Η χώρα μας τιμάται να έχει στη κατοχή της δύο βραβεία νόμπελ από εξαίσιους ποιητές που άφησαν πίσω εξαιρετικό έργο, μα κυρίως,μας έκαναν να πιστέψουμε πως η κλασική και η σύγχρονη Ελλάδα δεν απέχουν τόσο. Ίσως η πεζή ζωή μας, με τις έγνοιες,τις δουλειές,το καθημερινό μας τρέξιμο να μην έχει χώρο για τη ποίηση,όμως ίσως έχουμε υποεκτιμήσει την κατάσταση.
Η κηδεία ενός τεράστιου,παγκόσμιου ποιητή και που είχαμε τη τύχη και τη χαρά να τον αποκαλούμε Έλληνα, ήταν η απαρχή ενός γιγάντιου αντικατοχικού συλλαλητηρίου.. Η κηδεία του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά, αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα αντικατοχικά συλλαλητήρια, καθώς σύσσωμος ο πνευματικός κόσμος της χώρας αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες απλού λαού συνόδεψαν συγκλονισμένοι το σκήνωμα του Ποιητή , την ίδια στιγμή που τραγουδούσαν τον Εθνικό Ύμνο και που κάτι συγκλονιστικό συνέβει. Κάτω από τα σκυθρωπά και έκπληκτα πρόσωπα των κατακτητών η Ελλάδα αντιστεκόταν. Εκεί εκ μέρους του Πνευματικού Κόσμου τον αποχαιρετά άλλος μεγάλος ποιητής μας , ο Άγγελος Σικελιανός
«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
Δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογγήστε, τύμπανα πολέμου…
Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!»
Αν στη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα δε μπορούμε να βρούμε ανθρώπους πάνω στους οποίους θα ακουμπά όλη η Ελλάδα, τότε ακόμη μια φορά θα επιβεβαιωθεί το εξής ρητό: Μονάχα η έλλειψη κάποιου,μας κάνει να τον εκτιμήσουμε αληθινά.
Το σημαντικό με τη ποίηση είναι πως δεν ανήκει,όπως σημειώνει ο Πάμπλο Νερούντα, σε αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε αυτούς που την έχουν ανάγκη...Είναι αυτό το στοιχείο που πάντα θα μας ωθεί να γινόμαστε καλύτεροι.Από τους καυγάδες με τους άλλους βγάζουμε ρητορική,από τους καυγάδες με τον εαυτό μας ποίηση...
Οι Έλληνες έχουμε μάθει τη δύσκολη στιγμή να τη μετατρέπουμε σε τραγούδι,να τη μετατρέπουμε σε γέλιο,ποίηση ήταν και ο Καραγκιόζης του Σπαθάρη,ποίηση είναι το ρομαντικά λόγια στο σύντροφό μας πριν τον αποχαιρετίσουμε, ποίηση είναι και η αγωνία μας για ένα καλύτερο αύριο.
Αν δεν είχαμε την ανάγκη για ένα εφαλτήριο προς ένα καλύτερο αύριο,μόνο τότε δε θα είχαμε ανάγκη και τη ποίηση
Υ.Γ. Δείτε ένα διαμάντι που ξετρυπώσαμε από το αρχείο της ΕΡΤ για τη τέχνη της Ποίησης:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=0000047848&tsz=0&autostart=0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου