νομικής τους πολιτικής, βρέθηκαν αντιμέτωπες για δεύτερη φορά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον κίνδυνο απώλειας της νομισματικής τους ηγεμονίας.

Η προσπάθεια αποκατάστασης της οικονομι­κής και νομισματικής τάξης μέσω οικονομικών πακέτων τρισεκατομμυρίων δολαρίων επιδείνω­σε αντί να βελτιώσει την κατάσταση, συσπειρώ­νοντας τον υπόλοιπο κόσμο εναντίον τους σε μία διεθνή αμφισβήτηση της αξίας ενός νομίσματος το οποίο η ιδιοκτήτρια χώρα του τύπωνε κατά δι­σεκατομμύρια ανά ημέρα.

Φτάνοντας στα τέλη του 2009 οι διεθνείς οι­κονομικές ισορροπίες έμοιαζαν να έχουν αλλάξει οριστικά και το νέο σκηνικό έφερνε την Ευρώπη σε πλεονεκτική θέση έναντι των ΗΠΑ. Στο τιμόνι της πρώτης η Γερμανία, διεκδικούσε το ρόλο της οικονομικής δύναμης πρότυπο, που με τις πρά­ξεις της προστάτευε αντί να απειλεί τη διεθνή νο­μισματική και οικονομική σταθερότητα.

Η απειλή μετατόπισης του οικονομικού κέ­ντρου του Δυτικού Πολιτισμού από τον πάλαι ποτέ εκφραστή του ‘Νέο Κόσμο’, τις ΗΠΑ, εκεί όπου δημιουργήθηκε, στην Ευρώπη, έγινε πιο σοβαρή από κάθε άλλη στιγμή στη νεότερη ιστορία.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, όμως, το παιχνίδι στην παγκόσμια σκακιέρα άλλαξε θεαματικά. Οι δραματικές ανακοινώσεις της ελληνικής κυβέρ­νησης περί κινδύνου επικείμενης πτώχευσής της άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου, αποκαλύπτοντας την αδύναμη και μέχρι τότε αθέατη πλευρά του ευρώ. Άξαφνα, η σκιά της νομισματικής κρίσης έπεσε πάνω απ’ τη χώρα που 2.500 χρόνια νωρίτερα είχε δημιουργήσει το Δυτικό Πολιτισμό. Ο διευ­θυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντο­μινίκ Στρος Καν, υπουργός Εμπορίου της Γαλλίας στα κρίσιμα χρόνια των αρχών της δεκαετίας του ‘90 όταν έμπαιναν τα θεμέλια για τη δημιουργία του ευρώ και ο υπουργός Οικονομικών της Γερ­μανίας, Σόιμπλε, υπουργός Εσωτερικών της Γερ­μανίας κατά τη διάρκεια των μυστικών συμφωνι­ών της ίδιας περιόδου, αντιλήφθηκαν πως οι ΗΠΑ δεν θα άφηναν το παράθυρο ευκαιρίας που είχε ανοίξει να πάει χαμένο και πως η Ελλάδα θα γι­νόταν η γέφυρα για μία επίθεση στην Ευρωζώνη.

Πράγματι, με την πολύτιμη βοήθεια της Βρετα­νίας, η οποία έβλεπε τη Γερμανική Απειλή να ορ­θώνεται μπροστά της ισχυρότερη από ποτέ, με τη σύμπραξη των “Θεών των Αγορών” όπως οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης και νομισματικών δο­λοφόνων όπως του Τζορτζ Σόρος, που αργότερα κατηγορήθηκε από την αμερικανική Δικαιοσύνη, χωρίς να υπάρξει αποτέλεσμα, για ενορχηστρω­μένη επίθεση εναντίον του ευρώ, η Ευρωπαϊκή Ένωση δέχτηκε έναν άνευ προηγουμένου χρημα­τοοικονομικό πόλεμο.

Μετά από ένα διάστημα φαινομενικής αλλά και καθοριστικής αδράνειας, η Γερμανίδα Καγκελά­ριος Μέρκελ ένωσε τις δυνάμεις της με το διευ­θυντή του ΔΝΤ, Στρος Καν για να αντιμετωπίσουν από κοινού την αγγλοσαξονική απειλή. Όμως ο Γάλλος πολιτικός, βασικός υποψήφιος αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί για τη θέση του Προέδρου της χώρας στις επερχόμενες, τότε, προεδρικές εκλογές, είχε βρεθεί επικεφαλής του, αμερικανι­κών συμφερόντων, Διεθνούς Νομισματικού Ταμεί­ου, στην πιο κρίσιμη για τις ίδιες τις ΗΠΑ, στιγμή.

Άριστος γνώστης του παρασκηνίου του δι­εθνούς νομισματικού πολέμου, με προσωπικό συμφέρον για το γρήγορο τέλος της ευρωπαϊκής κρίσης και με τον έλεγχο του ΔΝΤ ως όπλο στα χέρια του προκειμένου να πετύχει το στόχο του, αναδείχθηκε πρόσωπο-κλειδί των διεθνών οικο­νομικών εξελίξεων και τελικά πρόβλημα για τις ΗΠΑ, εξαιτίας της ξεκάθαρης φιλοευρωπαϊκής του θέσης, η οποία εξάλλου είχε αναδειχθεί ήδη από το 2008 όταν προσυπέγραψε την πρόταση του ΔΝΤ για αλλαγή του διεθνούς νομισματικού στάτους κβο. Ο ξαφνικός αφανισμός του Στρος Καν από το διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι άλλαξε τις ισορροπίες, λειτουργώντας ανασχετικά στην προ­σπάθεια ρεαλιστικής και γρήγορης αντιμετώπισης της κρίσης και ευνοώντας την αναζωπύρωσή της.

