Ποια ελληνική πόλη θα γίνει πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021;(ψηφοφορία)

"Εμφύλιος" για τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021, που συνοδεύεται από βραβείο ύψους 1,5 εκατ. ευρώ. Αναλυτικά οι "μονομάχοι" Ο πλέον περιζήτητος τίτλος εντός συνόρων είναι αυτός της "Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021", καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ, επτά πόλεις, μέχρι τουλάχιστον την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη διεκδίκηση του. Επτά πόλεις, που εκπροσωπούν όλη σχεδόν την Ελλάδα, με λαμπρό παρελθόν, αβέβαιο παρόν για τους γνωστούς, οικονομικής φύσης κυρίως λόγους, που ευελπιστούν μέσω του θεσμού να "χτίσουν" ένα καλύτερο μέλλον. Αναλυτικά οι υποψήφιες πόλεις (με αλφαβητική σειρά)

Σκάνδαλο στις εκλογές του Οικονομικού Επιμελητηρίου ( ; )

Σε λίγες ημέρες  θα λάβουν χώρα οι εκλογές στο Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος. Ένας μεγάλος και δυναμικός θεσμός της ελληνικής επιχειρηματικής κοινωνίας θα αναδείξει τους ανθρώπους που θα αναλάβουν εν μέσω μιας θύελλας νέων νόμων μα και αλλαγών των δικαιωμάτων των λογιστών/φοροτεχνικών/οικονομολόγων, να ορθώσουν το ανάστημα, την αξιοπιστία και το ρόλο του θεσμού.

Η Καλαμάτα παρέδωσε μαθήματα ανθρωπιάς.

 Στη Μεσσηνιακή πρωτεύουσα, αυτές τις ημέρες, λαμβάνει χώρα μια από τις πιο ελπιδοφόρες κινήσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Γιατί δε καταλάβαμε τι σημαίνει Χ.Α.-ένα τελείως διαφορετικό κείμενο-

Προφανής η αφορμή του άρθρου, αλλά όχι προφανής η κατάληξη.

Ποιοί εμείς;

( Μια ηθική αναζήτηση.)

Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Ν. Καζαντζάκης

Ποιος φταίει τελικά; Και ποιος στέκεται αδιάφορος μπροστά στην ιστορία; Γιατί το καθετί που ζούμε, μετά από καιρό, θα αποτελεί ιστορία. Και τότε ποιος θα θυμάται; Ποιόν εγωισμό και ποιες πράξεις μας θα εξυμνούμε;

Καλώς η κακώς τύχαμε εμείς να ζήσουμε αυτό το κεφάλαιο του ιστορικού βιβλίου. Σε εποχή  (οικονομικής) κρίσης. Δεκτό, αλλά… Αδυνατώ να αντιληφθώ το πώς η έλλειψη οικονομικής ρευστότητας, η έλλειψη ευφορίας και γενικά η έλλειψη όλων εκείνων των υλιστικών ευκολιών να καταστρατηγήσει την αξιοπρέπεια μας, την ηθική μας. Αιώνες τώρα η ανθρωπότητα δίνει μάχες με τον εαυτό της. Πόλεμοι, φυσικές καταστροφές, αδικοπραξίες. Δε μιλώ για χώρα. Μιλώ για ανθρωπότητα. Για ανθρώπους. Όντα νοήμονα και διαφορετικά από τα υπόλοιπα του πλανήτη. Όντα που μάχονται συνειδητά για το καλύτερο. Σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Και με οποιοδήποτε κόστος. Για το καλό το δικό τους, αλλά και για το καλό της ομάδος τους, του οικισμού τους, της φυλής τους, της χώρας τους.

Κι όμως κάπου στην πορεία χάσαμε τις αξίες μας. Τις συνειδητές μας, δηλαδή, επιλογές που μας καθιστούσαν και μας καθιστούν δηλαδή μοναδικούς και κανονικοποιημένους. Αδύνατο να αντιληφθεί κανείς ότι σταματήσαμε να νοιαζόμαστε για το διπλανό μας. Αλλόκοτο να σκεφτείς ότι ο εγωισμός της σωτηρίας, έγινε εγωισμός για τον πλούτο. Άδικο να σκεφτείς ότι αυτό που έχει ο γείτονας θα το ζηλέψω και αντί να προσπαθήσω να το αποκτήσω θα βαλθώ να του το στερήσω. Διαχρονικά προβλήματα και κρίσεις πάντοτε υπήρχαν. Και όμως τώρα παραγκωνίζουμε τα προβλήματα, αγνοούμε τις λύσεις και στρεφόμαστε στο συμφέρον. Ένα συμφέρον όχι επιβίωσης και διατήρησης της αξιοπρέπειάς μας, αλλά ένα συμφέρον απύθμενο και ανένταχτο σε ηθικά πλαίσια.

