Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Κραυγή αγωνίας ή όρκος αναγέννησης;

Όσοι από εσάς διαβάζετε το άρθρο,το πιο πιθανόν είναι κάποια στιγμή στη διάρκεια της ημέρας, να πληροφορηθήκατε την είδηση, της διπλής αυτοκτονίας μιας ηλικιωμένης κυρίας και του γιου της στο κέντρο της Αθήνας. Το άρθρο μας θα μπορούσε σήμερα να τελειώνει εδώ, με αυτή τη πρώτη παράγραφο και όλα όσα νιώθουμε να εννοούνται. Έχοντας ένα πλάκωμα στο στήθος θα προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε και να ενώσουμε ένα παζλ,ώστε στο τέλος,μαζί με εσάς να δώσουμε έναν όρκο.

Συνεδρίασαν σήμερα οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο ανακοινωθέν διαβάσαμε ότι για μια ακόμη φορά δε κατάφεραν να βγάλουν συμπεράσματα και να πάρουν χρήσιμες αποφάσεις, εκδήλωσαν όμως ξανά,τη στήριξή τους στην Ελλάδα... Μια μέρα πριν, κάποιοι δολοφόνησαν στη Πάτρα έναν συμπολίτη μας άνευ αιτίας, έπειτα αυτόκλητοι φρουροί της κοινωνίας μας πήραν το νόμο στα χέρια τους με σκηνές βίας σε όλη τη πόλη. Προσπαθώντας να αλλάξουμε θέμα,η θύμησή μας επίμονα,μας πάει και λίγο πιο πίσω, στη δολοφονία ενός περιπτερά για 30 €, στη δολοφονία συμπολίτη μας για μια βιντεοκάμερα,στη δολοφονία τεσσάρων ανθρώπων μέσα σε μια τράπεζα κάποια πρωτομαγιά και..κάπου εδώ επιτρέψτε μας να σταματήσουμε την αναδρομή γιατί αυτές οι γραμμές στάζουν αίμα και θλίψη.
Υπάρχουν στιγμές που οι αθλητές στους αγώνες κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης, πρέπει να κάνουν κάτι σημαντικό. Οφείλουν να βγάλουν το κεφάλι τους έξω από το νερό και να προσανατολιστούν,για να επιβεβαιώσουν ότι ο αγώνας τους δε γίνεται εις μάτην και ας έχει αυτό σαν αποτέλεσμα να χάσουν λίγα δευτερόλεπτα στο δρόμο προς τη διεκδίκηση της πρωτιάς. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στο έσχατο σημείο αποσύνθεσής της και έχει φτάσει η ώρα που πρέπει όλοι μαζί να σταματήσουμε και να δούμε αν αυτό που υπάρχει γύρω μας είναι αυτό που θέλουμε να παραδώσουμε στους επόμενους. Με συγχωρείτε πολύ αλλά εγώ δε θέλω να ζω δίπλα από ομαδικές αυτοκτονίες οικογενειών,νέων,ηλικιωμένων και υπερχρεωμένων εργαζόμενων και να μη με αγγίζουν γιατί δε πρόκειται για συγγενείς μου.
Συχνά πυκνά λέμε πως στη κατάσταση αυτή μας οδήγησαν οι "κακοί" πολιτικοί,οι "κακοί" Γερμανοί,οι "κακοί" κερδοσκόποι που ήρθαν να κλέψουν τη γη και το ύδωρ της Ελλάδας και τώρα πρόσφατα οι "κακοί" μετανάστες. Δε σε είδα όμως να λες πόσο "κακοί" πολίτες είμαστε εμείς,ναι,εμείς που εκλέγουμε να μας αντιπροσωπεύουν ποδοσφαιριστές που δε ξέρουν καλά καλά να μιλάνε ελληνικά,ηθοποιοί που δε ξέρουν τι θα πει Συνθήκη του Μάαστριχτ και εμείς που εκλέγουμε Υπουργούς Παιδείας που λένε ότι στη Σμύρνη η σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων και Ελλήνων μπορεί να περιγραφεί με την ίδια λέξη που χρησιμοποιούμε όταν είμαστε στο μετρό εν ώρα αιχμής.
 Σε είδα όμως να αλλάζεις κανάλι όταν οι "κακοί" δημοσιογράφοι έλεγαν πως πίσω από την επίθεση στο Αφγανιστάν και το Ιράκ και το Πακιστάν και τη Λιβύη και τη Σερβία ήταν ένας επεκτατικός πόλεμος συμφερόντων και όχι ανθρωπιστικοί πόλεμοι,για να μη "ψυχοπλακωθείς" και απόψε,όπως έλεγες.Τώρα όμως που έφτασε σκοτομήνιος νύχτα είσαι μόνος και αυτοί οι μακρινοί τόποι..έγιναν η γειτονιά σου.
Ο Martin Niemol (και όχι ο Μπρεχτ) είχε γράψει:
"Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές,αλλά δε μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.Έπειτα ήρθαν για τους Εβραίους,μα και πάλι δε μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.Μετά ήρθαν για τους καθολικούς,αλλά ήμουν προτεστάντης και πάλι δε μίλησα.Στο τέλος ήρθαν για εμένα,μα τότε δεν είχε απομείνει κανείς να μιλήσει για κανέναν"
Αν σήμερα καταλάβουμε πως πρέπει να αλλάξουμε, τότε το μέλλον,αν και φουρτουνιασμένο,θα έχει ένα βραβείο και μια υστεροφημία από τις επόμενες γενιές,αλλιώς μας περιμένει ένας αργός θάνατος στο μέσο τους πελάγους,γιατί "...γενιά που πουλάει τα παιδιά της για να καλύψει τις πομπές της,τα λάθη και τις επιλογές της δεν αξίζει το κόπο να υπάρχει.Όλες οι γενιές έμειναν στην ιστορία γιατί ΄δώσαν ακόμα και τη ζωή τους για τα νιάτα,ακόμα και όταν δε μπορούσανε." που είχε ακουστεί κάποτε από τα έδρανα της Βουλής.
Θα κλείσουμε όπως ακριβώς ξεκινήσαμε,στην Ελλάδα του 2012 οι αυτοκτονίες έχουν μπει στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και όσο πιο πολλά διαβάζουμε,τόσο πιο πολύ απελπιζόμαστε,θυμώνουμε μα και πεισμώνουμε. Άνθρωποι περήφανοι που δε θέλησαν να ζητιανέψουν,δεν άντεξαν να κλέψουν κάτι που δε τους ανήκει και που θέλησαν με το τρόπο αυτό να δώσουν τέλος στο δράμα τους. Ας γίνουν αυτές οι,επιτρέψτε μας τον όρο,"θυσίες" εφαλτήριο για έναν όρκο,ας γίνουν οι φωνές που θα στοιχειώνουν τα ονείρατά μας και τα ονείρατά τους. Τα δικά μας, σα μια αποτυχία που έρχεται να ατσαλώσει τη θέλησή σου,έρχεται ένας πόνος στο πόδι να σε κάνει να σφίξεις τα δόντια και εκεί που αμφέβαλες αν θα τερματίσεις,σαν ηλεκτροσόκ σε κάνει να βρεις σθένος και να φτάσεις πρώτος.Οφείλουμε όμως και μετά από ένα τόσο μεγάλο σε έκταση κείμενο αυτοκριτικής να κλείσουμε με τον δεύτερο σκέλος του όρκου μας,τα ονείρατα των άλλων. Αυτοί που μας οδήγησαν με δόλο στο σημείο αυτό,αυτοί που συνεργάστηκαν για να ζημιώσουν τη χώρα μας,οι διευθυντές της Τραπέζης της Ελλάδος που αποφάσισαν το Τ+3 να μετατραπεί σε Τ+10 και να κερδίζουν κάποιοι δις στη πλάτη μας,πρέπει να ξέρουν το εξής: Οι αυτοκτονίες και η απελπισία που έσπειραν θα θερίσει δικαιοσύνη και ένα αύριο που αυτούς θα τους αποκλείσει.