Η απώλεια ενός απ’ τους βασικούς της συμ­μάχους έκανε τη Μέρκελ περισσότερο δεκτική στη σκέψη πως η παράταση της κρίσης, αν και συνοδευόταν από μεγάλους κινδύνους και σημα­ντικά κόστη, αποτελούσε και μία ιστορική ευκαι­ρία για την προώθηση του Γερμανικού Οράματος της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης κάτω από τη γερμανική επιρροή. Το αποτέλεσμα ήταν οι χώρες στο επίκεντρο της κρίσης και ιδιαίτερα η Ελλάδα που δέχτηκε πρώτη την επίθεση, να βρεθούν σε σύγχυση ως προς το αν είχαν απομείνει και ποιοι ήταν οι σύμ­μαχοί τους εντός και εκτός Ευρώπης.

Με την κρίση να αυτοτροφοδοτείται και να βαθαίνει παίρνοντας διαστάσεις οικονομικοπολι­τικής και κοινωνικής λαίλαπας, η κατάσταση επι­δεινώθηκε τόσο ώστε η απόκλιση ΗΠΑ - Ευρώπης που είχε δημιουργηθεί πριν το 2009 να αποκα­τασταθεί, με το δολάριο να επανακτά, έστω και προσωρινά, τον κυρίαρχο ρόλο του και να επανα­φέρει τις ΗΠΑ στη θέση του οδηγού στο διεθνές νομισματικό άρμα.

Ο πόλεμος ΗΠΑ - Γερμανίας για την κυριαρχία 

Στη νέα αυτή φάση τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γερ­μανία αντιμετωπίζουν τα εμπόδια στο δρόμο που οι ίδιες χάραξαν πολεμώντας για την παγκόσμια νομισματική ηγεμονία. Η Γερμανία επιδιώκει τη δημιουργία του πρώτου σταδίου των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης επιδιώκοντας μία αυτο­κρατορία του ευρώ και αντιμετωπίζοντας αυτό το εγχείρημα με μακροπρόθεσμη προοπτική. Οι ΗΠΑ βλέπουν πως ο ‘Πόλεμος των 100 ημερών’ έχει μετατραπεί σε μία πολυετή διεθνή οικονομι­κή σύρραξη με αμφίβολη κατάληξη.

Αν κατόρθωναν να πείσουν τη Γερμανία να απο­δεχτεί τη γρήγορη έκδοση ευρωομολόγων χωρίς να έχει εξασφαλίσει πρώτα την πολιτική ενοποίη­ση της Ε.Ε., τότε η ανάληψη από την πλευρά της του χρηματοπιστωτικού βάρους του ευρωπαϊκού Νότου χωρίς τον έλεγχό του σε δημοσιονομικό και πολιτικό επίπεδο θα ήταν αρκετή για να αλλοιώσει οριστικά την εικόνα του ευρώ ως το εναλλακτικό του αναξιόπιστου δολαρίου νόμισμα και θα το με­τέτρεπε σε ένα κακό του αντίγραφο, νικώντας και σε αυτόν το νομισματικό πόλεμο. Γνωρίζοντας αυτήν την κατάληξη, η Γερμανία θα εξακολουθεί να αρνείται κατηγορηματικά τη λύση των ευρωομολόγων και αντίθετα θα χρησι­μοποιεί την ελπίδα για την έκδοσή τους ως κίνη­τρο για την επίτευξη των δικών της στόχων πολι­τικής ενοποίησης.

Προσπάθειες απομόνωσης της Γερμανίας 

Στην πολιτική αυτή οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να απαντούν με ενορχηστρωμένη πίεση στην ευρω­ζώνη και προσπάθεια απομόνωσης της Γερμανίας ενισχύοντας την απειλή διάσπασης και κατεδάφι­σης του ευρώ, προκειμένου να την αναγκάζουν να αποδέχεται όλο και περισσότερο από το ευρω­παϊκό χρηματοπιστωτικό βάρος, χωρίς να έχει το χρόνο να αντισταθμίζει τα ρίσκα και τις απώλειές της με κινήσεις για περαιτέρω δημοσιονομική και πολιτική ολοκλήρωση.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό πολέμου, η Ελλά­δα θα πρέπει να αναθεωρήσει το ρόλο και τους στόχους της, να αναγνωρίσει τα πλεονεκτήματα, τα μειονεκτήματα, τους φόβους, τις ανάγκες, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των πρωταγωνιστών του, να αποφασίσει αν και ποιο ‘στρατόπεδο’ επι­θυμεί να επιλέξει και να χαράξει άμεσα ενιαία πο­λιτική προκειμένου να αποφύγει να γίνει η ίδια το πρώτο θύμα του πολέμου.