Έτσι γεννάται ο φόβος. Γιατί όταν ξέρεις τι σου ανήκει, δε φοβάσαι μήπως το χάσεις. Έτσι πλάθεται το παράλογο και γίνεται λογικό. Όταν ο φόβος της άδικης κτήσης, γίνεται λογική διατήρησης του κεκτημένου. Η βάση είναι η ηθική και το δίκαιο. Όταν πάψει αυτή η αλληλουχία, τότε εγείρονται τα ζητήματα. Ποιός θα γνοιαστεί για αυτό που έχασε ο άλλος; Εγώ δεν το έχασα (ακόμα). Ποιος θα γνοιαστεί για την τήρηση του δικαίου; Υπάρχουν άλλοι. Ίσως και καλύτεροι από μένα. Ίσως και χειρότεροι. Ποτέ δε θα μάθεις, γιατί ποτέ δεν προσπάθησες να το διαπιστώσεις. Γιατί ποτέ δεν προσπάθησες να διατηρήσεις την ισορροπία που παρέχει το δίκαιο. Γιατί βλέπεις τη δικαιοσύνη σα μονόδρομο από τους άλλους προς εσένα. Εσύ πότε; Εκεί επεμβαίνει η τύχη; Ποιός ορίζει την τύχη; Αν όχι εσύ, εγώ ο καθένας μας ξεχωριστά; Αν δεν αποδόσεις δικαιοσύνη στο κομμάτι της ιστορίας που σου αναλογεί, πώς μπορείς να την επιζητάς από τους άλλους;

Η δικαιοσύνη και η ηθική έχουν ένα και μόνο κόστος. Και αυτό χρεώνεται στο άδικο και το ανήθικο.

Το γράφημα ΣΟΚ! Η Ελλάδα στα επίπεδα της Αμερικής στη Μεγάλη Ύφεση του 1929

Στις 15 Μαρτίου 2013 δημοσιεύθηκε ένα άρθρο στους “New York Times” το οποίο προσπαθεί να κάνει σύγκριση των βασικών οικονομικών δεικτών της Ελλάδας τα τελευταία 5 έτη, με τη πορεία των αντίστοιχων δεικτών το 1929 στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της επονομαζόμενης: “Μεγάλης Ύφεσης” που κατέστρεψε τη Βιομηχανία της χώρας.
Το 1929 υπήρξε το ισχυρό κίνητρο, σύμφωνα  με το βιβλίο “Το Δόγμα του Σοκ”, το εφαλτήριο για τη δημιουργία μιας αμιγώς υπερκαταναλωτικής κοινωνίας στην Αμερική και μιας ελεύθερης αγοράς χωρίς ψήγματα κρατικού ελέγχου. Το τύπωμα χρήματος και αύξησης του κρατικού χρέους με ταυτόχρονη αθέτηση του Κανόνα του Χρυσού είχαν σαν άλλοθι τη Μεγάλη Ύφεση που υποσχέθηκαν να βάλουν τέλος στη τραγική κατάσταση που είχε περιέλθει τότε η οικονομία, μια οικονομία που χρειάστηκε να συμμετάσχει και σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο ώστε να αναθερμανθεί πλήρως.
Σίγουρα οι οικονομίες που γίνεται σύγκριση έχουν τεράστιες διαφορές για να βλέπουμε δυο διαγράμματα και να λέμε πως υπάρχουν ομοιότητες, με κυριότερες τη δυνατότητα της μιας να τυπώνει χρήμα ενώ η άλλη όχι, το μικρό χρέος της μίας το 1929 σε αντίθεση με την άλλη το 2007 και ο κατάλογος μακρύς.
Παρόλα αυτά ας ρίξουμε μια ματιά για να παρατηρήσουμε τη κατρακύλα της μίας οικονομίας που στο ίδιο ακριβώς μονοπάτι πατούμε και εμείς σήμερα. Αν θα έχουμε και εμείς τη δυναμική των ΗΠΑ όταν βγήκαν από τη κρίση, ή θα μας πνίξει το κοκτέιλ των αρνητικών αυτών συγκυριών θα το μάθουμε…σύντομα.




