Το γράφημα ΣΟΚ! Η Ελλάδα στα επίπεδα της Αμερικής στη Μεγάλη Ύφεση του 1929

Στις 15 Μαρτίου 2013 δημοσιεύθηκε ένα άρθρο στους “New York Times” το οποίο προσπαθεί να κάνει σύγκριση των βασικών οικονομικών δεικτών της Ελλάδας τα τελευταία 5 έτη, με τη πορεία των αντίστοιχων δεικτών το 1929 στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της επονομαζόμενης: “Μεγάλης Ύφεσης” που κατέστρεψε τη Βιομηχανία της χώρας.
Το 1929 υπήρξε το ισχυρό κίνητρο, σύμφωνα  με το βιβλίο “Το Δόγμα του Σοκ”, το εφαλτήριο για τη δημιουργία μιας αμιγώς υπερκαταναλωτικής κοινωνίας στην Αμερική και μιας ελεύθερης αγοράς χωρίς ψήγματα κρατικού ελέγχου. Το τύπωμα χρήματος και αύξησης του κρατικού χρέους με ταυτόχρονη αθέτηση του Κανόνα του Χρυσού είχαν σαν άλλοθι τη Μεγάλη Ύφεση που υποσχέθηκαν να βάλουν τέλος στη τραγική κατάσταση που είχε περιέλθει τότε η οικονομία, μια οικονομία που χρειάστηκε να συμμετάσχει και σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο ώστε να αναθερμανθεί πλήρως.
Σίγουρα οι οικονομίες που γίνεται σύγκριση έχουν τεράστιες διαφορές για να βλέπουμε δυο διαγράμματα και να λέμε πως υπάρχουν ομοιότητες, με κυριότερες τη δυνατότητα της μιας να τυπώνει χρήμα ενώ η άλλη όχι, το μικρό χρέος της μίας το 1929 σε αντίθεση με την άλλη το 2007 και ο κατάλογος μακρύς.
Παρόλα αυτά ας ρίξουμε μια ματιά για να παρατηρήσουμε τη κατρακύλα της μίας οικονομίας που στο ίδιο ακριβώς μονοπάτι πατούμε και εμείς σήμερα. Αν θα έχουμε και εμείς τη δυναμική των ΗΠΑ όταν βγήκαν από τη κρίση, ή θα μας πνίξει το κοκτέιλ των αρνητικών αυτών συγκυριών θα το μάθουμε…σύντομα.




Από αριστερά προς τα δεξιά: Μηνιαίο ποσοστό ανεργίας, Ανά τετράμηνο ποσοστό ανεργίας

Από αριστερά προς τα δεξιά: ΑΕΠ, Ιδιωτική κατανάλωση, Κυβερνητική κατανάλωση, Επενδύσεις, Εξαγωγές, Εισαγωγές.

Κάποιοι θεωρούν πως ο τρόπος που είναι δομημένο το δυτικό οικονομικό σύστημα δημιουργεί τις κρίσεις του για να συντηρείται. Ίσως βλέποντας τα διαγράμματα αυτά ο Φρίντμαν ,αν βρισκόταν στη ζωή,να γελούσε με πνιχτό χαμόγελο για το κατόρθωμά του. Ίσως βέβαια όλα αυτά να είναι τυχαίες ενδείξεις. Το ουσιώδες είναι πως πίσω από τα διαγράμματα βρίσκονται ανθρώπινες ζωές, με τις τύχες των οποίων δεν δυνάμεθα να παίζουμε ποτέ.

Το αρχικό άρθρο στους New York Times: http://www.nytimes.com/interactive/2013/03/15/business/after-five-years.html?ref=economy&_r=0

Διαβάστε για τον Μονεταρισμό του Μίλτον Φρίντμαν εδώ: http://foititesoikonomikon.blogspot.gr/2010/08/blog-post_10.html

Resolution, the new revolution

“Viva Revolución” ήταν το σύνθημα της Κουβανικής επανάστασης κατά του υποστηριζόμενου καθεστώτος από την Αμερική, της ελεύθερης οικονομίας και της ασύδοτης χρηματοοικονομικής δραστηριότητας. Το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό την αφήγηση γεγονότων που σημάδεψαν την ιστορία χωρών, αλλά τη σύνδεση, κατ’ ελάχιστον νοηματική, όσον αφορά τις πεποιθήσεις που πρέσβευαν και πρεσβεύουν οι δύο αυτοί πόλοι με το σήμερα. Πιο συγκεκριμένα με το σήμερα της Ε.Ε. και ιδιαίτερα των Νοτίων χωρών της, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος. Πρόκειται για μια νοηματική σύνδεση εντελώς υποκειμενική (σ.σ. και όχι μια σύγκριση), μέσα από τη σφαίρα των τεχνικών αντιμετώπισης.

Ως γνωστόν  συνέχεια της Κουβανικής Επανάστασης, δόθηκε με εμπάργκο και αμοιβαίους αφορισμούς, διαφορετικών ιδεολογιών, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου.

Ερχόμενοι στο σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες ενός Ψυχρού μεν, οικονομικού, δε, Πολέμου στην Ευρωζώνη. Από τη μία, το κέντρο των αποφάσεων και υγιής οικονομία, η Γερμανία (μαζί με τα ισχυρά lobby των κεντρικών χωρών), και από την άλλη οι αδύναμες χώρες του Νότου. Χώρες με ισχυρούς παρεμφερείς πολιτισμούς, σχετικά δυναμική πρωτογενή παραγωγή, αλλά με κατά γενική ομολογία αδύναμες οικονομίες, λόγω, κυρίως δημοσιονομικών προβλημάτων και ανορθόδοξης ανάπτυξης του τραπεζικού τους τομέα. Παραβλέποντας όμως τις αιτίες της κρίσης του Νότου, θα προσπαθήσουμε να δούμε τους τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης στον τομέα των τραπεζών, μέσα από τη σκοπιά των ίδιων των τραπεζών και με τη βοήθεια της κρατικής-ευρωπαϊκής μηχανής.

Βήμα 1^ο: Έκδοση ομολόγων από τη βοηθούμενη (από τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό και το Δ.Ν.Τ.) χώρα -> Αγορά των ομολόγων  στην πρωτογενή και δευτερογενή αγορά από τις τράπεζες και επιπλέον αγορά παρεμφερών χρηματοοικονομικών προϊόντων  (βλ. CDS, κτλ) για την κάλυψη του κινδύνου.

Βήμα 2^ο: «Εθελοντική» συμμετοχή στο  haircut, είτε των ομολόγων, είτε των καταθέσεων, με μεταγενέστερη αναχρηματοδότηση μέσω των δόσεων του εκάστοτε Μνημονίου.

Βήμα 3^ο: RESOLUTION, σε όσες δεν υποβάλουν βιώσιµα σχέδια άντλησης κεφαλαίων και/ή που δεν αντλούν τα κεφάλαια που χρειάζονται για να καλύψουν τις κανονιστικές απαιτήσεις εντός των καθορισμένων χρονοδιαγραμμάτων.

·         2013: Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου (CPB ή CPB Bank)

·         2012: Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ) και Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (ΑΤΕ)

Τρία παραδείγματα σε διάστημα λίγο μεγαλύτερο των έξι μηνών, ανεξάρτητα από το αν ακολουθήθηκαν όλα τα βήματα της συνταγής, χάριν συντομίας.