Επειγόντως και χωρίς καθυστέρηση ούτε καν λίγων ημερών, θα πρέπει να σταματήσει την λαν­θάνουσα ‘εμφύλια΄ εξόντωσή της και να αντιλη­φθεί πως υπάρχουν αρκετοί κίνδυνοι και εχθροί στο εξωτερικό της ώστε να έχει την πολυτέλεια να κατασπαράζεται από ενδοοικογενειακές δι­αμάχες. Οργανωμένα και ταχύτατα να κινηθεί ώστε να αποκαταστήσει τη διεθνή της αξιοπιστία και να αποφύγει το γρήγορο ‘θάνατό’ της με το να παραδεχτεί ξεκάθαρα, οριστικά και με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της το δικό της μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την κρίση, παρέ­χοντας οριστικές και έμπρακτες δεσμεύσεις και κάνοντας άμεσα ό,τι είναι εφικτό για την διόρθω­ση της πορείας της.

Παράλληλα, έξυπνα και συνετά να χρησιμο­ποιήσει τη γνώση της πραγματικής οικονομικής και νομισματικής ιστορίας και των ευθυνών των πρωταγωνιστών της για την πορεία που αυτή έχει πάρει, ώστε να αποκαταστήσει την αλήθεια πως δεν είναι αυτή, η εμπνεύστρια και δημιουργός του Δυτικού Πολιτισμού, η κύρια υπεύθυνη για την απειλή του, αλλά, στη χειρότερη περίπτωση, ένας εν αγνοία της συνεργός σε ένα διεθνή πό­λεμο, ο οποίος ξύπνησε απ’ το λήθαργό του και αποφάσισε να μην κάνει ποτέ πια τίποτε που θα μπορούσε να τον φέρει ξανά στην κατάσταση που έχει βρεθεί σήμερα.

Η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει γρήγορα πού τη συμφέρει να ανήκει και να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει με το σωστότερο τρόπο ‘εχθρούς’ και ‘φίλους’. Ακόμη νωρίτερα πρέπει να βρει την τόλμη να αντιμετωπίσει τον εαυτό της. Είναι ακό­μη εφικτό, πέντε χρόνια από σήμερα η Ελλάδα να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή, έχοντας προ πολλού βρει το δρόμο της για έξοδο απ’ την κρίση. Στα επόμενα δέκα χρόνια μπορεί, ρεαλιστικά, να είναι ισχυρότερη, ωριμό­τερη, σοφότερη και καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της. Δε μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξει άλλη επιλογή.

Σημείωση: Για τη συγγραφή του παραπάνω άρθρου, που αποτελεί τμήμα υπό έκδοση βιβλί­ου από τις εκδόσεις Λιβάνη, χρησιμοποιήθηκαν αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα από 5 πρεσβείες, καθώς και πληροφορίες από βιογρα­φίες, ομιλίες και συνεντεύξεις πρωταγωνιστών των γεγονότων που περιγράφονται.

Πηγή: www.isotimia.gr 

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Αλήθειες και μύθοι για το μνημόνιο



Μέσα σε δύο χρόνια επιβλήθηκαν μέτρα 61,9 δισ. ευρώ που απέδωσαν πολύ λιγότερα, περιορίζοντας το έλλειμμα μόνο κατά 21,8 δισ. ευρώ, καθώς οι «οριζόντιοι» φόροι και περικοπές ελήφθησαν, αλλά οι χειρουργικές παρεμβάσεις στο δημόσιο και στις αγορές, οι περισσότερες λιγότερο ή καθόλου επώδυνες, είτε δεν έγιναν είτε είναι στον δρόμο...

Δύο χρόνια μετά την εφαρμογή του 1ου και του 2ου Μνημονίου, τα ποσά των μέτρων που επιβλήθηκαν ζαλίζουν. Κάθε αναβολή σε παρεμβάσεις για την πάταξη της φοροδιαφυγής, του νοικοκυρέματος, των δοσοληψιών του κράτους, της τόνωσης του ανταγωνισμού, των εξαγωγών και των επενδύσεων, έφερε νέα εισπρακτικά μέτρα. Και το «τσουνάμι» δεν έχει τελειώσει.

Τι λένε οι αριθμοί όπως τους έχει συγκεντρώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

* Ο συνολικός απολογισμός έως το τέλος του Μνημονίου είναι 73,6 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 11,65 δισ. ευρώ δεν έχουν ακόμη αποφασιστεί και τα υπόλοιπα 61,9 δισ. ευρώ είναι τα μέτρα που θεσπίστηκαν για την 3ετία 2010- 2012.

* Τα ποσά δεν έπιασαν αρκετό τόπο. Δεν θα μειώσουν  το έλλειμμα ισόποσα, αλλά μόνο κατά 21,8 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2012. Δηλαδή, σχεδόν για κάθε 3 ευρώ μέτρων το 1 ευρώ αποδίδει.

Τα μέτρα του μνημονίου δεν ήταν εξ αρχής τόσα πολλά. Αυγάτισαν τρίμηνο προς τρίμηνο καθώς τα «οριζόντια» αναγκαστικά πέτυχαν (όταν μειώνεις μία σύνταξη είναι... λογικό να μειωθεί η δαπάνη) αλλά τα δύσκολα και λιγότερο επώδυνα δεν απέδωσαν.