Από αριστερά προς τα δεξιά: Μηνιαίο ποσοστό ανεργίας, Ανά τετράμηνο ποσοστό ανεργίας

Από αριστερά προς τα δεξιά: ΑΕΠ, Ιδιωτική κατανάλωση, Κυβερνητική κατανάλωση, Επενδύσεις, Εξαγωγές, Εισαγωγές.

Κάποιοι θεωρούν πως ο τρόπος που είναι δομημένο το δυτικό οικονομικό σύστημα δημιουργεί τις κρίσεις του για να συντηρείται. Ίσως βλέποντας τα διαγράμματα αυτά ο Φρίντμαν ,αν βρισκόταν στη ζωή,να γελούσε με πνιχτό χαμόγελο για το κατόρθωμά του. Ίσως βέβαια όλα αυτά να είναι τυχαίες ενδείξεις. Το ουσιώδες είναι πως πίσω από τα διαγράμματα βρίσκονται ανθρώπινες ζωές, με τις τύχες των οποίων δεν δυνάμεθα να παίζουμε ποτέ.

Το αρχικό άρθρο στους New York Times: http://www.nytimes.com/interactive/2013/03/15/business/after-five-years.html?ref=economy&_r=0

Διαβάστε για τον Μονεταρισμό του Μίλτον Φρίντμαν εδώ: http://foititesoikonomikon.blogspot.gr/2010/08/blog-post_10.html

Resolution, the new revolution

“Viva Revolución” ήταν το σύνθημα της Κουβανικής επανάστασης κατά του υποστηριζόμενου καθεστώτος από την Αμερική, της ελεύθερης οικονομίας και της ασύδοτης χρηματοοικονομικής δραστηριότητας. Το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό την αφήγηση γεγονότων που σημάδεψαν την ιστορία χωρών, αλλά τη σύνδεση, κατ’ ελάχιστον νοηματική, όσον αφορά τις πεποιθήσεις που πρέσβευαν και πρεσβεύουν οι δύο αυτοί πόλοι με το σήμερα. Πιο συγκεκριμένα με το σήμερα της Ε.Ε. και ιδιαίτερα των Νοτίων χωρών της, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Πρόκειται για μια νοηματική σύνδεση εντελώς υποκειμενική (σ.σ. και όχι μια σύγκριση), μέσα από τη σφαίρα των τεχνικών αντιμετώπισης.

Ως γνωστόν  συνέχεια της Κουβανικής Επανάστασης, δόθηκε με εμπάργκο και αμοιβαίους αφορισμούς, διαφορετικών ιδεολογιών, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου.

Ερχόμενοι στο σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες ενός Ψυχρού μεν, οικονομικού, δε, Πολέμου στην Ευρωζώνη. Από τη μία, το κέντρο των αποφάσεων και υγιής οικονομία, η Γερμανία (μαζί με τα ισχυρά lobby των κεντρικών χωρών), και από την άλλη οι αδύναμες χώρες του Νότου. Χώρες με ισχυρούς παρεμφερείς πολιτισμούς, σχετικά δυναμική πρωτογενή παραγωγή, αλλά με κατά γενική ομολογία αδύναμες οικονομίες, λόγω, κυρίως δημοσιονομικών προβλημάτων και ανορθόδοξης ανάπτυξης του τραπεζικού τους τομέα. Παραβλέποντας όμως τις αιτίες της κρίσης του Νότου, θα προσπαθήσουμε να δούμε τους τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης στον τομέα των τραπεζών, μέσα από τη σκοπιά των ίδιων των τραπεζών και με τη βοήθεια της κρατικής-ευρωπαϊκής μηχανής.

Βήμα 1^ο: Έκδοση ομολόγων από τη βοηθούμενη (από τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό και το Δ.Ν.Τ.) χώρα -> Αγορά των ομολόγων  στην πρωτογενή και δευτερογενή αγορά από τις τράπεζες και επιπλέον αγορά παρεμφερών χρηματοοικονομικών προϊόντων  (βλ. CDS, κτλ) για την κάλυψη του κινδύνου.

Βήμα 2^ο: «Εθελοντική» συμμετοχή στο  haircut, είτε των ομολόγων, είτε των καταθέσεων, με μεταγενέστερη αναχρηματοδότηση μέσω των δόσεων του εκάστοτε Μνημονίου.