"Όλα μου τα ινδάλματα(Σωκράτης,Ιωάννης Συκουτρής,Λιαντίνης,Περικλής Γιαννόπουλος κτλ κτλ) αυτοκτόνησαν όταν είδαν πως δε θα μπορούσαν να αλλάξουν προς το καλό τη κοινωνία.Χρέος μου είναι ή να αλλάξω ινδάλματα και να τα ψωνίζω από τη τηλεόραση,ή να αλλάξω τη κοινωνία,με πρώτον εμένα"

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Διαβάστε το σκάνδαλο μεγατόνων...Πούλησαν σε μια μέρα όλο το δημόσιο

Στις 26 Απριλίου 2012 δημοσιεύεται το ΦΕΚ υπ΄αριθμόν Φύλλου 1363 το οποίο μπορείτε να το αναγνώσετε και εσείς στο site του εθνικού Τυπογραφείου.
Ελάχιστες μέρες πριν γίνουν οι εθνικές εκλογές που δεν ανέδειξαν τελικά νικητή οι Υπουργοί: Σαχινίδης, Διαμαντοπούλου, Βορίδης, Παπακωνσταντίνου, Κουτρουμάνης και Γερουλάνος αποφάσισαν να ιδιωτικοποιήσουν ουσιαστικά το δημόσιο στο σύνολό του.
Διαβάστε ως το τέλος για να δείτε και τι ποσά θα χάσει κατ΄ έτος το κράτος πέραν του τεράστιου κοινωνικού κόστους που θα αναλάβουν οι φορολογούμενοι.

Μεταβιβάζονται λοιπόν στο «Ταμείο
Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.» τα εξής:
  • 51% απο τον ΟΛΠ (ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε)
  • 51% του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Α.Ε.
  • 65 % της ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΕΡΙΟΥ Α.Ε.
  • 34 % της ΕΤΑΙΡΙΑ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΗΣ Α.Ε
  • 34 % της ΕΤΑΙΡΙΑ ΥΔΡΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Α.Ε.
  • 13,697%  του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε
  • 81% της ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΟΧΗΜΑΤΩΝ Α.Ε.
  • 25% της ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Α.Ε.
  • 17% της ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ Α.Ε.
  • 34% του ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Τ.Ε.
  • 92% της ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.
  • 100% του ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε.
  • και τέλος  55% της ΓΕΝΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΙΑ ΛΑΡΚΟ Α.Ε.
Η έρευνά μας δείχνει για τις παραπάνω εταιρίες το κατά πόσον ζημιώνουν ή όχι τον φορολογούμενο(ακόμα και τώρα που στις τάξεις τους βρίσκονται υπεράριθμοι υπάλληλοι):

ΟΛΠ ΚΕΡΔΟΣ ΠΡΟ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ 11.233.595 €

ΟΛΘ:ΚΕΡΔΟΣ ΠΡΟ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ 10.618,659 €

ΔΕΠΑ: (για το 2011 δεν ανευρέθηκαν στοιχεία) για το 2010: ΚΑΘΑΡΑ ΚΕΡΔΗ 90.800.000 €

ΕΥΔΑΠ:  ΚΕΡΔΟΣ ΠΡΟ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ 24.311.000€ και ο κατάλογος μακρύς.

Στο σημείο αυτό θα σταθούμε στο εξής στοιχείο.Μπορεί το μνημόνιο να ζητάει να πουλήσουμε μέρος του σπάταλου και αχαλίνωτου δημόσιου τομέα ΑΛΛΑ...Για ποιο λόγο να πουλάς κερδοφόρες επιχειρήσεις (τη στιγμή που στην αρχή της μεταπολίτευσης κρατικοποιούσες ζημιογόνες...) και να μη τις κρατήσεις υπό τον έλεγχό σου, αφού πρώτα τις εξυγιάνεις ώστε να αυξήσεις και τα κέρδη. Πέραν αυτού του γεγονότος προκαλούμε τους αναγνώστες μας να μας πουν μια φορά στην ιστορία που ιδιωτικοποίηση του νερού δεν έφερε άμεσα αυξήσεις στα τιμολόγιά του (στην Αργεντινή έφτασε ο λογαριασμός του νερού να αποτελεί τόσο μεγάλο πονοκέφαλο για τα νοικοκυριά, όσο στις μέρες μας η θέρμανση και τα μηνιαία κοινόχρηστα,με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να το κρατικοποιήσουν ξανά.) και όλως τυχαίως στις πιο πολλές χώρες έβαλε το χέρι του ή το ΔΝΤ ή και η ίδια η Ε.Ε. με φωτεινό το παράδειγμα της Ιταλίας που έγινε Δημοψήφισμα (σ.σ. !!!!!!) και απάντησαν οι Ιταλοί με ένα ηχηρό ΟΧΙ. Παρόλα αυτά η εκεί διορισμένη από τη τρόικα κυβέρνηση το ιδιωτικοποίησε..

Και μη ξεχνάμε το εξής ψέμα για τον Δημόσιο τομέα στην Ελλάδα.Είναι σπάταλος, μπαίνεις με μέσον ,έχουμε ίσως ,όπως λένε οι φιλελεύθεροι, ένα σοβιετικού τύπου δημόσιο τομέα ΑΛΛΑ η κακοδιαχείριση έφτασε τους δημόσιους φορείς στο τέλμα και όχι ο ρόλος τους.. Στο αδιέξοδο μας οδήγησαν αποφάσεις, όπως ότι τα αποθεματικά, κάποιοι τα έπαιζαν σε δομημένα ομόλογα..ότι ζητούσαν από (κομματικούς) διευθυντές οργανισμών διάφοροι υπουργοί να πάρουν δάνεια τα οποία με λογιστικές αλχημείες τα χρέωναν στον οργανισμό αλλά τα λεφτά τα έπαιρνε η κεντρική κυβέρνηση και με πολλά άλλα που μας έφτασαν εν έτη 2012 ο ΟΤΕ,ο κερδοφόρος ΟΤΕ, να σκέφτεται να πουλήσει τον μοναδικό ελληνικό δορυφόρο που εξασφαλίζει ασφάλεια στην επικοινωνία των δικτύων των Ενόπλων Δυνάμεων και του διπλωματικού μας σώματος.