Για την ιστορία resolution  σε ελεύθερη μετάφραση  σημαίνει εξυγίανση και σε οικονομικούς όρους σύγχρονης αγοράς, το «σπάσιμο» μιας τράπεζας σε good και bad bank με απορρόφηση του ενεργητικού και μέρος του «καλού» παθητικού από τη good bank, το οποίο ανακεφαλαιοποιείται και πωλείται σε άλλο ίδρυμα και το «κακό», αχρηστευόμενο πλέον, γίνεται περιουσία του Δημοσίου, μέσω του Τ.Χ.Σ.

Πρόκειται για ένα θεωρητικά win-win παιχνίδι, αλλά επί της ουσίας είναι ένα καλυμμένο win-loss, με κερδισμένους τα ενισχυμένα τραπεζικά ιδρύματα και χαμένο το δημόσιο συμφέρον και τον απλό καταθέτη. Το παιχνίδι αυτό έγινε πιο σκληρό στην περίπτωση της Κύπρου, όπου οι τράπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθούν εκ των έσω, με «κούρεμα» των καταθέσεων.  Έτσι, λοιπόν η κατάθεση γίνεται επένδυση και η δύναμη, φόβος.

“Viva ReSolución” λοιπόν. Όσο για το ποίος αποτελεί την αυτοδύναμη Κούβα και ποιός την οικονομικά δομημένη Αμερική στον παραπάνω παραλληλισμό, δε μπορεί κανείς να το πει με βεβαιότητα ακόμα. Θα γραφεί με τον καιρό στις σελίδες της Ιστορίας και αναδρομικά θα γνωρίζουμε…  

Τεράστια διπλωματική νίκη της Ελλάδας: η ελληνική ΑΟΖ είναι και ευρωπαϊκή αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

- Απόφαση σταθμός από την ευρωβουλή για την ΑΟΖ
- Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται επίσημα η σπουδαιότητα των υδρογονανθράκων της περιοχής μας
- Το Ευρωκοινοβούλιο ζητά από την Κομισιόν να οριοθετήσει τις ΑΟΖ των κρατών μελών
- Εθνική υπόθεση παραμένει η αξιοποίησης των κοιτασμάτων
Μια σπουδαία, για την Ελλάδα, απόφαση πήρε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναγνωρίζοντας πως η ελληνική ΑΟΖ είναι και ευρωπαϊκή. Μετά από έντονο παρασκήνιο και αντιδράσεις για την καταψήφιση των δυο άρθρων που αφορούσαν τις ελληνικές θέσεις, τελικά το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο «πέρασε» την έκθεση για την ελληνική ΑΟΖ με ψήφους 505 υπέρ και 91 κατά.

Υιοθετώντας την έκθεση για τον ευρωπαϊκό οδικό ενεργειακό χάρτη μέχρι το 2050, η Ευρωβουλή εντάσσει την ελληνική ΑΟΖ στην ευρωπαϊκή και ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να οριοθετήσει τις ΑΟΖ των χωρών μελών με τις σχετικές τρίτες χώρες.
Σημειώνεται όμως ότι αυτό δε σημαίνει ότι παραχωρούνται δικαιώματα, καθώς η αξιοποίηση των κοιτασμάτων θα παραμείνει εθνική υπόθεση.

Είναι η πρώτη φορά που αναγνωρίζεται επισήμως σε επίσημο ευρωπαϊκό έγγραφο η σπουδαιότητα των υδρογονανθράκων της περιοχής μας.

Η εισηγήτρια της έκθεσης, η ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ Νίκη Τζαβέλλα εκτιμά ότι η εξέλιξη αυτή ισχυροποιεί τη θέση της Ελλάδας στην περιοχή, ως ευρωπαϊκού προμηθευτή και παραγωγού.

Πηγή http://www.taxheaven.gr/news/news/view/id/12707

Mπορεί να αποτραπεί το ιστορικό μας τέλος;

Διαβάστε ένα κείμενο του Xρηστου Γιανναρα, την ιστορία που στην αρχή αφηγείται και έπειτα μια εκπληκτική ανάλυση

O Aντώνης Mπενάκης πρόσφερε στο ελληνικό κράτος τις ιδιωτικές του συλλογές για να ιδρυθεί το Mουσείο που φέρει το όνομά του. Δώρισε το κτήριο του πατρικού του σπιτιού για να στεγαστεί το Mουσείο. Πρόσφερε και το απαιτούμενο οικονομικό κεφάλαιο για να μπορεί να λειτουργήσει. Γιος του Eμμανουήλ Mπενάκη (επίσης εθνικού ευεργέτη, επανειλημμένα υπουργού, δημάρχου Aθηναίων) και αδελφός της Πηνελόπης Δέλτα, ο «Tρελλαντώνης» έδωσε την ψυχή του στο μουσείο που έστησε, παρά το φόρτο και άλλων παράλληλων δραστηριοτήτων κοινωνικής προσφοράς.

Θέλω να διασώσω σε δημόσιο λόγο μιαν ελάχιστη, αλλά καθόλου ασήμαντη λεπτομέρεια συμπεριφοράς του Aντώνη Mπενάκη. Eίχα την τύχη να μου την αφηγηθεί ο Mανώλης Xατζηδάκης – ο γνωστός βυζαντινολόγος, μέλος της Aκαδημίας Aθηνών, επί χρόνια διευθυντής του Mουσείου Mπενάκη. Eφτανε κάθε πρωί ο Aντώνης Mπενάκης στο Mουσείο, με κοστούμι πρωινό, άψογο, ραμμένο στην Aγγλία. Γύρω στις 11 κατέφθανε από το σπίτι του (στην οδό Λυκείου) οικιακή βοηθός, με το μαύρο φόρεμα και την άσπρη δαντελένια ποδιά, φέρνοντας σε ασημένιο δίσκο τον καφέ του και γλυκό του κουταλιού. Tο μεσημέρι γύριζε στο σπίτι του για φαγητό και επέστρεφε το απομεσήμερο στο Mουσείο, με άλλο, απογευματινό τώρα, κοστούμι. Για το βράδυ ήταν αυτονόητο, είτε στο σπίτι είτε σε έξοδο, ότι θα φορούσε τρίτο, βραδινό κοστούμι.

Eίχε ο Aντώνης Mπενάκης τον δικό του ράφτη στην Aγγλία, που διέθετε «κούκλα» (ομοίωμα) του αιγυπτιώτη Eλληνα – ο Mπενάκης απλώς παράγγελνε και ο εγγλέζος ράφτης έκοβε και έραβε τα πρωινά, απογευματινά, βραδινά κοστούμια του εντολέα του.

Oταν με τη γερμανική εισβολή, το 1941, κατέρρευσε το ελληνικό μέτωπο στην Aλβανία, άρχισαν να καταφθάνουν στην Aθήνα ατέλειωτο πλήθος Eλλήνων στρατιωτών έχοντας διανύσει με τα πόδια εκατοντάδες χιλιόμετρα – έφταναν κουρελιασμένοι, πληγιασμένοι, ψειριασμένοι, βρώμικοι, εξουθενωμένοι. Tότε ο Aντώνης Mπενάκης βγήκε στην πόρτα του Mουσείου του και μοίρασε όλα του τα κοστούμια, πρωινά, απογευματινά, βραδινά, σε αυτούς τους στρατιώτες. Kαι από την ημέρα εκείνη, στα τριάμισι χρόνια της γερμανικής κατοχής που ακολούθησε, ο Aντώνης Mπενάκης φορούσε κάθε μέρα, πρωί, απόγευμα, βράδυ, το ίδιο ένα και μοναδικό κοστούμι.