Στελέχη του οικονομικού επιτελείου που παρακολουθούσαν από κοντά το μνημόνιο καθορίζουν ως βασική πηγή αποτυχίας τη φοροδιαφυγή. Το περίφημο νομοσχέδιο για την πάταξή της μεταφέρεται  επί 2 έτη προς τα πίσω. Η αναδόμηση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού είναι ακόμη στο... δρόμο και εκτιμάται ότι δεν υπήρξε η πολιτική βούληση για να ληφθούν ριζοσπαστικά μέτρα που θα έφερναν μέρος από τα 20-40 δισ. ευρώ της φοροδιαφυγής στα κρατικά ταμεία. Έτσι, κάθε φορά η τρόικα μείωνε τις προβλέψεις για έσοδα από φοροδιαφυγή και υποκαθιστούσε τα έσοδα από φόρους με νέες περικοπές δαπανών.

Στις δαπάνες από την άλλη πλευρά,  «κόβονταν» μισθοί, συντάξεις και επιδόματα, αλλά ακόμη δεν έχει καταστεί δυνατός ο έλεγχος των δοσοληψιών του δημοσίου για να περιοριστεί και το «ξεχείλωμα» των δαπανών. Η Ενιαία Αρχή Πληρωμών δεν έχει (2 έτη μετά την περίφημη απογραφή) πλήρη εικόνα για το προσωπικό του στενού και (κυρίως) ευρύτερου δημοσίου. Και τούτο τη στιγμή που το κράτος είχε δεσμευθεί να ολοκληρώσει την αναδόμησή του και ένα τεράστιο σχέδιο εφεδρείας...

Δεν υπάρχει ούτε ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα που να ελέγχει κάθε μοναδιαία δοσοληψία –κυρίως του ευρύτερου δημοσίου– όχι τη στιγμή της πληρωμής (που συνήθως αργεί με ληξιπρόθεσμες οφειλές 6,3 δισ. ευρώ), αλλά τη στιγμή που η σύμβαση (υποχρέωση) δημιουργείται. Το σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών είναι και αυτό στο δρόμο, το ίδιο και  δεκάδες άλλα (αλήθεια γιατί τόσα πολλά;) πληροφορικά συστήματα...

Το άλλο πεδίο είναι η ανταγωνιστικότητα. Η οδηγία απελευθέρωσης της αγοράς υπηρεσιών εκκρεμεί από τη προ μνημονίου εποχή (τέλος 2009) και ο νόμος του 2010 για τα  κλειστά επαγγέλματα ακόμη δεν έχει στο σύνολό του εφαρμοσθεί. Οι παρεμβάσεις για τον ανταγωνισμό στο χονδρικό, στο λιανικό εμπόριο και στον τουρισμό αλλά και στα τεχνικά επαγγέλματα είναι επίσης στον δρόμο. Αποτέλεσμα: ο πληθωρισμός αυξάνεται παρά την σωρευτική κατά  20% ύφεση και οι μισθοί γίνονται, ξανά και ξανά, το «θύμα» στον βωμό της ανταγωνιστικότητας, καταρρακώνοντας όμως όχι μόνο τον κοινωνικό ιστό αλλά και την δυνατότητα για ισχυρή εσωτερική ζήτηση και ανάκαμψη.

Όσο για τις επενδύσεις,  το ΕΣΠΑ αύξησε στα χαρτιά την απορρόφηση, αλλά μεγάλο μέρος των κονδυλίων παραμένει εδώ και πολλούς μήνες  «παρκαρισμένο» σε ταμεία που «θα» δώσουν δάνεια. Τα δάνεια προαναγγέλθηκαν ξανά και ξανά τα προηγούμενα χρόνια, άργησαν να ξεκινήσουν και  πλέον η ανακεφαλαιοποίηση (που καθυστερεί) τα κρατά εγκλωβισμένα στα ταμεία...

Η έλλειψη επενδύσεων όμως εμποδίζει την ανάπτυξη και επιτείνει την ύφεση. Και όσο μεγαλώνει η ύφεση μειώνεται η απόδοση των εισπρακτικών μέτρων και μεγαλώνει το έλλειμμα. Απαιτούνται δηλαδή, αναφέρει αρμόδιο στέλεχος, είτε πολιτικές αποφάσεις που θα φτάσουν στο μεδούλι της φοροδιαφυγής και της σπατάλης είτε και άλλα «οριζόντια» επώδυνα και όχι απαραίτητα αναγκαία μέτρα για να τα βγάλει πέρα το κράτος με τις υποχρεώσεις του...

Μέτρα μνημονίου σε εκατ. ευρώ
2010 προ μνημονίου
8.318
2010 μετά μνημονίου
19.074
2011
16.680
2012
13.191
2013 θεσπισμένα
1.584
2013 σε εκκρεμότητα
7.639
2014 θεσπισμένα
3.065
2014 σε εκκρεμότητα
4.016
Σύνολο
73.567
Σύνολο θεσπισμένων
61.912
Εκκρεμούν
11.655

Της Δήμητρας Καδδά


Πηγή:www.capital.gr

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Η χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο

Και όμως, δε πρόκειται για φάρσα, εκτός και αν στο Λονδίνο η πρωταπριλιά καθυστερεί κάτι μήνες.

Οι επιβάτες του μετρό στο Λονδίνο (ίσως και σε άλλες πόλεις της Αγγλίας) ήρθαν αντιμέτωποι με την εξής διαφημιστική πινακίδα όταν μπήκαν στα βαγόνια του συρμού:

"Οι περισσότεροι Γερμανοί κατέχουν και μια δεύτερη ιδιοκτησία.Την Ελλάδα."

Πρόκειται για διαφημιστική καμπάνια του περιοδικού "The Spectator" (http://www.spectator.co.uk/) το οποίο ανήκει στους David και Frederich Barclay, στους οποίους ανήκει και η εφημερίδα: ¨Daily Telegraph¨Ήδη στο χώρο του ίντερνετ οι απαντήσεις δίνουν και παίρνουν, ενώ τα περισσότερα σχόλια είναι άκρως επιθετικά προς το περιοδικό.
Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά:



  • most greeks have 7 relationships on average and 50 affairs..we call them..german s@@@
  • Tell the british...come and get it...mf..



Εμείς σα Φοιτητές Οικονομικών ήδη στείλαμε το μήνυμά μας εκεί που πρέπει και σας καλούμε όλους να κάνετε το ίδιο:advertising@spectator.co.uk    
αυτό είναι το email του τμήματος διαφημίσεων του εν λόγω περιοδικού.Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει!!!

Ιδρύστε εταιρία με μόνο 1€


Αν υπάρχει ένας τρόπος αυτή η χώρα να ξεκινήσει να αναπτύσσεται είναι μέσω των ιδιωτικών εταιριών, όπως και να το κάνουμε άλλωστε οι Έλληνες εξ φύσεως είναι άνθρωποι που επιχειρούν και καινοτομούν. Μη ξεχνάμε ότι στην αρχαία Ελλάδα οι ελεύθεροι πολίτες ξεχώριζαν από τους σκλάβους, συν τοις άλλοις, επειδή πληρώνονταν ανάλογα με τη δράση τους και όχι με μισθό. Από την άλλη,όσα χρήματα και αν διαθέσει το δημόσιο (όχι ότι υπάρχουν) αυτά θα κακοδιαχειριστούν ,οπότε αν έχουμε να ελπίζουμε σε κάτι,είναι στις ατομικές επιχειρηματικές δράσεις,αρκεί το κράτος να τις βοηθήσει και να μη τις πνίγει όπως έχουμε συνηθίσει να ακούμε




Η εταιρεία του 1 ευρώ (μετοχικό κεφάλαιο, γιατί το κόστος είναι μεν μικρότερο αλλά υπάρχει) ξεκίνησε. Οι εφαρμοστικές διατάξεις του νόμου που ψηφίστηκε στην αρχή του έτους τέθηκαν σε ισχύ και το δίκτυο πληροφόρησης του υπουργείου Ανάπτυξης Startupgreece ολοκλήρωσε ενημερωτικό οδηγό για τους υποψήφιους επιχειρηματίες:

Η Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία (ΙΚΕ):

- Συνιστάται από ένα ή περισσότερα φυσικά ή νομικά πρόσωπα (ιδρυτές). Ωστόσο αρκεί 1 πρόσωπο φυσικό ή νομικό (μονοπρόσωπη Ι.Κ.Ε.). Στην περίπτωση αυτή το όνομα του μοναδικού εταίρου υποβάλλεται σε δημοσιότητα στο Γ.Ε.ΜΗ. Τα φυσικά πρόσωπα πρέπει να έχουν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας τους (σύμφωνα με το άρθρο 127 του Αστικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 3 του Ν.1329/83). Συμμετοχή ανηλίκου στην ίδρυση Ι.Κ.Ε. επιτρέπεται μόνο κατόπιν δικαστικής άδειας.

- Έχει ορισμένη διάρκειά της (12 έτη, αν και η παράλειψη αναγραφής της διάρκειας δεν αποτελεί λόγο ακυρότητας της εταιρείας). Με την επιφύλαξη του άρθρου 79 του ν. 4072/2012, για τις εταιρικές υποχρεώσεις ευθύνεται μόνο η εταιρεία με την περιουσία της.

- Η δημοσιότητα της εταιρείας πραγματοποιείται είτε στην ιστοσελίδα είτε στο Γ.Ε.ΜΗ., χωρίς να απαιτείται δημοσίευση στο ΦΕΚ/ΤΑΕ-ΕΠΕ & Γ.Ε.ΜΗ.

- Συστήνεται και τροποποιείται με απλό ιδιωτικό έγγραφο, το οποίο ελέγχεται από τις Υπηρεσίες Γ.Ε.ΜΗ. (δεν απαιτείται δηλαδή συμβολαιογραφικό)

- Το ελάχιστο ύψος εταιρικού κεφαλαίου που απαιτεί ο νόμος για την σύσταση μιας Ι.Κ.Ε. είναι ένα (1) ευρώ. Το κεφάλαιο πρέπει να είναι καταβεβλημένο κατά την σύστασή της.