Τέλος,σήμερα (17.05.2012) και ενώ ορκίστηκε νέα υπηρεσιακή κυβέρνηση, αποφασίστηκε να "παγώσουν" οι αποκρατικοποιήσεις και οι άνωθεν εταιρίες να μη συμπεριληφθούν σε διαγωνισμούς εως ότου υπάρξει νέα κυβέρνηση

Υποσχόμαστε να επανέλθουμε με ένα ντοκιμαντέρ που είναι στα σκαριά και με συνεντεύξεις πρωταγωνιστών για τα όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας από ξόανα και μαριονέτες πολιτικούς 


Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Πού πήγαν 450 εκατομμύρια € εν μέσω ακυβερνησίας;


Στις «τσέπες» του Dart Management fund μπήκε το 90% των 436 εκατ. ευρώ που πλήρωσε χθες το ελληνικό Δημόσιο για το ομόλογο που έληγε, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times που επικαλείται ανώνυμες πηγές και που μπορείτε να διαβάσετε εδώ αυτούσιο.   http://www.nytimes.com/2012/05/16/business/global/bet-on-greek-bonds-paid-off-for-vulture-fund.html?_r=3 

Δεν έχουμε πρόβλημα η χώρα να εκπληρώνει τις δανειακές τις υποχρεώσεις αλλά όχι σε τόσο φαιδρούς κατόχους ομολόγων της, την ίδια στιγμή που οι Έλληνες μικροομολογιούχοι έχασαν ουσιαστικά όλο τους το κεφάλαιο.

Πρόκειται για ένα «μυστικοπαθές» fund με έδρα τις Νήσους Cayman και ένα από τα πιο γνωστά vulture funds, αναφέρουν οι ΝΥΤ, τα οποία αγοράζουν ομόλογα χωρών που βρίσκονται κοντά σε χρεοκοπία και εν συνεχεία κινούνται νομικά εναντίων των κυβερνήσεων σε περίπτωση που αθετήσουν την υποχρέωση πληρωμής.

Όπως εξηγούν οι ΝΥΤ, funds όπως το Dart συσσωρεύουν τέτοιου είδους ομόλογα σε τιμές που κυμαίνονται συνήθως μεταξύ 60 και 70 cents για κάθε δολάριο, «ποντάροντας» στο ότι θα πληρωθούν τελικά στο ακέραιο.

Η πληρωμή του ελληνικού ομολόγου προς το Dart, αναφέρει το ίδιο δημοσίευμα, θα μπορούσε να ενθαρρύνει τέτοιου είδους funds να κινηθούν ακόμη πιο επιθετικά έναντι της Ελλάδας. Για το χρέος των 6 δισ. ευρώ περίπου που παραμένει εκτός PSI, η επόμενη πληρωμή εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου είναι προγραμματισμένη για τον Σεπτέμβριο, αν και αφορά ποσό μικρότερο από το χθεσινό. Και το ενδεχόμενο να χρειαστεί κάποια στιγμή νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι κάτι που οι διαχειριστές αυτών των funds έχουν κάθε λόγο να συνυπολογίζουν.

«Μας έπιασαν στη χειρότερη στιγμή αδυναμίας» δήλωσε στους New York Times ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης, οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα συμμετείχε στη διαδικασία λήψης της απόφασης για πληρωμή του ομολόγου. «Αλλά αυτό δεν προδικάζει τις μελλοντικές μας αποφάσεις για τέτοια ζητήματα», προσέθεσε ο κ. Χαρδούβελης

Τα συμπεράσματα δικά σας. Το foititesoikonomikon.blogspot.com θα συνεχίσει την έρευνα γύρω από αυτό το τόσο λεπτό θέμα

Bloomberg: Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε την «μητέρα» όλων των κρίσεων


Πολύς λόγος γίνεται περί του αν οι Ευρωπαίοι θέλουν να μας δουν να αποχωρούμε από τη ζώνη του ευρώ.Με ένα άρθρο τιτλοφορούμενο «Αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ, η καταστροφή της θα είναι άνευ σημασίας», το Bloomberg υποστηρίζει ότι η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ είναι «σοβαρό λάθος» και ένα βήμα καταστροφικό όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τους υπόλοιπους της νομισματικής ένωσης, επισημαίνοντας ότι μια κατάρρευση της ευρωζώνης θα άνοιγε τον δρόμο για γκρέμισμα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, όσο και αν αυτό το ενδεχόμενο ήταν μέχρι πρότινος «αδιανόητο».
«Επανήλθε το χάος στην Ελλάδα και έρχονται νέες εκλογές που κανείς δεν περιμένει να δώσουν κάποια λύση. Οι εξοργισμένοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν αρχίσει να συζητούν ανοιχτά την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό είναι μέγα λάθος. Η έξοδος της Ελλάδας δεν θα ήταν λιγότερο καταστροφική από όταν η ΕΕ την θεωρούσε αδιανόητη- και (δεν θα ήταν καταστροφική) μόνο για την Ελλάδα» γράφει ο Κλάιβ Κρουκ στο Bloomberg, επισημαίνοντας ότι η εγκατάλειψη του ευρώ δεν θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα «συναινετικό διαζύγιο», αφού θα προκαλούσε την «μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων» όπως αναφέρει ο οικονομολόγος B. Eichengreen.
Θα μπορούσε να πει κανείς, ας αφήσουμε την Ελλάδα να καταρρεύσει και να δούμε τι θα συμβεί. Αυτό θα ήταν μια ωφέλιμη εμπειρία για τους Έλληνες και θα χρησίμευε ως παράδειγμα στους υπόλοιπους για να μην κάνουν το ίδιο. Το πρόβλημα είναι ότι οι επιπτώσεις της πολιτικής και οικονομικής κατάρρευσης στην Ελλάδα θα ήταν ευρύτερες.
Το γεγονός ότι όντως η Ελλάδα είναι αρκετά μικρή ώστε να μην αποτελεί συστημική απειλή προς την ευρύτερη ευρωπαϊκή οικονομία, είναι ο λόγος που η ΕΕ επέτρεψε την κρίση να συνεχιστεί και να επιδεινωθεί και αυτό είναι ένα «θαυμαστό» παράδειγμα ανικανότητας και ανευθυνότητας.
Η απειλή για την Ευρώπη δεν ήταν ποτέ η Ελλάδα, αλλά η κακή διαχείριση της Ελλάδας από την Ευρώπη. Το μεγάλο πρόβλημα που γίνεται ολοένα μεγαλύτερο είναι (το αποτέλεσμα) της αποτυχίας να αντιμετωπιστεί το μικρό πρόβλημα, τονίζεται στο άρθρο.
Άλλωστε, ο πραγματικός κίνδυνος σύμφωνα με το Bloomberg είναι αυτός της μετάδοσης της κρίσης. Γιατί αν η Ελλάδα εν τέλει φύγει από το ευρώ, τότε θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα ερωτήσεις όπως: Γιατί όχι και η Πορτογαλία; Γιατί όχι και η Ισπανία; Γιατί όχι και η Ιταλία;
Κίνδυνος κατάρρευσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος
Τότε, η διάσπαση της ευρωζώνης θα γινόταν μια επιλογή- αν και όχι ελκυστική- και όχι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί, σημειώνεται στο άρθρο, όπου αναφέρεται επίσης ότι οι επενδυτές έχουν ήδη ξεκινήσει να συζητούν πόσο μικρότερη θα μπορούσε να γίνει η ευρωζώνη.

«Κι εδώ είναι η μεγαλύτερη ειρωνεία», επισημαίνει το Bloomberg. «Η ΕΕ σίγουρα θα παλέψει για να αποτρέψει την διάλυση της ευρωζώνης. Οι ηγέτες γνωρίζουν ότι αν καταρρεύσει το ευρώ, το ξήλωμα της ΕΕ- επίσης αδιανόητο μέχρι στιγμής- προβάλλει ξεκάθαρα ως μια πιθανότητα…Ο θρυμματισμός της ευρωζώνης θα είναι η πρώτη φορά που η ΕΕ ανταποκρίθηκε σε μια κρίση αναιρώντας πρότερες δεσμεύσεις, αντί να χτίσει πάνω σε αυτές. Και σε αυτή την συνήθεια είναι κακό να μπει κανείς».
«Η καταστροφή της Ελλάδας θα γίνει για το τίποτα, εκτός από το να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τους άλλους…Τα βήματα προς μια πλήρη δημοσιονομική ένωση θα λαμβάνονταν όχι επειδή τα θέλουν οι Ευρωπαίοι πολίτες, όχι ως μια υπολογισμένη αντίδραση στην κρίση, αλλά εκ των υστέρων, από απελπισία, αφού όλα τα άλλα έχουν αποτύχει, με έναν αντίστοιχα μεγάλο κίνδυνο αποτυχίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα δείξει ότι σπάει κάτω από την πίεση...Κοίτα τα έργα σου Άνγκελα Μέρκελ και απελπίσου» καταλήγει ο αρθρογράφος.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Πότε, πως και από τι κινδυνεύουν οι καταθέσεις;


1) Όπου ακούς πολύ ανάπτυξη πάρε μικρό καλάθι...
 
Από τον Τζωρτζ Σόρος, τον Ρουμπίνι μέχρι τον τελευταίο «ανθύπατο» δημοτικού διαμερίσματος επαρχιακής πόλης της Ευρώπης η επωδός τους τελευταίους μήνες είναι κοινή: Η λιτότητα δεν μπορεί να σας  βγάλει από την κρίση χρεοκοπίας. Τυπώστε και μοιράστε χρήμα για να έρθει η ανάπτυξη...
 
Στην χώρα μας, επειδή πλειάδα των διαμορφωτών  της κοινής γνώμης έχουν μεγαλώσει στο μεγάλο «σοβιετικό» σχολείο της δημοσιογραφίας, αλλά και την αριστερόστροφη εν γένει μεταπολίτευση, η βεβαιότητα πως η λύση είναι η μονομερής ανάπτυξη μέσω της αύξησης της ζήτησης είναι απόλυτη...

Τόσο απόλυτη,  που η επιμονή των βορείων χωρών της ευρωζώνης στην λιτότητα εκλαμβάνεται σαν προσπάθεια πολιτικής επιβολής, ιμπεριαλιστικής επιβουλής, προτεσταντικό κατάλοιπο οικονομικής «θρησκοληψίας», σεξουαλικής καταπίεσης που εξελίχθηκε σε νεύρωση  κ.λ.π.

Κανείς δεν υποθέτει το ενδεχόμενο πως ενδέχεται απλά αυτό να πιστεύουν ή και να έχουν και δίκιο.

Η χρεοκοπία και τα «φάρμακά» της... 
Από μια χρεοκοπία μόνο με επεκτατική και χαλαρή νομισματική  εξέρχεται μια οικονομία; Το βασικό πρόβλημα μιας χρεοκοπίας συνίσταται στην ύπαρξη υψηλού χρέους. Το υψηλός χρέος μπορεί να μειωθεί με τους εξής τρόπους, όπου κατά περίπτωση  καθένας από αυτούς τους τρόπους έχει τις θετικές αλλά και τις αρνητικές επιπτώσεις.

α) Με λιτότητα, που σημαίνει μείωση των δαπανών για την δημιουργία πλεονάσματος το οποίο θα μειώνει το χρέος.

β) Πλήρη μονομερή διαγραφή, μέσω κήρυξης χρεοκοπίας.

γ) Αναδιαπραγμάτευση με «κούρεμα» και επιμήκυνση σε συνεννόηση με τους πιστωτές, στα πλαίσια της απειλής χρεοκοπίας.

δ) Με διάβρωση του χρέους, μέσω της πρόκλησης αυξημένου πληθωρισμού.

ε) Με οικονομική ανάπτυξη με ρυθμό μεγαλύτερο του ρυθμού που αυξάνεται το χρέος, ο οποίος ορίζεται από τα επιτόκια.

Οι τρόποι αυτοί μπορεί να λειτουργήσουν και συνδυαστικά.

Τι διδάσκει η οικονομική ιστορία

Σε 32 κρίσεις χρεοκοπίας  που έχουν μελετηθεί ανά τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες, οι 16 αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς με λιτότητα και δημοσιονομική προσαρμογή. Ήτοι σφίξιμο στο «ζωνάρι».

Οι 8 ξεπεράστηκαν με υψηλότερο πληθωρισμό. Οι 7 με στάση πληρωμών και χρεοκοπία και μόνο μια με ανάπτυξη μεγαλύτερη από το ρυθμό αύξησης του χρέους.

Τα στοιχεία αυτά είναι από μελέτη της Mc Kinsey Global Institute  με τίτλο: «Debt and Deleveraging» του Ιανουαρίου του 2010.

Το παράδοξο του καταιγισμού των απόψεων ειδικών και μη που δεχόμαστε είναι πως εμείς πρέπει να επιμείνουμε στον τρόπο με τον οποίο ξεπεράστηκε μόνο 1 από τις 32 κρίσεις χρέους που είναι γνωστές στην οικονομική ιστορία...

Για περισσότερα στοιχεία βλέπε: Η λιτότητα το πιο συνηθισμένο «φάρμακο»...
Η ελληνική περίπτωση

 
Εν μέσω ύφεσης καμιά αύξηση φόρων δεν δικαιολογείται γιατί μειώνει τις θέσεις εργασίας, που προκαλούν μείωση της ζήτησης και βαθύτερη ύφεση, υποστηρίζει η μια εκ των απόψεων.

Η άλλη άποψη  υποστηρίζει πως εν μέσω ύφεσης δεν επιτρέπεται καμιά απόλυση (στο δημόσιο), γιατί προκαλεί μείωση της ζήτησης και βαθαίνει την ύφεση.

Υπάρχουν πολλές απόψεις επί του προκειμένου, όσες περίπου και τα συμφέροντα που θίγονται. Ανέκαθεν το είδος μας φημιζόταν για την προβολή του αλτρουισμού ως παγίδα μεγιστοποίησης του οφέλους, στα πλαίσια του μείγματος ισορροπίας ανταγωνισμού και συνεργασίας...

Και οι δυο παραπάνω εκδοχές είναι γενικά σωστές. Το ποια όμως από αυτές ταιριάζει  περισσότερο σε κάθε περίσταση  εξαρτάται από συγκεκριμένα δεδομένα κάθε φορά, αλλά και την περί του δικαίου αίσθηση αυτού που αποφασίζει.

Στην περίπτωσή μας εξαρτάται από δεδομένα όπως:

Αν την ευθύνη της χρεοκοπίας φέρει ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός τομέας.

Τη βαθμολογία κόστους απόδοσης του ελληνικού δημοσίου.  Ποιος πληρώνει πόσα και έναντι ποίων υπηρεσιών και ποιο είναι το αρχέτυπο που προβάλει στην κοινωνία.  Είναι του εργαζόμενου που μοχθεί, επιχειρεί, καινοτομεί και αμείβεται ή του «πελάτη» που αργομισθεί;

Εξαρτάται επίσης και  από το μείγμα ισορροπίας εισαγωγών εξαγωγών της ελληνικής οικονομίας. Αν  έχεις μια παρασιτική οικονομία με εξαγωγές προς εισαγωγές  1 προς 3,  το να επιδοτείς τη ζήτηση με θέσεις εργασίας στο δημόσιο είναι σαν να επιδοτείς τις εισαγωγές.

Την ίδια ώρα αν μειώνεις το έλλειμμα με αύξηση των φόρων είναι σαν να διώκεις ή να απαγορεύεις την δημιουργία θέσεων εργασίας σε παραγωγικές δραστηριότητες, οι οποίες στο βαθμό που υποκαθιστούν εισαγωγές ή είναι εξαγωγικές πρέπει να είναι διεθνώς ανταγωνιστικές...

Τα περισσότερα πράγματα στην κοινωνική «μηχανική» περικλείονται στο δίπολο κίνητρο και ανταμοιβή. Όποιος δίνει κίνητρο για παρασιτισμό και μπαταχτσισμό δεν δικαιούται να ποντάρει στην ανάπτυξη και την αξιοπιστία.

Για την Ελλάδα, με βάση τα δεδομένα της χρεοκοπίας που υπάρχουν, η λιτότητα είναι μονόδρομος, όπως και η αλλαγή μορφής απασχόλησης από τον μην παραγωγικό (με αιχμή το δημόσιο) σε παραγωγικούς τομείς εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων.

Δεν μπορείς να ζεις πάνω από τις δυνατότητες που προσφέρει η οικονομία, είτε με καπιταλισμό, είτε με κομμουνισμό, είτε με κομφουκιανισμό...

Όποιος ισχυρίζεται άλλα, ψεύδεται...
 
2) Νέα Χαμηλά...
Οι δηλώσεις περί κρατικοποίησης των τραπεζών πίεσαν χθες τις τιμές των τελευταίων και κατά συνέπεια το σύνολο της αγοράς.

Όσοι με ρωτούσαν για την ομοιότητα της κρατικοποίησης με αυτή που έγινε στις ΗΠΑ, η απάντηση είναι πως εκεί το κράτος δεν ανέλαβε τον έλεγχο.

Έβαλε κεφάλαια έναντι μετοχών τα οποία πήρε πίσω αργότερα πουλώντας τις μετοχές.

Το κλίμα στην αγορά θα συνεχίσει να εμφανίζεται ασταθές μέχρι να υπάρξει βιώσιμη λύση στο κυβερνητικό αδιέξοδο.
 
3) Περί αναγκαστικής χρήσης  καταθέσεων για ανάπτυξη...
 
Κύριε Στούπα.  Πως ερμηνεύετε το ρεπορτάζ που ακολουθεί:
 
«Εγγυόμαστε τις καταθέσεις των πολιτών και θα τις χρησιμοποιήσουμε για την ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας», δήλωσε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Στρατούλης απαντώτας σε ερώτηση εάν θα δεσμευθούν... οι καταθέσεις των πολιτών.

Ο κ. Στρατούλης, μιλώντας στον ΒΗΜΑ Fm, τόνισε ότι οι τράπεζες πρέπει να λειτουργήσουν με δημόσιο έλεγχο, προκειμένου να προχωρήσουν δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και να δοθεί ρευστότητα στην αγορά.

Ειδικότερα, σε ερώτηση για το τι θα γίνει με τις τράπεζες εφόσον δεν προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίησή τους, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταχθεί υπέρ της καταγγελίας του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, είπε ότι υπάρχουν 165 δισ. ευρώ στις τράπεζες με τη μορφή καταθέσεων.

Ανέφερε ότι έως «σήμερα τα χρήματα των πολιτών χρησιμοποιούνταν για τα κέρδη των μετόχων τους» και αναρωτήθηκε: «Δεν πρέπει να δοθεί ρευστότητα στην αγορά; Να δοθούν δάνεια στις επιχειρήσεις, στο λαό;».

Παράλληλα, επισήμανε ότι οι τράπεζες θα λειτουργήσουνε με τους ίδιους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας και υπογράμμισε ότι οι τράπεζες θα λειτουργούν υπό δημόσιο έλεγχο, με αναπτυξιακό κοινωνικό χαρακτήρα. Τέλος, επανέλαβε τις τέσσερις βασικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ:
- Δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις υπέρ της ανάπτυξης
- Αποκατάσταση μισθών και συντάξεων
- Κούρεμα ή διαγραφή δανείων
- Στήριξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων»
Περιμένω απάντηση..
ΚΚ
Απάντηση: Κρατικοποίηση των τραπεζών σημαίνει διορισμός διοικήσεων από στελέχη του κομματικού μηχανισμού.

Χρηματοδότηση της ανάπτυξης  με τις καταθέσεις, βάσει κρατικού σχεδιασμού με κομματικά στελέχη σαν αξιολογητές  σημαίνει με απλά λόγια: "Σας φάγαμε τις συντάξεις, σας φορτώσαμε μέχρι τα δισέγγονα με χρέη τώρα  θα βάλουμε χέρι και στις καταθέσεις".

Η χρηματοδότηση της ανάπτυξης μέσω και καταθέσεων γίνεται ούτως ή άλλως. Αυτός είναι ο ρόλος της τράπεζας: Να μαζεύει καταθέσεις και να τις δανείζει με τόκο.

Η διαφορά έγκειται στο ποιος κάνει τη δουλειά και με ποια κριτήρια. Μια ιδιωτική τράπεζα το κάνει για το κέρδος στα πλαίσια του ανταγωνισμού. Επενδύσεις με κοινωνικά αναπτυξιακά  κριτήρια σημαίνει επενδύσεις όχι αναγκαστικά αποδοτικές. Μη αποδοτικές επενδύσεις σημαίνει αδυναμία επιστροφής των δανεικών. Στην περίπτωση αυτή κάποιος θα πρέπει να πληρώσει και αυτός είναι ο καταθέτης.  Ένας διορισμένος γραφειοκράτης δεν χάνει ο ίδιος και ενίοτε από αυτά που θα χάσει η τράπεζα θα τα κερδίζει ο ίδιος. Αυτή είναι η εμπειρία μας από τις κρατικές τράπεζες τις προηγούμενες δεκαετίες.

Κρατικοποιημένες τράπεζες εντός ευρώ σημαίνει ουσιαστικά τράπεζες χωρίς ευρώ... Αυτός είναι ο λόγος που αυτές οι λογικές οδηγούν μαθηματικά εκτός του Ευρώ.

Κρατικοποιημένες τράπεζες με εθνικό νόμισμα σημαίνει πως μοιράζουν κατά το δοκούν το νόμισμα για επενδύσεις κεντρικά σχεδιασμένες με κριτήρια περισσότερο πολιτικά και λιγότερο οικονομικά. Όποιος έχει πάει στην Κούβα, ή τη «σοβιετία» τα έχει δει τα αποτελέσματα. Με παρόμοιο τρόπο λειτουργούσε και το μετεμφυλιακό κράτος όπου οι κρατικές τράπεζες ανάλογα με το ποιον «φίλο» του πολιτικού συστήματος χρηματοδοτούσαν, δημιουργούσαν επιχειρηματίες χωρίς ανταγωνισμό.

Θα χρησιμοποιήσουμε τις καταθέσεις για ανάπτυξη σε κάποιον που καταλαβαίνει στοιχειώδη οικονομικά λοιπόν σημαίνει: Όπως   ο δικομματισμός σας έχει αδειάσει τα ταμεία των ασφαλιστικών ταμείων και σας έχει φορτώσει με δημόσιο χρέος για τα ρουσφέτια, έτσι και ο τρικομματισμός θα σας αδειάσει τα βιβλιάρια των καταθέσεων για να πετύχει στην Ελλάδα αυτό που απέτυχε στην Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις για ανάπτυξη χρειάζονται κεφάλαια. Κεφάλαια σε μια χώρα εκτός αγορών δεν υπάρχουν. Οι καταθέσεις των 165 δισ. ευρώ έχουν υπόσταση όσο τις αναγνωρίζει η ΕΚΤ. Αλλιώς το διαθέσιμο ποσό είναι αυτό που βρίσκεται στα ταμεία υπό φυσική μορφή χαρτονομίσματος. Ήτοι πολύ λίγα... και οσονούπω, αν συνεχίσει η πολυφωνία, ελάχιστα.

Αποκατάσταση μισθών και συντάξεων χωρίς αποκατάσταση ανταγωνιστικότητας και αύξησης σε μια χώρα  με άδεια ταμεία είναι «σαπουνόφουσκες».

Κούρεμα ή  διαγραφή των χρεών σημαίνει  επίσης πως οι καταθέσεις κάποιων άλλων  πρέπει να "κουρευτούν".

Στήριξη μικρομεσαίων... Συνήθως τονίζουν την λέξη μικρομεσαίους γιατί είναι πολλοί στον αριθμό και άρα και στις ψήφους.

Εγγύηση καταθέσεων χωρίς εγγύηση της αξίας τους, είναι κενό γράμμα.

Σε γενικές γραμμές ο «σύντροφος» που έκανε αυτές τις δηλώσεις χθες δεν πρέπει να ήταν  καλός μαθητής στην επαναστατική θεωρία και πρακτική του μαρξισμού-λενινισμού μικρός. Το να προαναγγέλλεις ουσιαστικά δήμευση καταθέσεων  πριν μπορέσεις να κλείσεις τις τράπεζες, είναι σαν να προαναγγέλλεις πραξικόπημα (επανάσταση) δημοσιοποιώντας την ώρα και το τόπο που θα τελεστεί.

Αν συνεχίσουν έτσι, πριν  παραδώσουν την διερευνητική  δεν θα υπάρχουν ούτε οι  μεντεσέδες στις πόρτες των τραπεζών...
 



Πηγή:www.capital.gr

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Θέλουν να ξαναψηφίσουμε; (του Αντώνη Φουρλή)


Αμέσως μετά την επίσκεψη του Πετσάλνικου στο Προεδρικό Μέγαρο (13:00) όπου θα παραδώσει στον Παπούλια ένα φάκελο με τη νέα σύνθεση της Βουλής, η Προεδρία θα καλέσει τον Σαμαρά (15:00 ορίστηκε το ραντεβού) να παραλάβει την πρώτη διερευνητική εντολή. Ένα πρώτο ζήτημα (αλλά όχι το σημαντικότερο) είναι αν ο αρχηγός της ΝΔ θα επιμείνει να είναι εκείνος που πρέπει να αναλάβει την πρωθυπουργία, εφόσον βρεθούν κόμματα πρόθυμα να στηρίξουν ή να δώσουν ψήφο ανοχής σε ένα κυβερνητικό σχήμα με κεντρικό παίκτη τη ΝΔ. Σκόπιμα επιλέγω τον πληθυντικό. Είναι πασιφανές, ότι αποκλείεται να δούμε μία κυβέρνηση – μόνο με τη στήριξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Από την ώρα που βγήκαν ο ένας μετά τον άλλο οι Σαμαράς, Τσίπρας, Βενιζέλος, Κουβέλης και άνοιξαν δημοσίως την συζήτηση περί σχηματισμού κυβέρνησης παρουσιάζοντας έκαστος με ανελαστικούς όρους την δική του εκδοχή (που σε κάθε περίπτωση διαφέρει σημαντικά από όλες τις υπόλοιπες), τα πράγματα στριμώχνονται. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα ήθελαν να σχηματιστεί κυβέρνηση, αλλά όχι χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί αν τον αφήσουν πάλι έξω «να αλωνίζει», τότε στις επόμενες εκλογές φοβούνται ότι είναι πιθανό να μην πιάνουν τον Τσίπρα ούτε με το λάσο.