Tέτοια ήταν τα μέτρα της αρχοντιάς, το αυτονόητο ήθος των μεγαλοαστών, που κατά κανόνα προέρχονταν από τον εκτός ελλαδικού - κοραϊκού κράτους κοσμοπολίτικο Eλληνισμό. Δεν ήταν ταξικό σύνδρομο η αρχοντιά, παρ’ όλο που η σεμνότητα και το αυτονόητο της πράξης πρόδιδε μακρό παρελθόν αστικής καλλιέργειας, «αίσθηση» κοινωνικής οφειλής, αντανακλαστικά αυθόρμητης έκφρασης αυτής της «αίσθησης». Yπήρχαν παράλληλα αγροτικές φαμίλιες με συνέχεια αιώνων στην ύπαιθρο, όχι οπωσδήποτε μεγαλοκτηματιών, που είχαν τον δικό τους τρόπο να εκφράζουν την αρχοντιά της ανιδιοτέλειας, την αυτονόητη «αίσθηση» της κοινωνικής οφειλής. Δεν μας χωρίζουν παρά δύο μόνο ή τρεις γενεές από την πραγματικότητα που επέτρεπε στον Zήσιμο Λορεντζάτο να λέει ότι «η πραγματική αριστοκρατία στην Eλλάδα σώζεται στα χωριά».

Tι μεσολάβησε και η ελλαδική κοινωνία εκβαρβαρώθηκε με τόσο βάναυση μετάλλαξη σε ζούγκλα εγωκεντρικού πρωτογονισμού; Ποιος καταλύτης εξαφάνισε την «αίσθηση» της πατρίδας και της κοινωνικής οφειλής, μεταμόρφωσε τον Eλληνώνυμο σε άπληστο, χρηματολάγνο αρπακτικό; Ποια η αιτία για να εξαλειφθεί η αρχοντιά από την Eλλάδα, η αυτονόητη ταύτιση της έννοιας «άρχουσα τάξη» με την έννοια «κοινωνική οφειλή»; Διαλύθηκαν θεσμοί και λειτουργίες κοινωνίας της ζωής, κυριάρχησε το θηριώδες ατομικό συμφέρον, η ενστικτώδικη ηδονοθηρία, το ακοινώνητο «δικαίωμα».

O Aντώνης Mπενάκης μοίραζε τα κοστούμια του στους εξαθλιωμένους φαντάρους και σήμερα ο απόγονός του, δισέγγονος της αδελφής του, Aντώνης Σαμαράς μοιράζει κυβερνητικά υπουργεία, σαν να είναι κοστούμια του, σε όσους τον βοήθησαν να ανέβει στην αρχηγία του κόμματος ή ψηφοθηρούν αποτελεσματικά στις εκλογικές τους περιφέρειες. Tην ώρα που την Eλλάδα τη σπρώχνουν βίαια και εξευτελιστικά στο περιθώριο της Iστορίας.

Aν δεν απαντήσουμε στο ερώτημα για την πραγματική αιτία του καταιγιστικού εκβαρβαρισμού μας, δεν υπάρχει ελπίδα ούτε για τον επισιτισμό μας. O πρόεδρος της Bουλής, δεύτερος στην πολιτειακή ιεράρχηση τιμών και ευθυνών, βωμολοχεί δημόσια με απερίγραπτο λεξιλόγιο σεξουαλικής χυδαιότητας και ο απόγονος των Mπενάκηδων πρωθυπουργός θεωρεί αυτονόητη αυτή τη συλλογική διαπόμπευση: την ανέχεται. Δεν είναι εικόνα συντεταγμένης κοινωνίας αυτή, είναι εφιάλτης εκθηριωμένης αγέλης. Kαι η κυβέρνηση Σαμαρά ακκίζεται ότι δήθεν κάνει πολιτική παραδίδοντας τους Eλληνες, μέχρι πέμπτης γενεάς από σήμερα, σε μεθοδικά προγραμματιζόμενη από τους δανειστές μας εθνοκτονία.

Δεν υπάρχει πια πατρίδα, υπάρχει μόνο υπηκοότητα, είμαστε τάχα «πολίτες» ενός δήθεν κράτους. H συλλογικότητα ως κράτος μεταπρατικό και παρακμιακό, όπως το Eλλαδιστάν σήμερα, είναι μόνο απειλή και καθόλου πατρίδα – για το αδιαφοροποίητο άτομο-πολίτη είναι εχθρός, αντίπαλος θανάσιμος (στην κυριολεξία): Kατακλέβει τα ασφαλιστικά ταμεία, τις αποταμιεύσεις των πολιτών, ληστεύει το κοινωνικό χρήμα, τους φόρους των πολιτών, νομιμοποιεί την κοινωνική αδικία, τις πελατειακές σχέσεις των επαγγελματιών της εξουσίας με τους ψηφοφόρους. Tο ίδιο το κράτος αλλοτριώνει μεθοδικά τη φιλοπατρία σε ιδεολόγημα, ρητόρευμα, ψυχολόγημα, δηλαδή σε εθνικισμό – το να είσαι Eλληνας λειτουργεί ακριβώς όπως το να είσαι οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας, «και τα μυαλά στο κάγκελο». Για ένα τέτοιο κράτος μόνο ανεγκέφαλοι θα θυσίαζαν τη ζωή τους.

Oι δυτικές κοινωνίες, λόγω μακραίωνων εθισμών στον νομικισμό, στον ωφελιμιστικό σεβασμό της σύμβασης, ταυτίζουν το κράτος με τον αποτελεσματικό εγγυητή των συμβάσεων, της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, της ομαλής λειτουργίας της αγοράς. Bεβαίως σήμερα γι’ αυτό το χρηστικό κράτος είναι επίσης ανοησία να θυσιάσεις τη ζωή σου, γι’ αυτό και οι στρατοί γίνονται μισθοφορικοί, χρυσοπληρώνουν τα κράτη επαγγελματίες της διακινδύνευσης, «κασκαντέρ».

Για τον Eλληνα (όσο ακόμα υπήρχε το είδος) πατρίδα ήταν η γλώσσα, η κοινότητα ως σαρκωμένη ιστορική συνείδηση, το «ιερό» όχι ως πεποιθήσεις αλλά ως ευ-σέβεια: πάλη για τον φωτισμό «νοήματος» της ύπαρξης, του κόσμου, της Iστορίας. Mόνο η επιστροφή στη γλώσσα, στην ιστορική συνείδηση ένσαρκη σε κοινότητα, στα κείμενα και στην Tέχνη που παρήγαγε η πάλη των Eλλήνων για «νόημα», μόνο μια πολιτική πρακτική που θα υπηρετήσει θεσμικά αυτή την επιστροφή, θα μπορέσει ίσως να αναστήσει τον ιστορικά νεκρό πια Eλληνισμό.

Γλώσσα, μικρή κοινότητα, σάρκα «νοήματος».

Πηγή:kathimerini.gr

9/10/2012 Ο εχθρός προ των Πυλών

Ξεκινάμε χωρίς εισαγωγή, είτε το πείτε το κείμενο προϊόν λαϊκισμού, είτε σας αρέσει σας απαντάμε… Δε μας ενδιαφέρει, οι σκέψεις ακόμη τουλάχιστον  δεν είναι παράνομες για αυτό μην τους  βάζετε ταμπέλες.

Σε λίγες ώρες το κέντρο της Αθήνας θα το επισκεφθεί η κα. Μέρκελ όπου και θα συνομιλήσει με τους πολιτικούς μας για να δουν ποιο είναι το μέλλον μας, εντός Ευρώπης, εκτός, με ΦΠΑ 23% ή 80%, με νέο PSI ή χωρίς κτλ. κτλ κτλ..