- Ευθύνη έχουν οι εταίροι μέχρι του ύψους του κεφαλαίου. Η ευθύνη είναι της εταιρείας με την περιουσία της, όχι των εταίρων. Μόνη εξαίρεση είναι ο εταίρος που συμμετέχει με εγγυητική εισφορά, ο οποίος και αναλαμβάνει την υποχρέωση έναντι των τρίτων να εξοφλήσει εφόσον απαιτηθεί από αυτούς χρέη της εταιρείας μέχρι του ύψους της εισφοράς του.

- Για ίδρυση αρμόδιες είναι οι Υπηρεσίες ΓΕ.Μ.Η. που λειτουργούν στα Επιμελητήρια και τα Πιστοποιημένα ως Υπηρεσία Μίας Στάσης Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ).

- Σε ειδικές περιπτώσεις για τις οποίες απαιτείται το καταστατικό να συνταχθεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο, τότε Υπηρεσία μιας Στάσης είναι ο πιστοποιημένος συμβολαιογράφος που θα συντάξει τη συμβολαιογραφική πράξη σύστασης

- Πέρα από το μετοχικό κεφάλαιο του 1 ευρώ ο επιχειρηματίας θα πρέπει να πληρώσει Γραμμάτιο Κόστους Σύστασης Εταιρείας (70 ευρώ και εφόσον οι ιδρυτές είναι πάνω από 3, το κόστος προσαυξάνεται με 5 ευρώ για κάθε επιπλέον ιδρυτή), τέλος καταχώρησης Γ.Ε.Μ.Η (10 ευρώ), κόστος εγγραφής στο επιμελητήριο, τέλος υπέρ του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών (5,80 ευρώ) και φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου (1% επί του κεφαλαίου που αναγράφεται στο καταστατικό), αμοιβή Συμβολαιογράφου (εφόσον επιλεγεί η σύσταση της ΙΚΕ με συμβολαιογραφικό έγγραφο και είναι 44,02 ευρώ για την σύνταξη του συμβολαίου πλέον 6 ευρώ ανά φύλλο, πλέον Φ.Π.Α).

- Σύμφωνα με τον νόμο δεν απαιτείται η παρουσία δικηγόρου κατά την σύσταση της ΙΚΕ. Αν επιλεγεί από τους μετόχους, τότε ισχύει ελάχιστη αμοιβή του δικηγόρου και αυτό αφορά κάθε δικηγόρο που θα παρασταθεί. Αν για παράδειγμα για τη σύσταση της εταιρείας συμπράξουν δύο και έχουν ο καθένας το δικηγόρο του, τότε αμοιβή θα καταβληθεί και στους δύο δικηγόρους. Εισπράττεται από τον ίδιο τον δικηγόρο και δεν αποτελεί μέρος του Γραμματίου Ενιαίου Κόστους Σύστασης.

- Σε περίπτωση που η σύσταση της εταιρείας δεν ολοκληρωθεί για λόγους που ανάγονται στο πρόσωπο των εταίρων και δεν καταχωρηθεί η εταιρεία στο Γ.Ε.ΜΗ., επιστρέφεται το σύνολο των καταβληθέντων ποσών, εκτός του Γραμματίου Κόστους Σύστασης Εταιρείας. Η επιστροφή του ποσού γίνεται εντός προθεσμίας τριάντα 30 ημερών, η οποία άρχεται από την επομένη εργάσιμη ημέρα που λήγει η προθεσμία θεραπείας των ελλείψεων.

Ο Αντίλογος
Άκρα αρνητικό όμως παραμένει η υποχρέωση εγγραφής στον ΟΑΕΕ καθώς και η υποχρεωτική εγγραφή στα επιμελητήρια. Μάλιστα θεωρούμε τόσο αρνητικό το γεγονός που δεν έχουν καταργηθεί τα παραπάνω, που στις περισσότερες περιπτώσεις ακυρώνονται όλα τα θετικά αυτού του καινούργιου πλαισίου, διότι από άποψης τρέχοντων νομικών εξόδων, είναι τα περισσότερα λεφτά που χρειάζονται στις περιπτώσεις που μια εταιρεία είναι start up.
Δυστυχώς το κρατικοδίαιτο lobby των νομικών και των επιμελητηρίων αποδείχτηκαν πιο δυνατά από την ίδια την τρόικα!

Βρείτε τον πλήρη οδηγό με συμβουλές για τα απαιτούμενο βήματα πριν και μετά τη σύσταση στο

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Νομίζετε ότι οι αξίες πέθαναν;Για διαβάστε εδώ


Στη φωτογραφία:γλυπτό στο οποίο εμφανίζεται
 ο πρώτος σύγχρονος ολυμπιονίκης του μαραθωνίου,
 Σπύρος Λούης, να δείχνει στον Στέλιο Κυριακίδη
το δρόμο προς τη νίκη.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

Ο άνθρωπος που τον υποδέχθηκαν 1.000.000 Έλληνες και που δεν υπάρχει έστω μια πλατεία αφιερωμένη στη ζωή του.Θα έπρεπε όμως,διαβάστε και κρίνετε:


Γεννήθηκε στην Πάφο,στις 4 Μαϊου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι. Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!Ο κυπριακής καταγωγής Στέλιος Κυριακίδης (1910-1987), πρωταθλητής μεγάλων αποστάσεων, ήταν τότε 36 ετών. Επανειλημμένα πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης, είχε ήδη λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου (1936). Μάλιστα, κατά την διάρκεια της Κατοχής είχε συλληφθεί από τους Γερμανούς, αλλά αφέθηκε ελεύθερος, όταν έμαθαν ότι είχε συμμετάσχει στους αγώνες αυτούς

Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.Τα' μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.
Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια.Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!

Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.
Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ' επιστροφής».
Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να. τρέξει! Τίποτα άλλο!

«Θα πεθάνεις στα πρώτα χιλιόμετρα»

Ο πιο δύσκολος μαραθώνιος της εποχής - κι ακόμα φημισμένος - ήταν αυτός της Βοστώνης. Φαβορί ο τεράστιος Άγγλος Κένεθ Μπέιλι και ο Αμερικάνος, νικητής της προηγούμενης χρονιάς, Τζόνι Κέλι. Κι από κοντά ένας Καναδός αθληταράς.
Πριν τον αγώνα όλοι οι αθλητές έπρεπε να περάσουν από γιατρό. Πάει και ο Κυριακίδης, τον εξετάζουν οι Αμερικάνοι και του λένε: «Δεν μπορείς να τρέξεις.».

- Μα, γιατί; Γιατί δεν μπορώ ενώ έκανα τόσο ταξίδι;
- Είσαι πολύ αδύναμος, νεαρέ Έλληνα. Θα πεθάνεις στον δρόμο από την εξάντληση, έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι. Δεν θα αντέξεις ούτε για μερικά χιλιόμετρα.
Παίρνει ουσιαστικά την προσωπική ευθύνη και λέει «φέρτε μου το χαρτί να το υπογράψω ότι θα τρέξω κι αναλαμβάνω όποιον κίνδυνο υπάρχει για την ζωή μου. Θα τρέξω κι ας πεθάνω εδώ πέρα.».

Αρχίζει ο αγώνας. 20 Απριλίου 1946 ήτανε.Ο Κυριακίδης έλαβε θέση στην αφετηρία του μαραθωνίου της Βοστώνης μαζί με άλλους 134 αθλητές.Ξεκίνησε αργά ο Στέλιος, αλλά ανέβαζε στροφές. Όλο και πλησίαζε τους πρώτους, όλο και πατούσε καλύτερα. Στο 40 χιλιόμετρο έπιασε τον Κέλι, τον πρωτοπόρο.

Ναι, κέρδισε!
Με πανευρωπαϊκό ρεκόρ! Παραμιλούσε η Αμερική.

Τηρώντας μια έξυπνη στρατηγική, τελικά τερμάτισε πρώτος με χρόνο 2 ώρες, 29 λεπτά και 27 δεύτερα μπροστά από μεγάλους μαραθωνοδρόμους της εποχής, όπως ο Άγγλος Κένεθ Μπέιλι, ο Αμερικανός Τζίν Κέλυ και ο Καναδός Κοτέ, που ήταν νικητές του συγκεκριμένου αγώνα στο παρελθόν.

«Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, ο Κυριακίδης για έναν λαό»
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν καλεί τον Κυριακίδη στον Λευκό Οίκο, μαζί με τον δεύτερο, τον Αμερικάνο Τζόνι Κέλι.
Κι όταν λέμε Κέλι να αναφέρουμε ότι 15 φορές βγήκε στην καριέρα του μέσα στην πρώτη πεντάδα του μαραθωνίου της Βοστώνης, ενώ το 2000 ανακηρύχθηκε από το Runner's World ο κορυφαίος δρομέας για τον περασμένο αιώνα
.
Ρωτάει ο Χάρι Τρούμαν τον Τζόνι Κέλι: «Καλά, βρε παιδί μου. Πώς έχασες απ' αυτόν τον κοκαλιάρη (σ.σ. έτσι τον έλεγαν οι εφημερίδες) κι αδύναμο Έλληνα;».
Απάντηση Κέλι: «Μόνο εγώ έχασα; Κανένας δεν μπόρεσε να τον κερδίσει. Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου κι αυτός για έναν ολόκληρο λαό, για μια ιδεολογία...».

Ο Τρούμαν χαμογελάει και γυρνάει προς τον Κυριακίδη. «Εσύ, παιδί μου, είσαι άξιος συγχαρητηρίων. Για πες μου. Τι θες να κάνω για σένα; Θες ρούχα; Τρόφιμα να δυναμώσεις; Χρήματα; Ό,τι θες από μένα».

«Δεν θέλω τίποτα για μένα, μόνο για τους Έλληνες που λιμοκτονούν»

Απάντηση Κυριακίδη: «Σας ευχαριστώ, πρόεδρε. Δεν θέλω τίποτα για εμένα. Το μόνο που ζητώ, κύριε Τρούμαν, είναι να στείλετε ρούχα και τρόφιμα στα 7 εκατομμύρια Έλληνες που λιμοκτονούν. Αυτό ζητάω. Να βοηθήσετε τον λαό μου που υποφέρει».
Αυτό που έγινε μετά ήταν απίστευτο. Από δωρεές των Αμερικάνων μαζεύτηκαν τόνοι από τρόφιμα, φάρμακα, κουβέρτες. Δεν είχαν πώς να τα μεταφέρουν. Μόλις βρέθηκαν έξι καράβια, με τη συνδρομή της οικογένειας Λιβανού, έφτασε η βοήθεια στην Ελλάδα. Το «Πακέτο Κυριακίδη», όπως το ονόμασαν.
Συγκεντρώθηκαν, επίσης, 250.000 δολάρια για να δοθούν στους ταλαιπωρημένους Έλληνες από την Κατοχή και τον Εμφύλιο! Ποσό τεράστιο για την εποχή. Όλες οι αμερικάνικες εφημερίδες τον είχαν πρωτοσέλιδο, ενώ ο ίδιος έτρεχε από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής για να φέρει κι άλλη βοήθεια στην τσακισμένη Ελλάδα.Ο ίδιος αρνήθηκε να λάβει οποιοδήποτε χρηματικό έπαθλο