Από την άλλη, ο Τσίπρας αισθάνεται τώρα καβάλα στο άλογο. Ηγείται ενός κόμματος που ουδέποτε κυβέρνησε και δεν δείχνει καμία διάθεση να μπει στη διαδικασία, αναλαμβάνοντας να καθίσει από βδομάδα στο ίδιο τραπέζι με τους Τροϊκανούς. Γιατί ωραία είναι να αγορεύεις περί αριστερής κυβέρνησης, αλλά αν είναι να γίνεις κυβερνητικός εταίρος, τότε γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα βάλεις νερό στο κρασί σου και θα ξεχάσεις το αντιμνημονιακό «πάρτι».
Στα δημοσιογραφικά γραφεία όλη τη νύχτα κυκλοφορούσε ένα, όλο κι όλο, σενάριο:

Ο Σαμαράς λέει «ελάτε να επιχειρήσουμε μαζί μία επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου». Μόνο που όλοι ξέρουν πως οι πιθανότητες να περάσει το αίτημα, αντιστοιχούν στο να ξαναπάρει η Ελλάδα το EURO το ερχόμενο καλοκαίρι, όπως το 2004...

Ο Βενιζέλος θα πει, ότι «το ΠΑΣΟΚ δίνει ψήφο ανοχής», αλλά μετά το εκλογικό πατατράκ θα είναι δεδομένο ότι η ανοχή δεν σημαίνει και αντοχή. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ δε θα ήταν και ο σταθερότερος πυλώνας για την όποια κυβέρνηση.

Ο Τσίπρας θα πει, «εγώ θέλω αριστερή κυβέρνηση». Το πλαίσιο που θα θέσει, όμως, θα είναι τόσο ασφυκτικό ώστε θα είναι ευκολότερο ο Αντώνης κι ο Βαγγέλης να κάνουν γύρο θριάμβου στο Σύνταγμα σηκώνοντας τον Αλέξη στους ώμους, παρά να διαλέξουν την κουρτίνα με την «αριστερή κυβέρνηση».

Ο Κουβέλης είπε ήδη ότι η ΔΗΜΑΡ δεν θα γίνει «αριστερό άλλοθι», παίζοντας εκ του ασφαλούς – εκτός κυβέρνησης.
Όλα αυτά μοιάζει να μας οδηγούν σε ένα υπέροχο “blame-game”, που θα αποκαλυφθεί πλήρως, όταν ένα εξίσου υπέροχο πρωινό οι Ευρωπαίοι θα μας αφήσουν στον τηλεφωνητή το μήνυμα «τέρμα τα δανεικά». Όπως διαπιστώνω στα πρωινά τηλεγραφήματα των ξένων πρακτορείων, ήδη προετοιμάζουν το ραβασάκι.

Οι αφελείς που νόμιζαν ότι ο Ολάντ θα γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας για να αναλάβει ρόλο «προστάτη των αδυνάτων» της Ευρώπης, πολύ γρήγορα θα αντιληφθούν πόσο μακριά νυχτωμένοι βρίσκονται. Ο Ολάντ θα πιέσει τη Μέρκελ για να προστεθεί μία αναπτυξιακή διάσταση στο δημοσιονομικό σύμφωνο, αλλά ουδείς πρόκειται να κανακέψει τους στραπατσαρισμένους Έλληνες πολιτικούς, εάν στην Αθήνα επικρατήσει η ακυβερνησία και οι επαναστατικές ονειρώξεις - του τύπου «θα κάτσουμε κάτω τους Ευρωπαίους και θα τους θυμίσουμε ότι ο Λεωνίδας που είπε το μολών λαβέ είναι προ-προπάππος μας». Αν το επιχειρήσουμε, απλώς θα σπάσουμε τα μούτρα μας. Το πιθανότερο είναι να μας απαντήσουν ότι, με αυτά τα μυαλά, δεν πρόκειται να συνεχιστεί η δανειοδότηση.

Τότε, θα πρέπει να βγουν τα κόμματα και να εξηγήσουν γιατί πάμε σε στάση πληρωμών του δημοσίου, αλληλοκατηγορούμενα φυσικά για το ποιός έφταιξε περισσότερο που δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση και άρα φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη.

Στο μεταξύ, λέει το ίδιο σενάριο, θα έχουν ήδη προκηρυχθεί οι επόμενες εκλογές και κάθε κόμμα θα φαντασιώνεται ότι θα κατατροπώσει τους αντιπάλους. Άλλοι θα ονειρεύονται την αυτοδυναμία και άλλοι να γίνουν πρώτο κόμμα. Οι πολίτες αυτής της χώρας, ιδιαίτερα οι φτωχότεροι, θα βυθίζονται στην αγωνία και στο φόβο.
Φυσικά, μπορεί όλο αυτό το σενάριο να αποδειχθεί αέρας κοπανιστός, αν τα κόμματα (ή έστω, ορισμένα από αυτά) αποφασίσουν ότι προέχει το εθνικό συμφέρον, η διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας, η διάσωση της οικονομίας και ο σεβασμός στην λαϊκή ετυμηγορία που είναι εξαιρετικά ευανάγνωστη: ποσοστά που επιβάλουν κυβέρνηση συνεργασίας, γιατί η χώρα καταρρέει και από σωτήρες χορτάσαμε.

Φυσικά, τα κόμματα (όλα) και οι πολιτικοί (όλοι) δεν αλλάζουν σε μία νύχτα και είναι ιδιαίτερα αμφίβολο, αν θα αλλάξουν σε ένα μήνα. Όμως, αν μας ξαναστείλουν στις κάλπες σε 5-6 εβδομάδες, ίσως διαπιστώσουν ότι τους ξεπέρασε η ζωή.

Πηγή:http://www.protagon.gr

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Δημοκρατία στην Ελλάδα του 2012 και το αύριο της Ευρωζώνης


Υπάρχουν δύο άξονες στην ανάλυση της εκλογικής αναμέτρησης. Ο ένας έχει να κάνει με το πολιτικό σκηνικό και τη δημοκρατία και ο άλλος με τη μέρα που ξημερώνει για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις το άρθρο σου ζητώ ή να ζωστείς με αντικειμενικότητα ή να μη κάνεις το κόπο να χαλάσεις πέντε λεπτά να το αναγνώσεις.

Ας ξεκινήσουμε με τη λέξη που πρωτογεννήθηκε στην Αθήνα, αυτό που αναφώνησε ο Σόλωνας πριν τόσους αιώνες και από τότε οι λαοί κυνηγάνε το όνειρο να το κάνουν πράξη. Τρία στοιχεία συνθέτουν το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και επιτρέψτε μου να μη στρουθοκαμηλίσω. Δε θέλω να δικαιολογήσω τους νοσταλγούς του Χίτλερ που έσφαξε εκατομμύρια ανθρώπους αλλά θα σε εγκαλέσω προ των ευθυνών σου.