Σε αυτό το κείμενο δε θα σας κουράσουμε με αριθμούς, ας σιγήσουν οι αριθμοί, ας αφήσουμε τους μεγάλους που δε βρίσκονται πλέον μαζί μας να μας πουν το τι συμβαίνει σήμερα… Το κέντρο της Αθήνας παραμένει κλειστό και ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε συνάθροιση και πορεία προς αυτό. Και εξακολουθείτε να πιστεύεται πως ζούμε σε μια δημοκρατία; Πως το μίζερο σήμερα και το ανέλπιδο αύριο θα ανατραπούν μόνο μέσω δικαστηρίων και Αρείων Πάγων; Το σκηνικό που  στήνετε από την ΕΛ.ΑΣ. συγχωρέστε μας αλλά δε θα μπορούσε να μας θυμίσει κάτι διαφορετικό από αυτό:

«Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
γερμανικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν

Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει δε θα περάσει ο φασισμός»

Και για να κάνω τη κατάσταση χειρότερη, δυο μονάχα οικοδομικά τετράγωνα μακριά από το κτήριο στο οποίο θα υπογράψουν νέες ταφόπλακες και νέες συμβάσεις, νέες αλυσίδες για τους Έλληνες, στο ίδιο σημείο που ο Χριστοφοράκος παλιά έπινε καφέ με φίλους και έκλεινε δουλειές…. στο κτήριο λοιπόν αυτό, υπάρχει κοντά ένα άγαλμα.. Ενός Ανθρώπου, ενός Έλληνα που πολέμησε ( με τα καλά και τα στραβά του) για το υπέρτατο αγαθό.. Την Ελευθερία.

Ας σταθούμε λοιπόν σε ένα ακόμη άρθρο σε ευχολόγια, αφού πράξεις ουσιαστικές δε βλέπουμε.. Πέρα από τα ειδικά σκυλιά, τα ελικόπτερα, τους ειδικούς φράχτες και όσα ακόμη επιστρατεύσετε..να θυμάστε. Η καρδιά του Λοΐζου και η σπάθα του Γέρου του Μοριά θα βρίσκονται εκεί να σας κοιτάζουν, να κρίνουν τα λόγια, μα κυρίως, τα έργα σας.

Καλημέρα Ήλιε, Τρίτη 9/10/12

Το τελευταίο χτύπημα στην ελληνική οικονομία

Στην αντίληψή μας υπέπεσε ένα ιδιαίτερο άρθρο από το capital.gr, του Γιώργου Καισάριου.Στο κείμενο αυτό, διαβάστε προσεκτικά την ουσία της νέας μεταρρύθμισης που προωθεί το Υπουργείο Οικονομικών σε συνεργασία με τη τρόικα . Σε όλους τους κλάδους παρατηρείται μια πρακτική που έχει στόχο των αφανισμό των μικρών, σε κάθε κλάδο, και τη δημιουργία μεγάλων επιχειρήσεων, αυτό ξεκίνησε με τους οδηγούς φορτηγών, με τους φαρμακοποιούς και συνεχίζεται τώρα με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας αλλά σίγουρα και τη πηγή αρκετά μεγάλων προβλημάτων φοροδιαφυγής στη χώρα μας, διαβάστε τις νέες αλλαγές:

Σύμφωνα λοιπόν με όσα έχουν ανακοινωθεί, η κυβέρνηση σκοπεύει να φορολογήσει τους ελεύθερους επαγγελματίες με ενιαίο συντελεστή 30% από το πρώτο ευρώ.

Ο πιο κάτω πίνακας μας δείχνει ενδεικτικά τον σημερινό νόμιμο φόρο, τον καινούργιο που θα προκύψει και την επιπλέον επιβάρυνση:

 Για αυτούς τους λίγους  που δηλώνουν σήμερα εισοδήματα από 50.000€ και άνω, δεν θα αλλάξουν πολλά. Ναι μεν θα πληρώσουν επιπλέον φόρο, αλλά αναλογικά με τα μεγέθη δεν είναι πολλά και μπορούν να τα πληρώσουν

Ιδίως δε για αυτούς που δηλώνουν πάνω από 80.000, ο φόρος θα είναι μειωμένος. Άρα εκ πρώτης όψεως, δεν θα αλλάξει σχεδόν τίποτα για αυτούς που δηλώνουν μεγάλα εισοδήματα.

Εκεί όμως που θα γίνει σφαγή με τους νέος συντελεστές (αν τελικά περάσουν), είναι στα χαμηλά εισοδήματα. Αυτοί που δηλώνουν από 5.000 – 30.000 κυριολεκτικά θα σφαγιαστούν.

Το ερώτημα είναι, τι κίνητρο έχει κάποιος να δηλώσει 10.000 εισόδημα; Επίσης, πως είναι δυνατόν κάποιος να είναι ελεύθερος επαγγελματίας, τηρώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίες (ΟΑΕΕ κτλ) και να του περισσεύουν να πληρώσει και 3.000 ευρώ από πάνω;

Ενδεχομένως το κράτος να πάρει λίγους φόρους παραπάνω, αλλά το κόστος θα είναι να αποκλειστούν από την αγορά εργασίας και από το σύστημα στο σύνολο, πάρα πολλοί, που είναι σήμερα ελεύθεροι επαγγελματίες (καθαρίστριες που τις ανάγκαζαν να έχουν μπλοκάκι για παράδειγμα), αλλά πλέον δεν θα μπορούν, διότι απλά δεν θα βγαίνουν να πληρώσουν τον νόμιμο φόρο που θεωρητικά τους αναλογεί. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι θα κοιτάξουν να βρουν κάποια εργασία μόνο με μαύρα, διότι δεν θα βγαίνουν τα νούμερα για κάτι άλλο.

Η δεύτερη εμπλοκή είναι η εξής: Επειδή φορολογικά δεν θα αλλάξει τίποτα για αυτούς που δηλώνουν μεγάλα εισοδήματα, και επειδή οι διασταυρώσεις θα αναγκάσουν πάρα πολλούς να μην μπορούν να πληρώσουν μαύρα, τότε αυτοί με τα μεγάλα εισοδήματα θα έχουν ακόμα μεγαλύτερα εισοδήματα.

Θα μου πείτε, είναι κακό αυτό; Όχι δεν είναι, αλλά όπως είπα και πριν, επειδή τα νούμερα δεν βγαίνουν να είσαι νόμιμος αν δεν δηλώνεις εισόδημα πάνω από 50.000 ευρώ, πάρα πολλοί θα οδηγηθούν στη φτώχεια διότι δεν θα μπορούν να δουλέψουν ούτε μαύρα. Έτσι λοιπόν θα αυξηθεί το εισόδημα στους επαγγελματίες με μεγάλο εισόδημα και οι επαγγελματίες που δεν έβγαζαν πολλά, θα οδηγηθούν στην απόλυτη φτώχεια.

Επίσης θα γίνει κάτι ακόμα. Όταν θα έρθει η ώρα να αναρρώσει η ελληνική οικονομία, όλοι αυτοί που είναι αποκλεισμένοι από το σύστημα, είτε διότι χρωστούν στην εφορία, στον ΟΑΕΕ, το χαράτσια ή κι εγώ δεν ξέρω τι, δεν θα μπορούν να ξαναμπούν στη σύστημα, διότι δεν μπορούν να αποπληρώσουν τους φόρους που τους έχουν επιβληθεί τόσα χρόνια.

Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία δεν θα ανακάμψει ποτέ.

Και όλα αυτά, στο όνομα του ότι οι υπαίτιοι για την καταστροφή αυτής της χώρας είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αρμόζει να τους πιούμε το αίμα, διότι νομίζουν ορισμένοι ότι έτσι θα σωθούν τα δημόσια οικονομικά, για να παραμείνει άθιχτο ως έχει, αυτό το κράτος - τέρας της ρεμούλας, της απάτης, της διαφθοράς και της αδικίας.
george.kesarios@capital.gr

Πηγή: www.capital.gr

Σχόλιο foititesoikonomikon: Πολλές φορές σε άρθρα και ντοκιμαντέρ μας καυτηριάζουμε την έλλειψη αυτοκριτικής στους Έλληνες πολίτες που η αδιαφορία τους ατομικά μας οδήγησε στην κρίση. Φαίνεται όμως, όπως προσπαθούμε από την έρευνά μας που είναι σε εξέλιξη, πως για μια φορά ακόμη αυτοί που εκλέγονται (δημοκρατικά από εμάς) δουλεύουν για συμφέροντα πέραν των δικών μας. Αντί να βρουν τρόπους αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής των ¨μαύρων¨ επιχειρηματιών, καταστρέφουν το σύνολο του τομέα και ετοιμάζονται να το δώσουν στα χέρια λίγων. Δε μας βρίσκει σύμφωνους το μότο του Μπογιόπουλου στο ομώνυμο βιβλίο του: ¨Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε¨ αλλά θα του αλλάξουμε υποκείμενο: ¨Είναι οι ύποπτες αποφάσεις των πολιτικών μας ηλίθιε¨.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν το πιο δυναμικό και ελπιδοφόρο τομέα της οικονομίας της χώρας, παράγοντα συνοχής και οικογενειακής ευημερίας, παράγοντα άνθισης των επενδύσεων και των καινοτομιών, μείωσης της ανεργίας, απόδοσης ΙΚΑ, ΦΠΑ, άνθισης υποβαθμισμένων γειτονιών και άλλων πολλών που δεν αναφέρονται για να μην κουράσουν, όμως οι ιθύνοντες ενδιαφέρονται για τα λογιστικά χρήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα και αφήνουν τη πραγματική οικονομία να αιμορραγεί  .

Αυτή η χώρα, δε θα σωθεί ποτέ 

Δείτε πως δημιουργήθηκε το 1/3 του ελληνικού χρέους

Όπως διαβάσαμε σε άρθρο Στρατηγού που υπηρέτησε στις Ε.Δ. το 1/3 του ελληνικού χρέους αποτελείται από μίζες και εξοπλιστικές δαπάνες. Πάντα λέμε πως τα χρήματα της Άμυνας είναι ιερά...Αρκεί αυτά να πηγαίνουν στην ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της χώρας και όχι σε μίζες.

Πολύ μεγάλη συζήτηση έγινε για την επιβάρυνση των εξοπλισμών που αγόρασε η Ελλάδα, στην υπόθεση του χρέους. Η συζήτηση ήταν πολύ έντονη στην αρχή της κρίσης,αλλά όσο ο χρόνος περνούσε τόσο ατονούσε. Δεν ήταν τυχαίο. Οι ευθύνες και των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι κολοσσιαίες. Και πρέπει να επικεντρωθούν όχι μόνο στο κόστος των εξοπλισμών,αλλά στο τι και γιατί αγοράστηκε. Εκεί είναι το μεγάλο θέμα.

Μας πουλούσαν ότι ήθελαν να “ξεφορτωθούν” οι μεγάλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές βιομηχανίες κι όχι ότι πραγματικά χρειάζονταν οι Ελληνικές ΕΔ. Αυτό έκανε το διαρκές σκάνδαλο των εξοπλισμών ακόμη μεγαλύτερο.

Ο συνάδελφος Δημήτρης Μηλάκας στο βιβλίο του “Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου” καταγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο και στοιχεία το “πάρτι” στο οποίο συμμετείχαν Έλληνες και ξένοι, με τον Έλληνα φορολογούμενο να καλείται να πληρώσει από το υστέρημά του δισεκατομμύρια,να φουσκώσουν το χρέος και τώρα πάλι οι φορολογούμενοι καλούνται να “αναλάβουν την ευθύνη”.

Πως έκαναν την Ελλάδα “σκουπιδότοπο εξοπλισμών”
Μια χαρακτηριστική σύνοψη του τρόπου δόμησης των ελληνικών εξοπλιστιικών δαπανών τη χρωστάμε σε έναν εξ επαγγέλματος ειδικό επί του θέματος.

Ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ, στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης, ο οποίος καταθέτοντας στις 17.11.2008 ως μάρτυρας σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, που διερευνούσε τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων που έγιναν επί υπουργίας των Α. Τοοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου, είχε πει ότι η Ελλάδα επί πολλά χρόνια δεχόταν από τις ΗΠΑ ό,τι περίσσευε, αφού «παίρναμε οπλικά συστήματα τα οποία ήταν σάπια, με τις λεγόμενες βοήθειες και τα προγράμματα FMF.Ό,τι περίσσευε μας δίνανε».

Η μονόπλευρη οδός προμήθειας ορισμένων οπλικών συστημάτων κυρίως από τους Αμερικανούς «μας δημιούργησε προβλήματα στις σχέσεις μας και στις επιχειρήσεις μας, αν κάναμε, με τους Τούρκους. Το ΝΑΤΟ μπορεί να μας κάνει παρεμβολές όποτε θέλει» συνέχισε ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης και υπογράμμισε ότι η Ελλάδα διαθέτει ήδη αρκετά όπλα για το ΝΑΤΟ «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κάποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα, γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία, δεν θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε».

 

Μια χαρακτηριστική εικόνα αυτού που περιέγραψε παραστατικά ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης είναι οι παρακάτω αγορές δισεκατομμυρίων, που δεν έχουν να κάνουν με την αμυντική θωράκιση της χώρας, αλλά εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις της και τις εισφορές της έναντι του ΝΑΤΟ και της αμερικανικής -κατά κύριο λόγο- πολεμικής βιομηχανίας:

• Οι αντιαεροπορικοί - αντιβαλλιστικοί πύραυλοι PATRIOT έχουν ενταχθεί στον σχεδιασμό του συστήματος «αντιπυραυλικής προστασίας» των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ.
• Οι πιο σύγχρονες φρεγάτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμες σε ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις, όπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται στη Λιβύη, τη Σομαλία (αντιμετώπιση πειρατείας), την Αν. Μεσόγειο (πόλεμος κατά της τρομοκρατίας).
• Τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ διατέθηκαν στις πολεμικές επιχειρή σεις στη Λιβύη (Αερομεταφερόμενο Σύστημα Εγκαιρης Προειδο ποίησης και Ελέγχου).
• Τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-16, που έχουν πιστοποιηθεί από το ΝΑΤΟ για τη μεταφορά και ρίψη ατομικών βομβών και έχουν ενταχθεί στον πυρηνικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.
Πολλά -πάρα πολλά- δισεκατομμύρια, εκτός από την κάλυψη αναγκών του ΝΑΤΟ, πετάχτηκαν απ' τις ελληνικές κυβερνήσεις για την αγορά εξοπλιστικών συστημάτων τα οποία παραμένουν ανενεργά, καθώς είτε βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ολοκλήρωση τους είτε έχουν διαπιστωθεί προβλήματα στην ποιότητα και τη χρησιμότητα τους: Τα παρακάτω παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά:

• Η αγορά των υποβρυχίων Τ-214, που δώδεκα χρόνια μετά την...εσπευσμένη παραγγελία τους και αφού έχουν διατεθεί 2,3 δισ. ευρώ, το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει (μέχρι το 2012) μόνο ένα σκάφος, το «πειραματικό», το «Παπανικολής».

• Επίσης, η σύμβαση του 2002 για ανακατασκευή των τριών παλαιών υποβρυχίων Τ-209, το κόστος της οποίας άγγιξε το ποσό που θα κόστιζε η εξαρχής κατασκευή τους.

• Η αγορά 170 γερμανικών αρμάτων μάχης τύπου Leopard 2 ΗΕΙ_, αξίας 1,7 δισ. ευρώ, τα οποία από την παραλαβή τους (2006) και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Απρίλης του 2012) έμειναν χωρίς πυρομαχικά και οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες εξαντλούνται σε παρελάσεις, ενώ ήδη συμπληρώνεται ο χρόνος κατά τον οποίο θα πρέπει να δοθούν και άλλα χρήματα προκειμένου να γίνει η αναβάθμιση τους!

• Η παρτίδα 50 μαχητικών F-16, που παραγγέλθηκαν εσπευσμένα... το έτος 2000, λίγο πριν από τις εκλογές, χωρίς στην αρχική παραγγελία να περιλαμβάνεται ο κινητήρας και το σύστημα αυτοπροστασίας, και για τα οποία χρειάστηκε να γίνει νέα συμπληρωματική σύμβαση με τους όρους των Αμερικανών πωλητών.

• Τα 5 αντιτορπιλικά τύπου Adams που ναυπηγήθηκαν στις ΗΠΑ το διάστημα 1960-1964 και τα έφερε ο Μητσοτάκης ως δώρο από την κυβέρνηση Μπους μετά το 1991, σε ηλικία 30 ετών, για να αποσυρθούν ύστερα από 10 χρόνια, αφού προηγουμένως «εκσυγχρονίστηκαν» με υψηλό κόστος («ο κούκος αηδόνι», που είπαμε), χωρίς ποτέ να προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στην αμυντική θωράκιση της χώρας.

• Τα 4 αερόστρωμνα τύπου Ζυbr, από Ρωσία και Ουκρανία, που ποτέ δεν εντάχθηκαν επιχειρησιακά στο Πολεμικό Ναυτικό.
Ολοκληρώνοντας την προσπάθεια σκιαγράφησης της «λογικής» και «πρακτικής» των ελληνικών εξοπλιστικών προμηθειών, η οποία έχει μετατρέψει τη χώρα σε αποθήκη -είτε ΝΑΤΟικού είτε άχρηστου για την άμυνα της υλικού-, θα ήταν μέγιστη παράλειψη από μέρους μας η απουσία της εξής επισήμανσης: Τα δισεκατομμύρια των εξοπλιστικών προμηθειών εξασφαλίζονται με πιστώσεις (δανεισμό). Οι μίζες, όμως, καταβάλλονται τοις μετρητοίς

Σχόλιο μας: Όλα αυτά,την ίδια ημέρα (4/9/2012) που ο διευθυντής της διεύθυνσης διεθνών σχέσεων του ΥΠΕΘΑ, πρέσβης Δ.Χρονόπουλος σε έκθεσή του για το αν θα πρέπει να λάβουμε τα 400 (σχεδόν) δωρεάν άρματα μάχης από τις ΗΠΑ, τεκμηριώνει την απόρριψη της προσφοράς, σημειώνοντας συν τοις άλλοις: "Πιθανές αντιδράσεις των Ευρωπαίων εταίρων-δανειστών υπό το πρίσμα της τρέχουσας οικονομικής συγκυρίας και ειδικά πριν από την εκταμίευση της επόμενης μεγάλης δόσης του δανείου"

Πηγή: OnAlert

Ποια άρθρα του Συντάγματος βιάστηκαν επανειλημμένα;

Στα χέρια μας "έπεσε" μια μηνυτήρια αναφορά συμπολιτών μας,εναντίων κυρίως του πρώην Πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου και Υπουργού Οικονομικών Γιάννη Παπακωνσταντίνου, αλλά και λοιπών πολιτικών. Στη μήνυση αυτή γίνεται αναφορά βήμα βήμα το πως φτάσαμε στο μνημόνιο,με στοιχεία, αναφορές,δηλώσεις και τον αντίστοιχο συσχετισμό δηλώσεων και αποτελεσμάτων.

Η μήνυση κατατέθηκε πριν περίπου ένα μήνα από έντεκα πολίτες και αναφέρει για ποιους λόγους οι άνωθεν κατηγορούμενοι πρέπει να καταδικαστούν για εσχάτη προδοσία,καθώς,σύμφωνα με τους κατήγορους, παραβιάσθηκαν θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος οι οποίες απαριθμούνται μία μία.

Στη συνέχεια οι δηλώσεις αξιωματούχων της κυβέρνησης Παπανδρέου  μα και αυτής που τη διαδέχθηκε ενώνονται σε ένα παζλ, το οποίο έρχονται να στηρίξουν έγκυρες δηλώσεις-κατηγορίες σπουδαίων ανθρώπων όπως του Συνταγματολόγου κ.Κασιμάτη και μιας πλειάδας άλλων ακαδημαϊκών/επιστημόνων.Θα προσθέταμε πάντως στις κατηγορίες και το σκάνδαλο με το Τ+3 για να συμπληρωθεί το όλο σκηνικό.

Η  μήνυση είναι μεγάλη σε μέγεθος αλλά σίγουρα διαβάζεται "μονορούφι".
Την αλιεύσαμε στο http://dikaiopolis.gr/2012/08/28/mhnush-kata-papandreoupapakonstantinou-klp/
ένα πολύ καλό blog με απόψεις νεαρών νομικών και με σπουδαίο υλικό.
Δείτε online και κατεβάστε το αρχείο της μήνυσης σε μορφή pdf από το blog τους.

Η Αγροτική, τα δομημένα και το πολιτικό χρήμα

Επιμένουμε εδώ και έξι χρόνια σε μία από τις πλέον σκοτεινές ιστορίες του τραπεζικού μας συστήματος, στα δομημένα της Αγροτικής. Κι όμως! Ουδείς εκ των αρμοδίων τολμά να αγγίξει την υπόθεση. Λες και κάποιος τους έχει πει ότι αν κάνουν κάτι διαφορετικό, αν κάνουν την δουλειά τους, θα ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας. Λοιπόν, έχουν δίκιο! Τα δομημένα της Αγροτικής θα μπορούσαν να είναι η αρχή για να ξετυλιχτεί το κουβάρι της διαπλοκής...

Πάμε για άλλη μία φορά: Η Αγροτική Τράπεζα χρειαζότανε επειγόντως κεφάλαια για να συνεχίσει την λειτουργία της. Διαφορετικά θα έπρεπε να κλείσει, να βάλει λουκέτο. Ο βασικός μέτοχος, το ελληνικό δημόσιο, συμμετείχε στην αύξηση κεφαλαίου με περίπου 800 εκατ. ευρώ. Έπειτα από μερικές μέρες η διοίκηση Μηλιάκου τοποθέτησε σε δομημένα προϊόντα 750 εκατ. ευρώ!

Μία τράπεζα που μερικές μέρες νωρίτερα θα έπρεπε να βάλει λουκέτο λόγω έλλειψης κεφαλαίων, πόνταρε ό,τι είχε και δεν είχε σε προϊόντα μεγάλου επενδυτικού ρίσκου. Κάτι που σε αυτό το εύρος δεν θα τολμούσαν τράπεζες στο εξωτερικό που διαθέτουν στρατιές ικανών και έμπειρων στελεχών στις αγορές παραγώγων. Αυτό το γεγονός από μόνο του θα έπρεπε ήδη να έχει προκαλέσει την εισαγγελική έρευνα.

Το ΠΑΣΟΚ κατήγγειλε αρχικά την αγορά των δομημένων. Στην συνέχεια όμως δεν έκανε κάτι για να ελέγξει τον κ. Μηλιάκο. Ούτε όταν ήρθε στην εξουσία. Ούτε ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ κ. Πανταλάκης, ο οποίος διαδέχτηκε τον κ. Μηλιάκο, άλλαξε κάτι σε σχέση με τις «επενδύσεις» της Αγροτικής στα δομημένα.

Πάμε, λοιπόν, στα ερωτήματά μας:

- Πόσα χρήματα έχασε μέχρι σήμερα από τα δομημένα η Αγροτική;
- Πόσα χρήματα αναμένεται να μείνουν στο τέλος;
- Ποια ακριβώς εποχή δόθηκαν δάνεια από την Αγροτική σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία;
- Ποιος από το ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύτηκε τα δάνεια του κόμματος με την διοίκηση Μηλιάκου;
- Γιατί ο έμπειρος τραπεζίτης κ. Πανταλάκης δεν αναζήτησε ευθύνες στην προηγούμενη διοίκηση για τα δομημένα και για τα δάνεια στα κόμματα;
- Γιατί ο κ. Πανταλάκης δεν φρόντισε να ξεφορτωθεί έγκαιρα η Αγροτική αυτά τα προϊόντα;
- Υπήρξαν προμήθειες για την αγορά των δομημένων; Αν ναι, ποιος τις πήρε;

Θα απαντήσει κανείς; Δύσκολο. Αν απαντήσει, τότε ίσως δημιουργηθούν νέα ερωτήματα και κληθούν νέοι μάρτυρες για να τα απαντήσουν. Ποιος θα ήθελε κάτι τέτοιο; Ποιος θα τολμούσε να ανοίξει μία υπόθεση που σε κάθε της στροφή είναι πιθανό να παρασύρει στο διάβα της και μερικές ακόμη;

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Έχουμε παρκάρει το μπλε συννεφάκι στο παιδικό τμήμα εδώ και μερικές δεκαετίες. Στον πραγματικό κόσμο δεν συμβαίνουν θαύματα. Στον κόσμο των παραμυθιών, ίσως.


Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Τα έσοδα της βιομηχανίας φαρμάκων στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ.

Μας εστάλη μια πολύ καλή και συνοπτική έρευνα η οποία αποτελεί προσπάθεια από το blog greekstat.blogspot.gr και δείχνει με σαφήνεια αλλά και με στοιχεία το πως διογκώθηκε το νοσοκομειακό χρέος της χώρας μας αλλά και αν τελικά αυτά τα χρήματα απέδωσαν καρπούς,διαβάστε πιο αναλυτικά:

  
Στην τελευταία έκδοση του "Health at a Glance", 23 Νοεμβ. 2011, δημοσιεύονται τα πιο πρόσφατα συγκρίσιμα στατιστικά δεδομένα, και τάσεις, αναφορικά σε διάφορες πτυχές των συστημάτων υγείας των κρατών μελών του ΟΟΣΑ(Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης). Ακολουθεί η παρουσίαση των δεδομένων που αφορούν στις δαπάνες των κρατών για αγορά φαρμακευτικών σκευασμάτων, καθώς και ορισμένων ακόμα μεγεθών που σχετίζονται με αυτές, ώστε να διαφανεί αν και κατά πόσο μπορούν να δικαιολογηθούν τα υπέρογκα κέρδη της βιομηχανίας φαρμάκων εις βάρος των ελληνικών αποθεματικών ταμείων.  
Φαρμακευτικές Δαπάνες των χωρών του ΟΟΣΑ
Στο γράφημα που ακολουθεί απεικονίζεται:

• στα αριστερά, η κατάταξη των κρατών βάση της ετήσιας, κατά κεφαλήν, φαρμακευτικής δαπάνης, ενώ διακρίνεται το ποσοστό που προέρχεται από κρατικούς πόρους από εκείνο που προέρχεται από ιδιωτικούς(ιδιωτικές ασφάλειες ή ιδιωτικοί πόροι)  

• στα δεξιά, το αντίστοιχο ποσοστό επί του ΑΕΠ κάθε κράτους που αναλογεί στις συγκεκριμένες δαπάνες

(Γράφημα 1)

Με άλλα λόγια, τα ποσά που αναγράφονται στο αριστερό μέρος του γραφήματος αντιστοιχούν στα ποσά πουεισπράχθηκαν (ή τουλάχιστον χρεώθηκαν) από τη βιομηχανία φαρμάκων, κατά το έτος 2007, για την κάλυψη των φαρμακευτικών αναγκών ενός κατοίκου κάθε χώρας. Το ελληνικό κράτος εμφανίζεται τρίτο (!!) στην κατάταξη με βάση τη συνολική, κατά κεφαλήν, δαπάνη (677$), υστερώντας μόνο των ΗΠΑ και του Καναδά, όταν ο μέσος όρος δαπανών των κρατών δεν ξεπερνά τα 461$. Ειδικότερα, όμως, με βάση τη δημόσια δαπάνη (σκούρο μπλε            ) το ελληνικό κράτος κατατάσσεται, με εντυπωσιακή μάλιστα διαφορά, στην πρώτη (!!) θέση. Εξάλλου, στην Ελλάδα αντιστοιχεί και το μεγαλύτερο ποσοστό κρατικής δαπάνης επί του ΑΕΠ που διατίθεται για το συγκεκριμένο σκοπό (2.4%), όταν το μέσο όρο των ποσοστών των κρατών κυμαίνεται στο 1.5%.  

Μεταβολή στις Φαρμακευτικές Δαπάνες (2000-2009)

Κάποιος θα μπορούσε, να αναρωτηθεί αν το συγκεκριμένο "παράδοξο" φαινόμενο εμφανίστηκε μόνο κατά το έτος 2007, για κάποιο συγκεκριμένο ίσως λόγο.  Το επόμενο γράφημα παρουσιάζει την κατάταξη των κρατών με βάση τον , ετήσιο, ρυθμό αύξησης των φαρμακευτικών δαπανών κατά το χρονικό διάστημα 2000-2009 :  

(Γράφημα 2)

Το ελληνικό κράτος βρίσκεται και πάλι στην πρώτη (!!) θέση, αυξάνοντας τις φαρμακευτικές δαπάνες κατά 11.1% κάθε χρόνο (!), και μάλιστα με πολύ μεγάλη διαφορά και από τις επόμενες 5 χώρες, των οποίων ο ρυθμός κυμαίνεται γύρω από το 8%, ενώ ο μέσος όρος αύξησης των χωρών είναι μόλις 3.5% (!!).

Perceived Health Status 

Ένας αντικειμενικός παρατηρητής οφείλει, στο σημείο αυτό, να εξετάσει αν στην Ελλάδα, για κάποιο λόγο, η υγεία των κατοίκων είναι τόσο επιβαρυμένη, και επιβαρύνεται κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερο, ώστε να δικαιολογούνται τόσο οι τεράστιες δαπάνες όσο και ο υπερβολικός ρυθμός αύξησης τους τα τελευταία χρόνια. Το γράφημα που ακολουθεί κατατάσσει τα κράτη με βάση το "Perceived Health Status", δηλαδή το ποσοστό % του ενήλικου πληθυσμού που δηλώνουν ότι έχουν καλή υγεία:

(Γράφημα 3)

Κι όμως, η επίδοση των Ελλήνων πολιτών (75.3%) είναι καλύτερη από το μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ (69.1%). Εδώ αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι, οι χώρες Κορέα, Εσθονία, Σλοβακία αλλά και το Μεξικό, οι τέσσερις δηλαδή από τις πέντε (μαζί με την Ιρλανδία) χώρες που εμφανίζονται να ακολουθούν την Ελλάδα στην κατάταξη με βάση το ρυθμό αύξησης των φαρμακευτικών δαπανών (Γράφημα 2), εμφανίζουν πράγματι πολύ χαμηλό ποσοστό Perceived Health Status. Η δε πέμπτη από αυτές, η Ιρλανδία, εμφανίζει μεν υψηλό ετήσιο ρυθμό αύξησης δαπανών (8.7%)  αναλογικά με το τελικό (για το 2009) Perceived Health Status της (83.4%), όμως  προκύπτει(Γράφημα 1) ότι το ποσό που δαπανήθηκε κατά κεφαλήν το 2007 στη συγκεκριμένη χώρα (474$) κυμαίνεται στομέσο όρο δαπάνης των κρατών (461$), γεγονός που υπονοεί ότι η αύξηση, πιθανώς, ήταν δικαιολογημένη.

Κατανάλωση Αντιβιοτικών τα έτη 2000 και 2009

Στο επόμενο γράφημα παρουσιάζεται η κατανάλωση (ή τουλάχιστον, όπως θα διευκρινιστεί στη συνέχεια, οιπωλήσεις) αντιβιοτικών ημερησίως, ανά 1000 πολίτες κάθε χώρας, για τα έτη 2000 και 2009:

(Γράφημα 4)

Η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται πρώτη (!) σε κατανάλωση αντιβιοτικών (38.6 αντιβιοτικά ημερησίως ανά 1000 κατοίκους), και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τις χώρες που ακολουθούν. Συγκεκριμένα καμία άλλη χώρα δεν εμφανίζει ημερήσια κατανάλωση μεγαλύτερη από 29.6 μονάδες ανά 1000 κατοίκους, ενώ ο μέσος όρος ημερήσιας κατανάλωσης των χωρών είναι 21.1 αντιβιοτικά, σχεδόν δηλαδή η μισή από αυτή που εμφανίζεται στην Ελλάδα, πάντα ανά 1000 κατοίκους. Αξιοσημείωτη επίσης είναι και η αύξηση στην ελληνική κατανάλωση από το 2000 έως το 2009, η οποία ξεπερνά, για μία ακόμη φορά, την αύξηση που σημειώνεται σε οποιοδήποτε άλλο κράτος.

Εδώ αξίζει να επισημάνθεί πως, καθώς (προφανώς) δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθεί κατά πόσο γίνεται πράγματι χρήση από τους πολίτες των αντιβιοτικών (ή και των λοιπών φαρμακευτικών σκευασμάτων) που πωλούνται, η εκτίμηση της κατανάλωσης προκύπτει στην ουσία μέσω της καταγραφής των πωλήσεων των συγκεκριμένων σκευασμάτων. Βέβαια, σε οικονομικό επίπεδο, η κατανάλωση ή μη στην πραγματικότητα των φαρμάκων που αγοράζονται δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία, αφού δεν αποτελεί παράγοντα που επηρεάζει τα έσοδα της βιομηχανίας φαρμάκων, ή ισοδύναμα τα έξοδα των δημοσίων αποθεματικών ταμείων. 

Θα μπορούσε η αυξημένη "κατανάλωση" φαρμάκων να συνδέεται, άραγε, με το σχετικά υψηλό Perceived Health Status των Ελλήνων πολιτών ? Ενδεικτικά αναφέρω ότι, οι Αυστραλοί πολίτες με "κατανάλωση" αντιβιοτικών που αναλογεί στο 60% περίπου εκείνης των Ελλήνων, (23.6 έναντι 38.6 αντιβιοτικά ημερησίως ανά 1000 κατοίκους, αντιστοίχως) απαντούν σε μεγαλύτερο ποσοστό (84.9%) ότι έχουν καλή υγεία σε σχέση με το αντίστοιχο ποσοστό των Ελλήνων (75.3%). 

Unmet Need for a Medical Examination

Μια υπόθεση που θα μπορούσε πλέον κανείς να διατυπώσει (αν και η προκλητικότητα των δεδομένων που αναφέρθηκαν έως τώρα, καθώς και οι συνθήκες που προκύπτει ότι αντιμετωπίζουν οι πολίτες που εξαρτώνται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από το ελληνικό σύστημα υγείας, περιορίζουν σημαντικά τη σοβαρότητα της διατύπωσης μιας τέτοιας υπόθεσης ...) είναι μήπως οι ελληνικές κυβερνήσεις επενδύουν ούτως ή άλλως υπέρογκα ποσά από τα αποθεματικά των ταμείων τους τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να εξασφαλίζουν στους Έλληνες πολίτες πολύ υψηλού βαθμού ιατρικές υπηρεσίες. Το επόμενο γράφημα όμως, που παρουσιάζει μια καταγραφή των Unmet health care needs, αποκαλύπτει μια ακόμη ελληνική πρωτιά! Συγκεκριμένα, οι πολίτες κάθε κράτους ερωτώνται αν υπήρξε φορά μέσα στους τελευταίους 12 μήνες όπου ένιωσαν την ανάγκη υπηρεσιών υγείας που όμως δεν έλαβαν, και κατόπιν ερωτώνται γιατί δεν τις έλαβαν. Συχνές αιτίες αποτελούν το ΥΨΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ, ο χρόνος αναμονής και το ότι η απόσταση που θα έπρεπε να διανύσουν ήταν πολύ μεγάλη: 

(Γράφημα 5)

Η έρευνα και η καταγραφή των συγκεκριμένων στοιχείων πραγματοποιήθηκε με αφορμή την πρόσφατη τακτική μη χορήγησης φαρμάκων στους Έλληνες ασφαλισμένους-πολίτες, συμπεριλαμβανομένων και όσων πάσχουν απόσοβαρότατες ασθένειες,   (http://www.newsnow.gr/article/110601/kravgi-agonias-apo-tous-karkinopatheis-oi-opoioi-kalountai-na-plirosoun-panakriva-farmaka.html )ως έμπρακτη ένδειξη σεβασμού και συμπαράστασης προς τους ανθρώπους εκείνους που, την ίδια ώρα που η μοίρα τους υποχρεώνει να δίνουν μια δύσκολη και άνιση μάχη για την εξασφάλιση της υγείας τους, η πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων τους καταδικάζει να το πράττουν στη μόνη χώρα της "προοδευμένης" Ευρώπης με επίπεδα διαφθοράς χώρας μη ανεπτυγμένης (ή χώρας που βρίσκεται, ή βρισκόταν μέχρι πρόσφατα, σε καθεστώς περιορισμένων πολιτικών ελευθεριών).  ( http://en.wikipedia.org/wiki/Corruption_Perceptions_Index )

Πηγή: 

https://www.facebook.com/GreekStatistics

http://greekstat.blogspot.gr/