Ένα εκατομμύριο κόσμος στην υποδοχή!
Ένας λαός που πέθαινε στους δρόμους από την εισβολή του ναζισμού και τον Εμφύλιο, μπόρεσε να χαμογελάσει ξανά απ' αυτόν τον τεράστιο Έλληνα. Την μέρα που ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, στις 23 Μαϊου, ξεχύθηκε στους δρόμους ένα εκατομμύριο κόσμος για να τον υποδεχτεί.
Είχαν φτάσει απ' όλη την Ελλάδα άνθρωποι στην πρωτεύουσα για να τον ευχαριστήσουν. Εκείνη τη μέρα ήταν η πρώτη φορά που φωταγωγήθηκε ξανά η Ακρόπολη από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Και θεωρήθηκε το πρώτο χαρμόσυνο γεγονός για τον τόπο ύστερα από τόσα καταραμένα χρόνια. Ο Κυριακίδης έδωσε χαρά, περηφάνια, ανακούφιση στους συνανθρώπους του.
Οι Αμερικανοί φιλοτέχνησαν γλυπτό στο οποίο εμφανίζεται ο πρώτος σύγχρονος ολυμπιονίκης του μαραθωνίου, Σπύρος Λούης, να δείχνει στον Στέλιο Κυριακίδη το δρόμο προς τη νίκη.

Πόσο γνήσιος ο Στέλιος Κυριακίδης! Πόσο αυθεντικός. Και τι ψυχή! Μεγαλείο.

Ο γιός του, απλόχερα και χωρίς να ζητήσει ποτέ καμία αμοιβή, προσέφερε χρόνια μετά όλα τα κειμήλια του Στέλιου Κυριακίδη στο Μουσείο του Μαραθωνίου δρόμου στον Μαραθώνα (αξίζει να το επισκεφθείτε κάποια φορά).

Με διαμάντι!

Μέσα σ' αυτά που έγιναν δωρεά στο Μουσείο είναι και το μετάλλιο τεράστιας αξίας από τον νικητήριο αγώνα στην Βοστώνη. Ένα μετάλλιο που ήταν συλλεκτικό ακόμα και τότε, αφού για εκείνη και μόνο τη χρονιά είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του ένα διαμάντι!
Ο Στέλιος Κυριακίδης είναι ακόμα και σήμερα άγνωστος στους περισσότερους Έλληνες φιλάθλους. Στις ΗΠΑ, όμως, έχουν γράψει βιβλία για το κατόρθωμά του, έχουν γυρίσει βραβευμένα ντοκιμαντέρ (NBC), ενώ ετοιμάζουν και μια ταινία από την Disney με παραγωγούς τους Mark Ciardi και Gordon Gray.
Άνθρωπος της προσφοράς, με υψηλά ιδεώδη, γνώστης της βαριάς κληρονομιάς αυτού του τόπου στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, ένας μοναδικός αθλητής που λατρεύτηκε στην εποχή του. Θα μπορούσε και σήμερα να αποτελεί φάρο έμπνευσης για όλους μας, αλλά μάλλον σε πολλούς το όνομά του δεν λέει κάτι.
Κι ας έκανε, πέρα απ' όλα τα άλλα, κι έναν τεράστιο άθλο από καθαρά αθλητικής άποψης, αφού η νίκη στον μαραθώνιο της Βοστώνης θεωρείται κάτι τρομερά δύσκολο.
Ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός είχε κάνει μια εξαιρετική εκπομπή για τον Κυριακίδη το 1981, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να παρακολουθήσετε από το βίντεο εδώ:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=26683&tsz=0&act=mMainView


Δείτε το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ NBC στα αγγλικά »Στυλιανός Κυριακίδης: Το ταξίδι ενός πολεμιστή» (STYLIANOS KYRIAKIDES: the journey of a warrior, 2004)  http://vimeo.com/25545569



Πηγή έρευνας: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82

Το άρθρο αυτό,είναι αφιερωμένο σε όσους στη χώρα αυτή,ακόμη πιστεύουν ότι θα σωθούμε,ότι θα πάμε μπροστά, συνεχίζοντας να τρέχουμε πίσω από τα κόμματα. Η προσωπική δράση,ο προσωπικός μόχθος και η ατομική θέληση μπόρεσαν και εκτόξευσαν ένα έθνος.Κάθε ένας από εμάς έχει έναν Γολγοθά να ανέβει για να φτάσει στη πνευματική ανάσταση, αλλιώς υπάρχει και ο δρόμος της βολής. Η επιλογή είναι δική σας