Γιατί η ευαισθησία σου για Δημοκρατία κλονίστηκε τόσο πολύ με την εμφάνισή μόνο της Χρυσής Αυγής; Πριν λίγες μέρες ήταν η μαύρη επέτειος των τεσσάρων νεκρών της
Marfin που κουκουλοφόροι αριστεριστές δολοφόνησαν. Αν εξισώνεται αυτό με ξυλοδαρμούς μεταναστών; Ίσως. Οι ειρηνικές πορείες του κόσμου που διαδήλωνε τα τελευταία δυο χρόνια έξω από τη Βουλή κατέληξαν με απροκάλυπτες επιθέσεις εναντίον τους από τις δυνάμεις καταστολής. Αν το εξισώνω με φασισμό; Ίσως. Μπορεί κάποιοι να είναι νοσταλγοί του Χίτλερ και του Νταχάου, υπάρχουν όμως και νοσταλγοί του Στάλιν και των Γκουλάγκ. Αν εξισώνω τέλος, προπηλακισμό καθηγητών που πάνε στα Πανεπιστήμια να δώσουν διαλέξεις (μη ξεχνάμε το νομπελίστα στη Πάτρα) ,καθώς και τα τσεκούρια που βγαίνουν στα Πανεπιστήμια μεταξύ δημοκρατικών φοιτητικών παρατάξεων με τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής; Σίγουρα. Ο φασισμός είναι ίδιος και δε πρέπει να υποθάλπτεται σε κανένα πολιτικό χώρο.
Φασισμός δεν είναι επίσης, όταν για αστεϊσμό αναφέρεις πως θα κλειδώσεις τη γιαγιά και το παππού σου για να μη πάνε να ψηφίσουν; Η Δημοκρατία στην Ελλάδα έσβησε πριν καν ξεκινήσουμε να μετράμε το χρόνο με την ένδειξη μ.Χ.
Τεράστια είναι η απήχηση  πλέον του Τσίπρα στην ελληνική κοινωνία. Είπε ότι θα κυβερνήσει, σε αντίθεση με το ΚΚΕ και τον στήριξαν. Ένας άνθρωπος που έχει τη δυναμική του Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος ανέλαβε στο τέλος της χούντας, καλείται να διαχειριστεί το τέλος της δικής μας χούντας, της μεταπολίτευσης. Όλοι ευχόμαστε να μη κάνει τα λάθη του προκατόχου του, αλλά να μη ξεχνάμε πως μέχρι πρότινος οι θέσεις του άλλαζαν πιο γρήγορα και από τα ελληνικά spreads, μέχρι πριν λίγο καιρό για παράδειγμα κανείς δεν ήξερε αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπερ της Ε.Ε. ή υπερ της εξόδου από αυτήν και της δραχμής.

Κλείνοντας το πολιτικό σκέλος, όλα δείχνουν πως οι κουρασμένοι Σαμαράς και Βενιζέλος, όσους άσους και αν είχαν στο μανίκι τους, ως τα καλά παιδιά του συστήματος, δε μπορούν, ο κόσμος τους έχει καταδικάσει ,καταδικάζοντας όλο το διαφθαρμένο σκηνικό του παρελθόντος, χωρίς όμως να είμαι τόσο αισιόδοξος πως και ο ελληνικός λαός είναι έτοιμος να αλλάξει τις κακές του συνήθειες και πως δε του αρέσει συνεχώς να του χαϊδεύουν τα αυτιά οι υποψήφιοι.   


Ο οικονομολόγος Ρουμπινί έγραψε όσον αφορά τα αποτελέσματα των εκλογών σε Ελλάδα και Γαλλία: "Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα είναι πολύ σοβαρότερο από αυτό της Γαλλίας, καθώς οδηγεί σε χάος, η κόπωση από τη λιτότητα στην περιφέρεια της Ευρωζώνης συγκρούεται με την κόπωση διάσωσης στο πυρήνα της Ευρωζώνης".

Στη τελευταία φράση συμπυκνώνεται όλη η σοφία. Ο γερμανός εργαζόμενος έχει χρόνια να δει αύξηση στο μισθό του και βλέπει πως από τις οικονομίες του η Μέρκελ δανείζει τους χρεωμένους κατοίκους του Νότου και πως αυτοί έδιωξαν τους πολιτικούς που προσπαθούσαν να τους εξυγιάνουν.
Δυστυχώς το κλίμα στην Ευρώπη είναι εξόχως κρίσιμο, όχι για το αν θα αποφασίσει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ, αλλά αν αυτό θα συνεχίσει να υφίσταται.
Οι εταίροι της Μέρκελ παύουν να είναι υποτακτικοί και υψώνουν λάβαρο ανεξαρτητοποίησης από το δεσποτισμό της σιδεράς κυρίας, βλέποντας πως η λιτότητα δεν οδηγεί κάπου και ότι ουσιαστικά η εξαθλίωση των λαών θα επιφέρει κέρδη στις μεγάλες μόνο τράπεζες και πάλι το χρέος δε μπορεί να τιθασευθεί . Την ίδια στιγμή κοιτάζουν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, στην οποία τύπωσαν νέο χρήμα, να βγαίνουν με βήμα ταχύ από τη κρίση , της οποίας τη σπίθα οι ίδιοι άναψαν.
Η ουσία είναι η εξής: Οι γερμανοί εργαζόμενοι κατηγορούν τους Έλληνες ως τεμπέληδες και δε βλέπουν ότι ουσιαστικά από το πακέτο στήριξης απειροελάχιστα χρήματα πάνε στην ελληνική οικονομία. Αλλά και για να χτυπήσουμε στη ρίζα του προβλήματος, οι αμερικάνοι που τύπωσαν νέο χρήμα, αργά ή γρήγορα θα το βρουν και αυτοί μπροστά τους μιας και μια κρίση χρέους θα μεταπηδήσει πίσω στη Γη της Ελευθερίας και τότε η συζήτηση για αναμόρφωση του καπιταλιστικού μοντέλου θα είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική.
Σε μακροοικονομικό επίπεδο η ουσία του προβλήματος συμπυκνώνεται στην εξής φράση, αγαπημένη της αριστεράς μα και αληθινή: «Κρατικοποίηση των χρεών και ιδιωτικοποίηση του κέρδους» και όσο φιλελεύθερος και αν τάσσεται ο κάθε ένας, δύσκολα να απορρίψει την αντικειμενική της αλήθεια.

Θα κλείσω με μια προτροπή, πάντα ένα κείμενο πεσιμιστικό πρέπει να βρίσκει ικμάδες φωτός και ελπίδας. Αν στην Ελλάδα επικρατήσει η Δικαιοσύνη, η Εργατικότητα, η Συλλογικότητα και η Υπευθυνότητα δε θα πρέπει να φοβόμαστε ούτε το ευρώ, ούτε τη δραχμή, ούτε τη Μέρκελ, ούτε το Μιχαλολιάκο. Ο ελεύθερος, καλός καγαθός πολίτης κατά τα αρχαία πρότυπα θα βοηθήσει την Ελλάδα να μεσουρανεί. Αν πάλι δεν αλλάξουμε εμείς πρώτα, όλο το χρέος να μας σβήσουν, με τίποτα δε σωζόμαστε και πάλι οι εχθροί μας θα γίνουν οι τράπεζες, οι ευρωπαίοι ,οι μετανάστες ή ακόμα και ο ίδιος ο καθρέφτης ως αντικείμενο, μα ποτέ το είδωλο που κατοπτρίζει.

Νικόλαος Γ. Σαμπάτης
email: nikossabatis@hotmail.com