Βήμα 3^ο: RESOLUTION, σε όσες δεν υποβάλουν βιώσιµα σχέδια άντλησης κεφαλαίων και/ή που δεν αντλούν τα κεφάλαια που χρειάζονται για να καλύψουν τις κανονιστικές απαιτήσεις εντός των καθορισμένων χρονοδιαγραμμάτων.

·         2013: Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου (CPB ή CPB Bank)

·         2012: Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ) και Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (ΑΤΕ)

Τρία παραδείγματα σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο των έξι μηνών, ανεξάρτητα από το αν ακολουθήθηκαν όλα τα βήματα της συνταγής, χάριν συντομίας.

Για την ιστορία resolution  σε ελεύθερη μετάφραση  σημαίνει εξυγίανση και σε οικονομικούς όρους σύγχρονης αγοράς, το «σπάσιμο» μιας τράπεζας σε good και bad bank με απορρόφηση του ενεργητικού και μέρος του «καλού» παθητικού από τη good bank, το οποίο ανακεφαλαιοποιείται και πωλείται σε άλλο ίδρυμα και το «κακό», αχρηστευόμενο πλέον, γίνεται περιουσία του Δημοσίου, μέσω του Τ.Χ.Σ.

Πρόκειται για ένα θεωρητικά win-win παιχνίδι, αλλά επί της ουσίας είναι ένα καλυμμένο win-loss, με κερδισμένους τα ενισχυμένα τραπεζικά ιδρύματα και χαμένο το δημόσιο συμφέρον και τον απλό καταθέτη. Το παιχνίδι αυτό έγινε πιο σκληρό στην περίπτωση της Κύπρου, όπου οι τράπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθούν εκ των έσω, με «κούρεμα» των καταθέσεων.  Έτσι, λοιπόν η κατάθεση γίνεται επένδυση και η δύναμη, φόβος.

“Viva ReSolución” λοιπόν. Όσο για το ποίος αποτελεί την αυτοδύναμη Κούβα και ποιός την οικονομικά δομημένη Αμερική στον παραπάνω παραλληλισμό, δε μπορεί κανείς να το πει με βεβαιότητα ακόμα. Θα γραφεί με τον καιρό στις σελίδες της Ιστορίας και αναδρομικά θα γνωρίζουμε…  

Τεράστια διπλωματική νίκη της Ελλάδας: η ελληνική ΑΟΖ είναι και ευρωπαϊκή αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

- Απόφαση σταθμός από την ευρωβουλή για την ΑΟΖ
- Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται επίσημα η σπουδαιότητα των υδρογονανθράκων της περιοχής μας
- Το Ευρωκοινοβούλιο ζητά από την Κομισιόν να οριοθετήσει τις ΑΟΖ των κρατών μελών
- Εθνική υπόθεση παραμένει η αξιοποίησης των κοιτασμάτων
Μια σπουδαία, για την Ελλάδα, απόφαση πήρε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναγνωρίζοντας πως η ελληνική ΑΟΖ είναι και ευρωπαϊκή. Μετά από έντονο παρασκήνιο και αντιδράσεις για την καταψήφιση των δυο άρθρων που αφορούσαν τις ελληνικές θέσεις, τελικά το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «πέρασε» την έκθεση για την ελληνική ΑΟΖ με ψήφους 505 υπέρ και 91 κατά.

Υιοθετώντας την έκθεση για τον ευρωπαϊκό οδικό ενεργειακό χάρτη μέχρι το 2050, η Ευρωβουλή εντάσσει την ελληνική ΑΟΖ στην ευρωπαϊκή και ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να οριοθετήσει τις ΑΟΖ των χωρών μελών με τις σχετικές τρίτες χώρες.
Σημειώνεται όμως ότι αυτό δε σημαίνει ότι παραχωρούνται δικαιώματα, καθώς η αξιοποίηση των κοιτασμάτων θα παραμείνει εθνική υπόθεση.

Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται επισήμως σε επίσημο ευρωπαϊκό έγγραφο η σπουδαιότητα των υδρογονανθράκων της περιοχής μας.

Η εισηγήτρια της έκθεσης, η ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ Νίκη Τζαβέλλα εκτιμά ότι η εξέλιξη αυτή ισχυροποιεί τη θέση της Ελλάδας στην περιοχή, ως ευρωπαϊκού προμηθευτή και παραγωγού.

Πηγή http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/12707